Μια ερώτηση του Portnet κατά την συνέντευξη/παρουσίαση του προγράμματος του Δημοτικού Θεάτρου την Πέμπτη «έβγαλε είδηση», όπως λέμε στην δημοσιογραφία. Εξ ου και η απάντηση του δημάρχου Γιάννη Μώραλη περιελήφθη στο σχετικό δελτίο Τύπου.
Σύμφωνα με αυτήν, αν και ο νόμος σήμερα δεν το επιτρέπει, υπάρχουν προχωρημένες συζητήσεις με το υπουργείο Εσωτερικών ώστε να αποκτήσει το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά πόρους, την διοικητική του αυτοτέλεια – σήμερα υπάγεται στον ΟΠΑΝ, να δημιουργηθεί αυτόνομο Νομικό Πρόσωπο Δημόσιου ή Ιδιωτικού Δικαίου -με την κατά πλειοψηφία συμμετοχή του δήμου Πειραιά, φυσικά- που θα διοικεί το Θέατρο. Λογικό και αυτονόητο θα πει κανείς, αλλά στην Ελλάδα η λογική και το αυτονόητο είναι είδος εν ανεπαρκεία, ιδίως όταν μιλάμε για την δημόσια διοίκηση.
Στην ίδια συνέντευξη όμως ετέθη και μια άλλη ερώτηση – «παγίδα» θα μπορούσε να την χαρακτηρίσει κανείς. Ερωτήθη ο δήμαρχος σχετικά με την αναντίστοιχη χρηματοδότηση του δημοτικού ραδιοφώνου Πειραιά «Κανάλι -1», σε σχέση με την χρηματοδότηση του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά. Ο Γ. Μώραλης παραδέχθηκε το γεγονός , παρατηρώντας πάντως ότι αυτή την στιγμή στο Κανάλι -1 εργάζονται 53 άτομα και η χρηματοδότηση του από τον δημοτικό προυπολογισμό καλύπτει κατά το 95% ακριβώς την μισθοδοσία του. Αναρωτήθηκε δε εάν στις σημερινές συνθήκες θα πρότεινε κανείς την απόλυση εργαζομένων για να οδηγηθούν τα κονδύλια που θα εξοικονομηθούν στο Δημοτικό. Και πρόσθεσε ότι σε κάθε περίπτωση το Δημοτικό αντλεί πόρους από ενοικίαση χώρων (φουαγιέ κ.α), προγράμματα ΕΣΠΑ και φυσικά την προγραμματική σύμβαση που έχει υπογραφεί μεταξύ δήμου, υπ. Πολιτισμού και Περιφέρειας.
Φυσικά δεν μπορεί να επικρατήσει μια λογική «θανάτου» ενός οργανισμού προς όφελος του άλλου. Σε αυτό ο δήμαρχος έχει απόλυτα δίκιο.
Από την άλλη πλευρά, η εδώ και δεκαετίες απαξίωση του Καναλιού -1 , παρά τις κατά καιρούς φιλότιμες προσπάθειες διοικήσεων του και δημοτικών αρχών, όντως προβληματίζει. Και λογικά δεν θα στοιχημάτιζε κανείς υπέρ της αντιστροφής αυτής της κατάστασης, μέχρι τουλάχιστον το «Κανάλι -1» να αποκτήσει εκ νέου «ταυτότητα». Επιπλέον, η παράκαμψη του νόμου για την αναγκαία αυτοτελή διοίκηση του Δημοτικού Θεάτρου, φαντάζει μάλλον χρονοβόρα – αν καταστεί ποτέ δυνατή.
Το Portnet καταθέτει λοιπόν μία πρόταση που ίσως μπορέσει να δώσει λύσει και στα δύο διαφορετικά προβλήματα.
Η Δημοτική Ραδιοφωνία Πειραιά, μετατρέπεται σε Δημοτικό Θέατρο – ραδιοφωνία Πειραιά. Το Δημοτικό Θέατρο έτσι αποκτά μία αυτόνομη νομική μορφή και μία συχνότητα προβολής των εκδηλώσεων του – ένα επιπλέον εργαλείο για τις δράσεις του. Παράλληλα το «Κανάλι -1» αποκτά έναν καλλιτεχνικό χαρακτήρα, αφιερώνοντας μεγάλο μέρος του προγράμματος του στο Θέατρο - διατηρώντας και ενισχύοντας παράλληλα τον τοπικό χαρακτήρα που πρέπει να έχει. Ιδού η Ρόδος …
(Στην φωτό του Portnet, λίγο πριν την παρουσίαση του Προγράμματος 2020-21 του Δημοτικού ο πρόεδρος του ΟΠΑΝ Ι. Βουράκης και ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Θεάτρου Λ. Γιοβανίδης μοιάζουν να στρέφονται προς την εντεταλμένη σύμβουλο Πολιτισμού του δήμου Πειραιά Ειρήνη Νταϊφά, που μαζί με τον Γιάννη Μώραλη παρουσίασαν το πρόγραμμα).
