Του Λεωνίδα Κουτρουμάνου
Σε λιγότερο από δύο μήνες η τοπική αυτοδιοίκηση θα δοκιμαστεί για άλλη μια φορά λόγω των άστοχων, ίνα μη τι άλλο χειρότερο είπωμεν, επιλογών της κεντρικής πολιτικής εξουσίας.
Οι επερχόμενες δημοτικές και περιφερειακές εκλογές θα διεξαχθούν, για πρώτη φορά, με το εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής. Ένα σύστημα το οποίο, κατά την γνώμη του γράφοντος, θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια σε εν τοις πράγμασι ακυβερνησία πολλών τοπικών κοινωνιών. Τούτο καθώς η δύναμη των συνδυασμών, από άποψη αριθμού εκλεγμένων συμβούλων, θα είναι απολύτως αναλογική του ποσοστού που θα συγκεντρώσει ο κάθε συνδυασμός στον 1ο γύρο των εκλογών.
Έτσι, σε έναν δήμο που απαιτεί πλειοψηφία 26 συμβούλων για να διοικεί αποτελεσματικά, αν οι 3 πρώτοι συνδυασμοί λάβουν ποσοστά λ.χ. 41, 18 και 14 τοις εκατό, με το προηγούμενο σύστημα ο πρώτος συνδυασμός εξέλεγε 31 συμβούλους και άρα είχε την δυνατότητα να διοικήσει έναν Δήμο ή μια Περιφέρεια αυτοδυνάμως. Με την απλή αναλογική οι εκλεχθησόμενοι σύμβουλοι θα είναι 21,10 και 7 αντίστοιχα. Συνακόλουθα, όποιος συνδυασμός και να επικρατήσει στον 2ο γύρο, θα χρειαστεί την συνεργασία ενός ή και περισσότερων συνδυασμών για να μπορέσει να διοικήσει αποτελεσματικά. Ισολογισμοί, απολογισμοί, πίνακες εκτελεστέων έργων θα αποτελούν ένα δυσεπίλυτο εγχείρημα αναφορικά με την δυνατότητα της ψήφισης και έγκρισης τους.
Ας μην γελιόμαστε. Η Ελληνική Κοινωνία και η Τοπική Αυτοδιοίκηση που είναι ο πιο κοντινός σε αυτήν πολιτικός θεσμός δεν είναι ακόμα ώριμες για τέτοιες ευρείες συνεργασίες. Το συγκεκριμένο εκλογικό σύστημα θα αποδειχθεί μολυσματικό. Η μόνο προφανής λύση θα είναι η συνεργασία του συνδυασμού - νικητή με τον συνδυασμό - αντιπολίτευση, αλλά τούτο λίγες πιθανότητες έχει να υλοποιηθεί, δοθέντων των συνήθων μύδρων που εκτοξεύονται ένθεν κακείθεν κατά την προεκλογική περίοδο.
Το εκλογικό σύστημα θα έπρεπε να έχει αναλογικότητα αλλά και να αποπνέει ασφάλεια. Έτσι, ένας συνδυασμός που λαμβάνει ποσοστό στον 1ο γύρο υψηλό και με μεγάλη διαφορά από τον επόμενο, θα έπρεπε να πριμοδοτείται λελογισμένα, ώστε να έχει την δυνατότητα να διοικήσει αποτελεσματικά. Εάν σε μία τοπική κοινωνία τα αποτελέσματα έφερναν 2 ή και 3 συνδυασμούς πολύ κοντά σε ποσοστά, τότε εκεί η συνεργασία θα έπρεπε ίσως να είναι και θεσμοθετημένη αλλά με διαφορετικές απαιτούμενες αναλογίες στην συγκρότηση επιτροπών ή στην ψήφιση ισολογισμών και έργων, ώστε να μην επέρχεται ακυβερνησία.
Σε καμία περίπτωση όμως δεν μπορεί να θεωρηθεί πολιτικά στιβαρό ένα εκλογικό σύστημα που για παράδειγμα στον Πειραιά δίνει την δυνατότητα σε έναν συνδυασμό με δύναμη 850 σταυρών να αποκτήσει εκπροσώπηση έστω και ενός συμβούλου στο Δημοτικό Συμβούλιο μιας πόλης 160.000 ανθρώπων!
Είναι απλώς... παρανοϊκό!
