του Ζαχαρία Ζούπη
Τα τελευταία δημοσκοπικά ευρήματα επιβεβαιώνουν την κυριαρχία του Κ. Μητσοτάκη στο πολιτικό σκηνικό και ταυτόχρονα αναδεικνύουν την παντελή αδυναμία της αντιπολίτευσης να καρπωθεί τα κυβερνητικά λάθη.
Είναι ωστόσο εντελώς λανθασμένη ανάγνωση να θεωρήσει κανείς ότι αυτές οι δημοσκοπικές αποτυπώσεις οφείλονται στο γεγονός ότι η κυβέρνηση έχει βρει τις απαντήσεις στα μείζονα προβλήματα της κοινωνίας και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η χώρα.
Και κάτι τέτοιο θα λειτουργούσε ως πλάνη σε μια τόσο κρίσιμη συγκυρία όπου μένουν ακόμη να υλοποιηθούν μεταρρυθμίσεις στις οποίες πίστεψαν τόσο όσοι ψήφισαν τη ΝΔ, όσο και εκείνοι που βλέπουν με προσδοκία τον Κυρ.Μητσοτάκη, ακόμη και αν ψήφισαν άλλο κόμμα. Γιατί είναι η πρώτη φορά που φαίνεται ότι μπορεί να δημιουργηθεί μια κοινωνική πλειοψηφία, ικανή να στηρίξει αυτές τις μεταρρυθμίσεις παρά τις όποιες αντιδράσεις.
Η τελευταία έρευνα της OPINION POLL επιβεβαίωσε την απόλυτη κυριαρχία του Κ. Μητσοτάκη στο πολιτικό σκηνικό και τη λειτουργία του ως «αερόστατου» για την άνοδο της Ν.Δ που προηγείται του ΣΥΡΙΖΑ κατά 16% και της κυβέρνησης.
Όταν προηγείσαι του επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης και κατά μέσο όρο 40% σε σειρά κρίσιμων ποιοτικών χαρακτηριστικών (ποιος έχει σχέδιο για τη χώρα, ποιος μπορεί να διαχειρίζεται κρίσεις, ποιος μπορεί να ανορθώσει την οικονομία κ.ά.) είναι λογικό επακόλουθο να προηγείσαι στην καταλληλότητα για πρωθυπουργός κατά 33.3%.
Όταν αξιολογείσαι θετικά ως πρωθυπουργός από το 62%, είναι λογικό να τραβάς και την ικανοποίηση στο συνολικό κυβερνητικό έργο στο 51%. Ωστόσο, η έρευνα δείχνει και ότι υπάρχει μια μικρή βελτίωση του κλίματος. Το σταδιακό άνοιγμα κοινωνικών και επαγγελματικών δραστηριοτήτων, τα οικονομικά μέτρα που ανακοινώθηκαν έχουν την επίδρασή τους.
Οφείλονται άραγε αυτά τα στοιχεία της πραγματικότητας στο ότι η κυβέρνηση προχωράει ακάθεκτη, με σωστές πολιτικές, χωρίς λάθη, καθυστερήσεις, ολιγωρίες; Αυτό δείχνουν τα αποτελέσματα, μια ανίκητη πολιτική και επικοινωνιακή μηχανή;
Δε φαίνεται αυτό ή τουλάχιστον δε φαίνεται αυτό μόνο. Αυτό θα μπορούσε να είναι μια επικίνδυνη ψευδαίσθηση. Προφανώς, στο πολιτικό αποτέλεσμα επιδρά και ποιον έχεις απέναντι, πόσο υπολογίσιμος είναι ο πολίτικος σου αντίπαλος.
Όταν μόνο το 12% κρίνει θετικά την αντιπολιτευτική τακτική του ΣΥΡΙΖΑ και το 14% βλέπει θετικά τη στάση και τις προτάσεις όλων των κομμάτων της αντιπολίτευσης για την πανδημία, ενώ το 20% πιστεύει ότι θα πήγαιναν καλύτερα τα πράγματα αν ήταν κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, τότε είναι σαφές ότι η πολιτική εικόνα διαμορφώνεται από την ανημπόρια μιας μοναδικής αντιπολίτευσης που καταφέρνει να πριμοδοτεί την κυβέρνηση.
Ουσιαστικά το ΚΙΝΑΛ μέσα στην αδυναμία του βοηθάει τον ΣΥΡΙΖΑ να κρατιέται έστω σε αυτά τα επίπεδα δημοσκοπικών επιδόσεων και ο ΣΥΡΙΖΑ με την ασυνάρτητη αντιπολιτευτική τακτική του βοηθάει την κυβέρνηση.
