Του Νότη ΑνανιάδηΟι συστηματικοί επισκέπτες του Portnet.gr θα έχουν διαπιστώσει την εμμονή που έχω με την παρακολούθηση γεγονότων στην μικροκλίμακα του Πειραιά και την εξαγωγή συμπερασμάτων ( άλλοτε ασφαλών, άλλοτε όχι) στο επίπεδο της μεγάλης εικόνας, της ελληνικής κοινωνίας.
Βοηθάει, όπως και στην μικροιστορία, η μελέτη στον μικρό γεωγραφικά ή πληθυσμιακά χώρο μιας τοπικής κοινωνίας η «μικροκοινωνιολογία», ιδιαίτερα η πολιτική κοινωνιολογία, για την κατανόηση και κυρίως την ερμηνεία τάσεων και συμπεριφορών που καταγράφονται κάποιες φορές πιο αποκαλυπτικά από τις αντίστοιχες που φαίνονται σε ευρύτερη κλίμακα. Έχω γράψει εδώ και χρόνια πως βλέπω τον Πειραιά ως «μικροεργαστήριο» στο οποίο παρατηρώ τάσεις της ελληνικής κοινωνίας.
Μερικές φορές αυτή την δημοσιογραφική μου εμμονή την διευκολύνουν καταστάσεις και σε άλλες γύρω από το λιμάνι τοπικές κοινωνίες. Ο δήμος Κερατσινίου – Δραπετσώνας, που προέκυψε από την συνένωση (για μένα απαράδεκτη γεωγραφικά και ανιστόρητη πολιτικά – η Δραπετσώνα έπρεπε να ενωνόταν με τον Πειραιά, το Κερατσίνι με το Πέραμα, αν δεν ενώνονταν όλοι σε έναν δήμο μείζονος Πειραιά) λόγω Καλλικράτη είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση.
Παρατηρώ τις εξελίξεις συστηματικά, πριν ακόμη από τις εκλογές, και καταγράφω: 1, Νίκησε ο συνδυασμός του ΣΥΡΙΖΑ. 2, Η διάσπαση των δυνάμεων του ευρύτερου χώρου της «Κεντροαριστεράς» οδήγησε στην ήττα τους και τον αποκλεισμό από τον δεύτερο γύρο. 3, Ακόμη και η αριθμητική δείχνει ότι οι δυνάμεις αυτές ενωμένες, έστω και χωρίς την πολιτική δυναμική που θα ανέπτυσσε μια έστω προεκλογική ενότητα, θα αναδεικνύονταν πρώτες στον πρώτο γύρο και φαβορί για τη νίκη στον δεύτερο. 4,Το ασαφές στίγμα του δημάρχου που έχασε, τα μρπος – πίσω, οι μεγάλες κουβέντες, η έλλειψη στρατηγικής και οι ασταθείς συμμαχίες οφείλονται για την πανηγυρική ήττα του.
Στο «1» βάλτε ΣΥΡΙΖΑ, στο «2» και το «3» βάλτε τις πολλές όψεις της Κεντροαριστεράς, στο «4» βάλτε (έστω με λίγη φαντασία) τη ΝΔ, κάντε την αναγωγή κι έχετε ένα πανόραμα της ελληνικής πολιτικής πραγματικότητας σήμερα!
Όμως μπορεί να πάει κανείς και πάρα κάτω.
Τι έγινε την επόμενη μέρα; Ο εμφανισθείς λίγο πριν τις εκλογές Σαλαλές, εκλέγεται και παραιτείται από δημοτικός σύμβουλος, προκαλώντας την μήνι του Ζούπη που τον κατηγορεί ότι το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν να μην κερδίσει προερχόμενος από την Κεντροαριστερά τον δήμο. Οι προσωπικές αντιδικίες μεταξύ του παροξύνονται όταν αποκαλύπτεται πως οι τρεις δημοτικοί σύμβουλοι του Σαλαλέ ψήφισαν καθ’ υπόδειξη του δυο υποψηφίους του (ακρο)δεξιού Μελά και του (κεντρο)δεξιού Τζαννή ως εκπροσώπους στο Συνέδριο της ΚΕΔΕ, «κόβοντας» έτσι τον ίδιο τον Ζούπη που ήθελε να εκλεγεί. Οι αναλογίες με το «καρακατσουλιό» που χαρακτηρίζει το ΠΑΣΟΚ και το ξεκατίνιασμα των ηγετικών του στελεχών τις τελευταίες μέρες είναι οφθαλμοφανείς.
Κι αν θέλει κανείς μπορεί να ψάξει αναλογίες ακόμη πιο βαθειά.
Ο νέος δήμαρχος Χρ. Βρεττάκος εκδίδει «εντέλλεσθε» στους υπαλλήλους να μην δώσουν στοιχεία για την αξιολόγηση – ουσιαστικά εμποδίζει την διαδικασία παίρνοντας τις ευθύνες «επάνω» του. Γιατί μου θυμίζει την κυβέρνηση «με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ» στις πρώτες «ηρωικές της αρνήσεις»;
Φυσικά κάπου εδώ τελειώνουν οι αναλογίες. Ο νέος δήμαρχος Κερατσινίου – Δραπετσώνας το πολύ – πολύ να υποστεί καμιά δίωξη από τα αρμόδια όργανα, κάτι που αναμφισβήτητα θα ενισχύσει το προφίλ του «ανυπότακτου». Ένας πρωθυπουργός που θα αρνηθεί να συμμορφωθεί με τις υποχρεώσεις και τις συμβάσεις που δεσμεύουν το κράτος του ρισκάρει πολλά περισσότερα. Οι όποιες επιπτώσεις ελάχιστα θα αφορούν τον ίδιο. Αλλά δυστυχώς ολόκληρη την κοινωνία.
Όμως έτσι συμβαίνει στα εργαστήρια. Αν το πείραμα αποτύχει το πολύ – πολύ να σπάσει κανένας δοκιμαστικός σωλήνας. Στην πραγματική ζωή όμως…
