Η ηθική επιταγή των εκλογών

kalph diafanh

Ανάλυση του Νότη Ανανιάδη

 

Με κάθε ευκαιρία, κυβερνητικοί παράγοντες διαψεύδουν τα σενάρια περί πρόωρων εκλογών. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης με συνέντευξή του στην «Καθημερινή» υποστηρίζει ότι έχει ισχυρή εντολή (αξιοσημείωτο πάντως είναι ότι στο ίδιο φύλλο της ίδιας εφημερίδας, της Κυριακής του Πάσχα, δυο γνωστοί αρθρογράφοι της επιχειρηματολογούν υπέρ των εκλογών). Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κάνει κάθε τόσο λόγο για «φοβίες της αντιπολίτευσης» που τροφοδοτούν τη σχετική συζήτηση. Και η μεν αντιπολίτευση μπορεί όντως να φοβάται την ενδεχόμενη καταγραφή στην κάλπη των χαοτικών -υπέρ της ΝΔ- διαφορών που αποτυπώνουν οι δημοσκοπήσεις. Αλλά πέρα από τους φόβους του ΣΥΡΙΖΑ και την αυτοπεποίθηση της κυβέρνησης, υπάρχει πάντοτε η πραγματικότητα και η ηθική – αν υπάρχει ηθική στην πολιτική…

Σε ποιες συνθήκες πήρε πέρσι την καθαρή εντολή που πήρε ο Κυριάκος Μητσοτάκης; Η χώρα έβγαινε από τα Μνημόνια (έστω και αν παρέμενε σε επιτροπεία) οι πολίτες αποδοκίμασα, καλώς ή κακώς, τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ (δίνοντας όμως μια ισχυρή εντολή αντιπολίτευσης στον Αλέξη Τσίπρα) και φαινόταν ότι μπορούμε ως χώρα να «γυρίσουμε σελίδα». Και τότε, ήρθε ο κορωνοϊός… Είχε προηγηθεί και η κρίση στο Έβρο, είχε καταγραφεί η προβληματική διαχείριση του μεταναστευτικού-προσφυγικού από την κυβέρνηση και είχε αρχίσει να φαίνεται πως η αρχική αισιοδοξία σχετικά με την οικονομική ανάκαμψη ήταν τουλάχιστον πρόωρη.

Αλλά, είπαμε, όλα αυτά το πρώτο εξάμηνο της διακυβέρνησης Μητσοτάκη. Μετά, ήρθε ο κορωνοϊός. Μια υγειονομική κρίση, που όταν νικηθεί – και θα νικηθεί – είναι άγνωστο το μέγεθος της οικονομικής ζημιάς που θα αφήσει πίσω της. Η Ελλάδα του ’20-’21 δεν θα έχει καμιά σχέση με την Ελλάδα του ’19. Και γι΄ αυτό δεν θα φταίει κανένας. Καμιά κακή διαχείριση, κανένα σπάταλο κράτος.

Ίσα-ίσα που σ΄ αυτόν τον κύκλο ύφεσης θα μπούμε ως παράδειγμα ενός μικρού κράτους που διαχειρίστηκε άψογα την πανδημία και μάλιστα σε ορισμένους τομείς, όπως ο ψηφιακός μετασχηματισμός, τη μετέτρεψε σε ευκαιρία. Αλλά μπροστά σε αυτά τα νέα δεδομένα, στην ανάγκη ανασύνταξης, ενδεχομένως νέου δανεισμού, λιτότητας και προσαρμογής στις νέες δύσκολες συνθήκες, η εντολή εκείνη του Ιουλίου του 2019 φαντάζει πλέον ξεθωριασμένη.

Η ηθική επιταγή της προσφυγής στις κάλπες, όταν με το καλό ξεμπερδέψουμε με αυτό τον διάολο, δεν αφορά μόνο την κυβέρνηση. Αφορά και την αντιπολίτευση. Στη νέα αυτή κρίση μπαίνουμε όλοι πιο ώριμοι και δοκιμασμένοι. Γι΄ αυτό και ίσως μπορέσουμε να την αντιμετωπίσουμε πιο εύκολα. Δεν υπάρχει χώρος για υστερικές κραυγές, Ζάππεια και πλατείες. Υπάρχει ανάγκη συγκεκριμένων προγραμματικών θέσεων. Και δεδομένης της απλής αναλογικής, προγραμματικών συγκλίσεων.

Ίσως τελικά η ωριμότητα του πολιτικού συστήματος να κριθεί, όχι μόνο από την επιλογή της προσφυγής σε μια νέα εντολή, αλλά και από την δυνατότητα αποφυγής δεύτερης κάλπης.

 

eep logo