Φόβοι και «γκρίζες ζώνες»...
Συνηθίζεται στο τέλος κάθε χρονιάς και στην ανατολή της επομένης, στη συμβατική αυτή περίοδο των Εορτών και ιδίως της Πρωτοχρονιάς, πέρα από τους απολογισμούς, να καταγράφεται και το τι μπορεί να φέρει το Νέο Έτος.
Οι προσδοκίες του 2018 λοιπόν. Μια φράση με έντονο πολιτικό φορτίο. Πώς να προχωρήσει κανείς άραγε σε μία «πολιτική αφαίρεση» και να ανιχνεύσει ουδέτερα τι μπορεί να περιμένει από τη νέα χρονιά;
Άλλα περιμένει ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση, άλλα η αντιπολίτευση και εντός αυτής, άλλα το κάθε ένα κόμμα της.
Και πως θα μπορούσε να ορίσει κανείς τον δήθεν «μέσο πολίτη», εκείνον οι προσδοκίες του οποίου θα περιέγραφαν σε αδρές έστω γραμμές τα «θέλω» και «περιμένω» ενός εκάστου εξ ημών για το 2018;
Δύσκολο το εγχείρημα. Αλλά τουλάχιστον κάποιες καθολικές προσδοκίες μπορεί να τις ψηλαφίσει κανείς.
Για παράδειγμα, καθώς είναι δεδομένο και αναμφισβήτητο πλέον ότι το 2017 μετά κόπων και βασάνων φτάσαμε στο επίπεδο του 2014, βασική προσδοκία είναι το 2018 να μην γυρίσουμε στο 2015. Είναι αυτό που λένε οι σκακιστές: πρώτα σώζεις την παρτίδα, μετά πας να την πάρεις.
Εφόσον πετύχει κανείς τον παραπάνω στόχο, μπορεί να φιλοδοξεί ότι η επιτυχία εκείνη θα εξειδικευτεί και σε μικρότερες, πιο απτές και μετρήσιμες επιτυχίες.
Η έξοδος από τα μνημόνια (αλλά όχι από την γενικότερη εποπτεία και ως εκ τούτου, όχι καθαρή) αποτελεί επομένως μια στερεή βάση για καλύτερες μέρες.
Για την αναστροφή του σπιράλ της ύφεσης. Λιγότεροι φόροι ελκύουν περισσότερες επενδύσεις. Περισσότερες επενδύσεις φέρνουν περισσότερες θέσεις εργασίας. Περισσότερες θέσεις εργασίας σημαίνει μεγαλύτερο εισόδημα στα νοικοκυριά. Το μεγαλύτερο εισόδημα των νοικοκυριών σηματοδοτεί αύξηση της ζήτησης και κατανάλωσης.
Για να μην τα αναλύσουμε όλα πρωτοχρονιάτικα, όλα αυτά απλώς οδηγούν από το σπιράλ της ύφεσης στο δρόμο της ανάπτυξης.
Το 2018 θα μπορούσαμε να προσδοκούμε κι άλλα πολλά σε μια ευρύτατη γκάμα που θα όριζε τις προσδοκίες του μέσου Έλληνα. Τα εθνικά θέματα, ο εκσυγχρονισμός στην παιδεία, η λειτουργία της δικαιοσύνης, ο θεσμικός εκσυγχρονισμός γενικότερα αποτελούν σημεία αναφοράς των προσδοκιών αυτών.
Κρατάμε κατ΄αρχήν τα παραπάνω που αφορούν την οικονομία μόνο. Γιατί, όπως απαντούσε σε σχετικές ερωτήσεις και ο Μπιλ Κλίντον: «Είναι η Οικονομία, ηλίθιε»!
Καλή Χρονιά από το Portnet!
