Κορωνοϊός: Η μεγάλη εικόνα...

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως ο κόσμος που ζούμε σήμερα δεν έχει καμία σχέση με τον κόσμο στον οποίο ζούσαμε μόλις πριν από λίγους μήνες. Αυτήν τη στιγμή που μιλάμε, περίπου 3 δις άνθρωποι βρίσκονται σε καραντίνα και επιχειρήσεις σε όλο τον κόσμο έχουν αναγκαστεί είτε να κλείσουν είτε να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα (τηλεργασία, μηδενικοί τζίροι, κ.ά.) με αβέβαια αποτελέσματα.

Μέχρι στιγμής, πάνω από 120.000 άνθρωποι έχουν χάσει την ζωή τους ως αποτέλεσμα της ραγδαίας εξάπλωσης του κορωνοϊού COVID-19 σε 186 χώρες ενώ τα δρακόντια μέτρα για τον περιορισμό της πανδημίας έχουν παγώσει σχεδόν κάθε οικονομική δραστηριότητα. Μέσα σε ένα μόνο μήνα οι χρηματιστηριακές αγορές έχασαν 23 τρισ. δολ. ενώ οι εκτιμήσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου προβλέπουν απώλεια τουλάχιστον 25 εκατ. θέσεων εργασίας και χειρότερη οικονομική ύφεση από την αντίστοιχη του 2008.

Συνεπώς, είναι απολύτως λογικό να πλανάται ένας φόβος πάνω από τα κεφάλια όλων για το οικονομικό μας μέλλον αλλά κυρίως για την ίδια την ζωή, την δική μας και των αγαπημένων μας. Είναι όμως και απαραίτητο;

Ειλικρινά, το καταλαβαίνω. Δεν είμαι κάποιος κροίσος που περνάει την καραντίνα μέσα σε χλιδάτο γιοτ ούτε έχασα ξαφνικά τα λογικά μου. Τίποτα στην πρόσφατη ιστορία δεν έχει επηρεάσει τόσο βίαια την ζωή συγχρόνως σε ολόκληρο τον πλανήτη. Ο κόσμος κυκλοφορεί παντού φορώντας μάσκες, η κίνηση στα σούπερ μάρκετ καθημερινά θυμίζει Χριστούγεννα στην καλύτερη περίπτωση και ταινία τρόμου στην χειρότερη ενώ όλοι έχουμε κάποιον δικό μας που είτε έχει χάσει την δουλειά του, είτε έχει αρρωστήσει ή και τα δύο. Ωστόσο, σε τέτοιες περιπτώσεις βοηθά να βλέπει κανείς την ευρύτερη εικόνα της κρίσης.

Ειδικός δεν είμαι. Έπρεπε να έρθει η πανδημία για να καταλάβω πως όλα αυτά τα χρόνια έπλενα τα χέρια μου με λάθος τρόπο. Αυτές τις μέρες τα έχω πλύνει τόσες φορές που δεν έχω πια δαχτυλικά αποτυπώματα. Γι’ αυτό και ακούω τους ειδικούς. Όσο ακολουθούμε τις συμβουλές τους, δεν υπάρχει λόγος να πανικοβαλλόμαστε. Δεν είναι το τέλος του κόσμου. Δεν έχει γίνει ξαφνικά ο αέρας έξω από τα σπίτια μας ένα τοξικό νέφος θανάτου. Απλώς έχουμε θέσει τους εαυτούς μας σε καραντίνα και ακολούθως σε μία αυτοεπιβαλλόμενη ύφεση προκειμένου να σωθούν ανθρώπινες ζωές, ιδιαίτερα όσων ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες.

Aυτό πιστεύω πως είναι η μεγαλύτερη πράξη αλτρουϊσμού που έχει κάνει ποτέ η κοινωνία μας ως σύνολο και για να είμαι μάλιστα απόλυτα ειλικρινής, δεν είναι κάτι που το περίμενα σε συνθήκες καπιταλισμού και μετά από μια δεκαετή οικονομική κρίση. Για μένα, λοιπόν, δεν είνα μια στιγμή φόβου και πανικού αλλά μια στιγμή για την οποία όλοι θα πρέπει να είμαστε περήφανοι. Συγχρόνως, είναι μια καλή ευκαιρία να αισθανθούμε ευγνώμονες για όλα αυτά που έχουμε και τόσο καιρό θεωρούσαμε δεδομένα, όπως να βγούμε μια βόλτα στα μαγαζιά, να πιούμε έναν καφέ με φίλους, να φάμε στο αγαπημένο μας εστιατόριο ή να αγκαλιάσουμε τα αγαπημένα μας πρόσωπα.

Πέρα από το ανθρώπινο επίπεδο, στο πεδίο της οικονομίας τώρα είναι η ευκαιρία να αξιοποιήσει ο κάθε επιχειρηματίας τον επιπλέον χρόνο που έχει στην διάθεσή του ώστε να σκεφτεί έξω από την πεπατημένη και με αφορμή αυτήν την κρίση αντί να ψάχνει το «γιατί» να αρχίσει να αναρωτιέται «γιατί όχι;». Τώρα περισσότερο από ποτέ είναι που οι επιχειρήσεις πρέπει να αφήσουν στην άκρη παραδοσιακές στρατηγικές και να καινοτομήσουν.

Η καινοτομία μπορεί καταρχήν να αφορά τον τρόπο προώθησης των προϊόντων και των υπηρεσιών τους. Ίσως τώρα να είναι η κατάλληλη στιγμή προκειμένου να αρχίσουν να μαθαίνουν να χειρίζονται για τον σκοπό αυτό σύγχρονα εργαλεία όπως το Facebook και το Instagram. Επιπλέον, η καινοτομία μπορεί να αφορά αυτά καθαυτά τα προϊόντα και τις υπηρεσίες. Για παράδειγμα, ένα κομμωτήριο μπορεί να μην είναι σε θέση να εξυπηρετήσει τους πελάτες του δια ζώσης με κουρέματα και χτενίσματα τώρα που είναι κλειστό, ωστόσο μπορεί να προσφέρει μέσω του διαδικτύου προϊόντα περιποίησης που με την σειρά τους ενδεχομένως να οδηγήσουν σε περισσότερες πωλήσεις όταν ανοίξει πάλι με το καλό.

Λοιπόν, αυτή είναι η «μεγάλη εικόνα». Όπως σε κάθε προηγούμενη κρίση, έτσι και τώρα δεν υπάρχει αμφιβολία πως θα τα καταφέρουμε και θα βγούμε πιο δυνατοί. Με πιο σύγχρονα νοσοκομεία, πιο έξυπνες επιχειρήσεις, καλύτερη φυσική κατάσταση, καλύτερες ψηφιακές υπηρεσίες και μεγαλύτερη ευελιξία στον τρόπο που μαθαίνουμε ή δουλεύουμε. Κάνουμε ένα βήμα πίσω, προσωρινά και με προσοχή, ώστε να βοηθήσουμε τους συνανθρώπους μας και να απολαύσουμε ένα καλύτερο αύριο.