Είναι επομένως επικίνδυνο να δημιουργηθεί μια αίσθηση αυτάρκειας που εν δυνάμει είναι επικίνδυνη. Στην έρευνα αποτυπώνονται προβλήματα που συναντώνται καθημερινά και επηρεάζουν κρίσιμα ακροατήρια. Είναι για παράδειγμα φανερό ότι υπάρχει ανάγκη μίας ισχυρότερης μεταρρυθμιστικής πνοής.
Στην έρευνα π.χ η ικανοποίηση από την επίδοση της κυβέρνησης στην Παιδεία είναι μόλις 30,7%. Τον Μάρτιο, όταν ψηφιζόταν ο νόμος για τα ΑΕΙ που προκάλεσε έντονες αντιδράσεις, η ικανοποίηση βρισκόταν οκτώ μονάδες πάνω! Η αίσθηση ότι κάτι πάει να αλλάξει στα πανεπιστήμια ικανοποιούσε, με τους δύο περίπου στους τρεις να υποστηρίζουν τις αλλαγές.
Η ικανοποίηση από την Πολιτική στον Τομέα της Ασφάλειας των πολιτών σημειώνει μια πτώση από το 45,7% στο 36,6%. Είναι φανερό, ότι η αίσθηση απραξίας μετά τα γεγονότα στη Ν. Σμύρνη ώθησε σε μια κριτική από ακροατήρια που έβλεπαν εκατοντάδες συγκεντρώσεις και δεκάδες κορονοπάρτι χωρίς να παρεμβαίνει κανείς.
Αντίθετα, η ικανοποίηση για τις ορατές αλλαγές στον τομέα της ψηφιοποίησης του κράτους ξεπερνάει σταθερά το 60%. Η κυβέρνηση ενισχύεται σημαντικά όταν δείχνει ότι προχωράει αλλαγές όταν εφαρμόζει το πρόγραμμά της. Όταν δίνει την εικόνα ότι πισωγυρίζει, ότι ταλαντεύεται χάνει.
Ωστόσο, και η εικόνα μιας συχνής σαφούς εικόνας για τα βήματα αντιμετώπισης της πανδημίας, οι συχνά αντικρουόμενες απόψεις κυβερνητικών στελεχών σε μια περίοδο που κυριαρχεί ακόμα η ανησυχία, ο θυμός, η απαισιοδοξία προκαλούσε και προκαλεί φθορές.
Δεν μπορεί να υποτιμηθεί, ότι ακόμα και στον βαθμό που αυτά τα συναισθήματα θα ασθενούν από τη βελτίωση των υγειονομικών αποτελεσμάτων, υπάρχει ο σαφής κίνδυνος να αναθερμαίνονται από το μέγεθος της οικονομικής κρίσης. Έτσι, οι χασμωδίες στον βαθμό που συνεχίζονται θα δημιουργούν προβλήματα.
Ιδιαίτερα, δε, οι νέοι άνθρωποι στους οποίους μπορείς να δεις μορφωτικά κενά από αυτή την περίοδο, ανασφάλεια για την εργασία τους και γενικά για το μέλλον μπορούν να πέσουν θύματα ενός λαϊκισμού που θα τους υπόσχεται επίγειους παραδείσους.
Η βάση, δε, υπάρχει όταν μόνο το 22.4% θεωρεί ότι η χώρα βαδίζει προς τη σωστή κατεύθυνση (μέσος όρος 47%) ! Γι αυτό χρειάζεται ένα συνεκτικό σχέδιο που θα τους κάνει να νιώθουν ασφάλεια αλλά και χρέος να προσπαθήσουν σε όλα τα επίπεδα.
Υπάρχει; Μάλλον όχι...
Υπάρχουν πολλά που πιστώνονται θετικά στην κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό. Ωστόσο, σημαντική συμβολή στις δημοσκοπικές επιδόσεις τους παίζει και μια αντιπολίτευση που απλά μηδενίζει τα πάντα και πυροβολεί ακόμα και τα self tests.
Aς μη το ξεχνούν αυτό στην κυβέρνηση γιατί το μέλλον είναι γεμάτο προκλήσεις και η κοινωνία απαιτεί από αυτή μια νέα Ελλάδα, τίποτα λιγότερο. Ο πήχης για αυτήν είναι ψηλά στη συνείδηση της κοινωνίας και αυτό είναι ενίοτε επικίνδυνο.
*Ο Ζαχαρίας Ζούπης είναι υπεύθυνος ερευνών της Opinion Poll
*αναδημοσίευση από το liberal.gr
