Ο Πέτρος Κόκκαλης για τα γενέθλια του Ολυμπιακού
Όταν κάπου στις αρχές του 21ου αιώνα επανασχεδιάζαμε το σημερινό σήμα του Ολυμπιακού, κάναμε έρευνα σε πολλές ομάδες ολυμπιακών, από εκείνους κι εκείνες που αγαπάνε το θρύλο αλλά δεν είχαν πάει ποτέ στο γήπεδο, μέχρι όσες και όσους πάνε κάθε Κυριακή ανελλιπώς, αθλητές, αθλήτριες κι εργαζόμενους.
Η πλειοψηφία πίστευε ότι το σήμα του Ολυμπιακού δεν είχε αλλάξει ποτέ, ότι κάπως έπεσε από τον ουρανό ή ότι με ένα μαγικό τρόπο μεταφέρθηκε άθικτο στο χρόνο από την αρχαία Ελλάδα, όπως ένα άγαλμα σε ανασκαφή.
Φυσικά δεν είχε γίνει έτσι, το σήμα είχε αλλάξει δεκάδες φορές στα 80 τότε περίπου χρόνια ζωής του συνδέσμου μας. Εμείς το αλλάξαμε για να μπορεί να ανήκει στον Ολυμπιακό, αλλά παρότι ήταν αποτέλεσμα δουλειάς ετών δεν το είπαμε σε κανέναν και λίγοι το κατάλαβαν.
Ο Ολυμπιακός είναι το σπίτι μας και η ταυτότητα μας και θέλουμε να πιστεύουμε ότι είναι θέσφατο, ότι ήταν και θα είναι από πάντα και για πάντα εκεί. Όμως δεν είναι καθόλου έτσι.
Ο Ολυμπιακός δεν είναι κάτι άλλο από τα όνειρα και τις πράξεις μας. Οι ζυμώσεις και οι αναζητήσεις στον Πειραιά του 1924 που κατέληξαν στην σαν σήμερα ίδρυση του μεγαλύτερου αθλητικού σωματείου του κόσμου, συνέβαιναν σε μια χώρα που μόλις είχε χάσει τη μεγάλη της ιδέα, σε μια πόλη όπου η βιομηχανική επανάσταση ρίζωνε για πρώτη φορά στην Ελλάδα, όπου γύρω από το λιμάνι σχεδόν ένα εκατομμύριο ξεριζωμένοι πρόσφυγες προσπαθούσαν να επιβιώσουν σε παραγκουπόλεις που μαστίζονταν από πείνα, αρρώστια και απελπισία.
Σε αυτούς έδωσαν ελπίδα, φροντίδα και όραμα για προκοπή και μια νέα πατρίδα οι νεαροί κύριοι της οδού Κουντουριώτη φτιάχνοντας τον Ολυμπιακό Σύνδεσμο Φιλάθλων Πειραιώς με σκοπό "την κατά πάσα φίλαθλο τρόπο εξύψωση της νεολαίας".
Στα σημερινά γενέθλια το καλύτερο δώρο θα είναι μια νίκη επί του αιωνίου αντιπάλου (που ιδρύθηκε το 1926).
Είναι όμως και η στιγμή να αναλογιστούμε με ποιον συγκροτημένο και συμπεριληπτικό τρόπο θα συζητήσουμε και θα συνεργαστούμε ώστε του χρόνου, στα 100 χρόνια του Ολυμπιακού, να υπηρετούμε αντάξια τον σκοπό και την ιστορία του και να είμαστε έτοιμοι και έτοιμες για αλλά 100 ακόμα πιο ευγενή και ένδοξα χρόνια. Εγώ ας πούμε θα ήθελα το 2030 με διπλάσιες ακαδημίες, μηδενικό άνθρακα, μηδενικά απορρίμματα και μηδενική βία.
