Αντίο, Θοδωρή…

Είναι φορές που πραγματικά δεν υπάρχουν λόγια. Το σοκ είναι τέτοιο που ξεπερνάει την λύπη και η φωνή παγώνει.
Με τον Θοδωρή Ψαλιδόπουλο μιλούσαμε σχεδόν κάθε πρωί. Στην «Φωνή Της Ελλάδας» εκείνος στο Πρώτο Πρόγραμμα εγώ, με επιστράτευε για ένα πολιτικό «tour d’ horizon», όπως του άρεσε να λέει μια σφαιρική πολιτική ανάλυση που επιχειρούσαμε. Εκεί λίγο μετά τις 10. Άλλωστε 10 με 12 ήταν η εκπομπή που έκαναν μαζί με τον Γιώργο Κανελλόπουλο. Μια εκπομπή νηφάλια, αντικειμενική, πλουραλιστική. Κι ήταν τιμή που μέχρι και την Παρασκευή ήμουν, έστω άτυπα, μέλος αυτής της ραδιοφωνικής ομάδας.

Αλλά, ο Θοδωρής Ψαλιδόπουλος ήταν μέχρι το μεσημέρι του Σαββάτου, όταν μάθαμε για την αιφνίδια εκδημία του, κάτι πολύ περισσότερο ένας μορφωμένος και καλλιεργημένος δημοσιογράφος με ανοιχτούς ορίζοντες και ενδιαφέροντα. Ήταν πολιτικοποιημένος με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την πόλη του, την Καλλιθέα. Με τον πατέρα του παλιό δήμαρχο του μεγάλου αυτού δήμου, ήταν σχεδόν μοιραίο να εμπλακεί στα κοινά. Δημοτικός σύμβουλος επί σειρά ετών και υποψήφιος δήμαρχος της Αριστεράς στις τελευταίες εκλογές αγαπούσε και νοιαζόταν ειλικρινά για την πόλη του.

Στα 58 του μόλις, μας την έσκασε ξαφνικά. Καλό ταξίδι αγαπητέ φίλε και συνάδελφε. Και μην στεναχωριέσαι που δεν πρόλαβες να οργανώσεις την παρουσίαση του βιβλίου μου, όπως μου είχες ζητήσει. Ίσως το ξαναδιαβάσουμε παρέα κάποια άλλη φορά…

Ν.Α.