Η πρόεδρος του Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ, Όλγα Γεροβασίλη (των «προεδρικών») απέβαλε τον προερχόμενο από τους «προερχόμενους από το ΠΑΣΟΚ» (συμμάχους των προεδρικών), σύνεδρο Φωστηροπουλο για την άθλια, όχι μόνο φραστική, επίθεση που εξαπέλυσε εις βάρος του Θοδωρή Δρίτσα. Ο βουλευτής Πειραιά και πρώην υπουργός Ναυτιλίας κατέβαινε από το βήμα αφού είχε τοποθετηθεί ευθαρσώς εναντίον της πρότασης του Αλέξη Τσίπρα για εκλογή προέδρου και Κεντρικής Επιτροπής από την βάση κι όχι από το Συνέδριο, όπως ίσχυε μέχρι τώρα. Μάλιστα παρενέβη ο Νίκος Φίλης για να προστατεύσει τον Θ. Δρίτσα από ενδεχόμενη χειροδικία του συνέδρου!
Όλα αυτά είναι γνωστά και κάποιοι υποστηρίζουν ότι με την παρέμβαση της προέδρου και την αποβολή του τραμπουκίσαντος συνέδρου, όλα τελείωσαν.
Είναι όμως έτσι; Νωρίτερα, σε τοποθετήσεις στελεχών που αντετίθεντο στην επίμαχη πρόταση Τσίπρα, αρκετοί προεδρικοί φώναζαν, διαμαρτύρονταν, κάποιοι λιγότεροι μέχρι που γιούχαραν τους ομιλητές.
Εντάσεις στα Συνέδρια πάντα παρατηρούνται. Ιδίως στα Συνέδρια διασπάσεων, αν και το συγκεκριμένο δεν μπορεί να θεωρείται (προς το παρόν) κάτι τέτοιο.
Όμως οι ομαδικές αποδοκιμασίες φάνηκε ότι έστρωναν τον δρόμο στον τραμπουκισμό. Η απόσταση αποδείχθηκε ότι δεν ήταν μεγάλη.
Δεν χρειάζεται να αναφερθεί κανείς στην διαδρομή του στην Αριστερά, το ήθος και την αστική του ευγένεια για να ταχθεί απερίφραστα υπέρ του Θ. Δρίτσα – συμφωνεί, διαφωνεί με τις απόψεις του. Αυτά είναι αυτονόητα για όποιον έχει παρακολουθήσει τα πράγματα της Αριστεράς τις τελευταίες δεκαετίες στην χώρα μας.
Το γεγονός ότι ο τραμπουκισμός που υπέστη έρχεται ως συνέχεια μιας ξένης για τα ήθη και τις παραδόσεις της Αριστεράς, κυρίως δε της Ανανεωτικής, δεν προκαλεί μόνο προβληματισμό. Κυρίως καταδεικνύει ότι ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ στην πορεία της μετάλλαξης του σε ένα αρχηγοκεντρικό «κεντροαριστερό» κόμμα φαίνεται να χάνει, αν δεν έχει χάσει προ πολλού την ψυχή του. Κι αυτό είναι πολύ πιο σημαντικό – κι ανησυχητικό- από ένα «μεμονωμένο» ( που δεν ήταν τόσο μεμονωμένο) επεισόδιο.
Ν.Α.
ΥΓ.
Τελικά δικαιώνονται παλιά στελέχη της Ανανεωτικής Αριστεράς που παρακολουθούν απ’ έξω τα πράγματα κι υποστηρίζουν πως αν είχαν μείνει στον ΣΥΡΙΖΑ θα κινδύνευαν να γίνουν σχιζοφρενείς. Θα έπρεπε να υποστηρίξουν την «κεντροαριστερή στροφή» του Προέδρου και της πλειοψηφίας σε πολιτικό επίπεδο. Και ταυτόχρονα την επιμονή στις δημοκρατικές διαδικασίες, τις αρχές και τις αξίες που (θέλει να) εκφράζει η μειοψηφία.
