του Δημήτρη Καπράνου
Σε μια καρέκλα του "Κεντρικόν", ο Γιώργος Λαζάνης κάθεται αναπαυτικά και σκαλίζει με τα χέρια του τα πόδια του τραπεζιού, περιμένοντας τον Κάρολο Κουν να αποφασίσει τί θα παραγγείλει.
Στο διπλανό ακριβώς τραπέζι, ο Χατζιδάκις με τον Τσαρούχη έχουν παραγγείλει τα δικά τους, ο Μάνος καπνίζει εκείνα τα άφιλτρα με την μικρή του πίπα και ο Τσαρούχης απολαμβάνει το φρούτο του.
Αίφνης, ο Λαζάνης, καθώς ψηλαφεί τα πόδια του τραπεζιού σκοντάφτει σε μια κολλημένη τσίχλα!
-Για κοίτα, φίλε μου κι εδώ τσίχλες! λέει μεγαλοφώνως.
Και ο Τσαρούχης, που έχει αντιληφθεί περί τίνος πρόκειται, πετάει την "ατάκα" ειρωνευόμενος. "Μπα; Έβαλε και κυνήγι στο μενού το μαγαζί;"!
Δυστυχώς, το "Κεντρικόν", το τελευταίο από τα σπουδαία εστιατόρια-στέκια, διέκοψε οριστικώς την λειτουργία του. Και πολύ κράτησε, θα έλεγα.
Προηγήθηκαν ο "Γεροφοίνικας", στην οδό Δημοκρίτου και το "Ιντεάλ", το περίφημο ρεστωράν στην Πανεπιστημίου, δίπλα από τον ομώνυμο κινηματογράφο.
Δεν θα μπορούσαν να σταθούν εστιατόρια με ποιότητα σε μια Αθήνα η οποία έχει παραδοθεί στο χάμπουργκερ, το σουβλάκι, την πίτσα και τα ντόνατς.
Εξέλιπαν οι θαμώνες, πιστοί και αρκετοί, αλλά ο χρόνος περνά και αλλάζει τα πάντα.
Δεν υπάρχουν πλέον "Τα Νέα", "Το Βήμα", ο "Ταχυδόμος", το "Εμπρός", η "Αθηναϊκή" στην Χρήστου Λαδά.
Δεν υπάρχει η "Καθημερινή", η "Βραδυνή", η "Απογευματινή, το "Φως των σπόρ", η "Αθλητική Ηχώ" και η "Ημερησία", αλλά και το υπουργείο Δικαιοσύνης στην περιοχή της Ομονοίας.
Δεν υπάρχουν πια τα Δικαστήρια στην Σανταρόζα, στο "Αρσάκειο" και στο "Αμπασαντέρ ". Ποιός να κλείσει συνάντηση πια στο "Ιντεάλ", στο "Κεντρικόν", στον "Γεροφοίνικα";
Αμέτρητα τα ραντεβού με τους πολιτικούς στην Δημοκρίτου. "Σε περιμένω στον Γεροφοίνικα" μου έλεγε ο Γιώργος Αναστασόπουλος, αντιπρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου, για να με εφοδιάσει με ειδήσεις και "φρέσκα" θέματα από τις Βρυξέλλες.
"Στις δυο στο Κεντρικόν" μου έλεγε ο Γιάννης Αλευράς, φίλος καλός του πατέρα μου, που τόσο με βοήθησε στα δημοσιογραφικά μου βήματα.
"Τι λες για το Ιντεάλ;" ήταν η επωδός του Γεωργίου-Αλεξάνδρου Μαγκάκη, όταν του ζητούσα ραντεβού για ενημέρωση, πριν αναλάβει το υπουργείο Δικαιοσύνης.
Κι εκεί, στους διαλεχτούς εκείνους χώρους, θα συναντούσες οπωσδήποτε αρκετά ενδιαφέροντα πρόσωπα και πάντα θα έφευγες πληροφορημένος.
Τα μεσημέρια στο "Κεντρικόν" αντάμωνες τον μισό ... ΔΟΛ. Καραπαναγιώτης, Καψής, Νικολόπουολος, Λευτέρης Παπαδόπουλος, Γιάννης Μαρίνος. Και μόνο μια χειραψία μαζί τους ήταν δύναμη για εμάς τους νεότερους. Τότε υπήρχε ιεραρχία και σεβασμός.
Στο "Ιντεάλ" έβλεπες δημοσιογράφους της "Βραδυνής", της "Καθημερινής" και της "Απογευματινής" αλλά και επιφανείς δικηγόρους.
Στον "Γεροφοίνικα" πολιτικούς και δημοσιογράφους. Σε αντίθεση με τα δυο άλλα ρεστωράν, στον "Γεροφοίνκα" όλοι μιλούσαν σχεδόν ψιθυριστά!"...
Με το κλείσιμο του "Κεντρικόν" τελειώνει οριστικά η εποχή των ρεστωράν που έγιναν "Στέκια".
Αν μιλούσαν τα καθίσματά τους, θα έγραφαν την Ιστορία της νεωτέρας Ελλάδος.
Αλλά τα πράγματα δεν μιλούν .Δεν μπορούν να μιλήσουν οι καρέκλες, τα τραπέζια, οι πολυέλαιοι, τα τσουκάλια και οι μαρμίτες.
Μόνο να δακρύσουν.
