Σε πολλά τουριστικά θέρετρα στην Ευρώπη οι ντόπιοι ξεσηκώνονται κατά των τουριστών. Ο υπερτουρισμός, όπως χαρακτηρίζεται η μαζική άφιξη επισκεπτών, οδηγεί σε αύξηση των τιμών που κάποιες φορές φτάνει στο σημείο οι ντόπιοι κάτοικοι να μην μπορούν να αντέξουν το κόστος ζωής και να μείνουν στον τόπο τους.
Το φαινόμενο ισχύει και στην χώρα μας. Σε ότι αφορά δε το κόστος ζωής, δεν περιορίζεται μόνο στην Μύκονο και άλλα Κυκλαδονήσια, αλλά και σε πιο ” ταπεινά” και κοντινά μας, όπως για παράδειγμα τα νησιά του Σαρωνικού.
Μάλιστα ένα ιδιότυπο “112” κυκλοφόρησε την Τετάρτη στην Σαντορίνη. Ο τοπικός δήμος ζήτησε από τους κατοίκους του πανέμορφου, αλλά μικρού νησιού, να περιορίσουν όσο γίνεται τις μετακινήσεις τους, διότι αναμένονται χιλιάδες επισκέπτες.
Δηλαδή όχι μόνο δεν μπορούν να ζήσουν, να αγοράσουν ένα σπίτι, αλλά ούτε να κυκλοφορήσουν οι μόνιμοι κάτοικοι του νησιού στον τόπο τους;
Ακούγεται εφιαλτικό, αλλά μια στιγμή.
Μιλώντας ειδικά για την φανταστική Σαντορίνη, αλλά και τα άλλα Κυκλαδονήσια, τι απολάμβαναν πριν την “επέλαση των βαρβάρων” οι ντόπιοι;
Η απάντηση είναι τίποτε. Το νησί της ελαφρόπετρας, της φάβας, άντε και της κάπαρης ήταν. Οι περισσότεροι Σαντορινιοί, χτυπημένοι κι από τον σεισμό, αλλά και πιο πριν, στον Πειραιά ήλθαν. Από εδώ ξεκίνησαν μια νέα ζωή, μέχρι που κάπου στις αρχές της δεκαετίας του 1980 κάποιοι σκέφτηκαν να κάνουν μια απόπειρα στον χώρο του τουρισμού, με καταστήματα εστίασης, διασκέδασης ή ενοικιαζόμενων δωματίων στα πατρογονικά τους κτήματα. Το ίδιο αναλογικά ίσχυε και για πολλά άλλα νησιά της χώρας.
Σαράντα χρόνια μετά, ο τουρισμός δεν είναι πλέον μόνο μια παγκόσμια ανθούσα βιομηχανία, αλλά σε συνδυασμό με τα φτηνά αεροπορικά εισιτήρια μια πραγματικότητα που δεν μπορεί να αγνοήσει κανείς.
Τι θα ήταν αυτά τα μικρά ξερονήσια χωρίς τον τουρισμό;
Που θα ήταν το ΑΕΠ της Ελλάδας χωρίς το τουριστικό συνάλλαγμα;
Ναι, πρέπει να (εφ)ευρεθούν προγράμματα ενίσχυσης των μόνιμων κατοίκων σε συγκεκριμένα πεδία (π.χ κόστος ζωής η διαμονής). Ναι, πρέπει να αντιμετωπιστούν οι παρενέργειες που δημιουργεί ο “υπερτουρισμός”.
Αλλά μην φτάσουμε να γίνουμε “Λουδήτες” και να αρχίσουμε να σπάμε τις μηχανές, που δήθεν μας κλέβουν τις δουλειές, όπως συνέβαινε τα πρώτα χρόνια της βιομηχανικής επανάστασης…
