Αποστολή : Νότης Ανανιάδης
Επιστρέφοντας από την Μεγάλη Γέφυρα, που λέγαμε, πήραμε ένα ταχύπλοο (σαν τα μεγαλύτερα δικά μας «ιπτάμενα δελφίνια», που πάνε στην Ύδρα και τις Σπέτσες) που χρειάστηκε λιγότερο από μία ώρα για να φτάσει στο Ζουχάι- το τρίτο μέρος που συνδέει η γέφυρα μετά το Χονγκ Κονγκ και το Μακάο.
Από εκεί, σε λιγότερο από μισή ώρα βρίσκεται κανείς στο Σενζέν.
Έτσι κι αλλιώς η Μεγάλη Γέφυρα έχει μειώσει εντυπωσιακά την απόσταση Χονγκ Κονγκ – Σενζέν που κάποτε ήταν πάνω από τρεισήμισι ώρες.
Το Σενζέν δεν είναι η μεγαλύτερη πόλη της Κίνας (αυτή φυσικά είναι η Σαγκάη την οποία θα δούμε παρακάτω), αλλά είναι η πιο αναπτυγμένη σε έκταση πόλη. Έτσι κι αλλιώς μιλάμε για μια πόλη που μέχρι πριν κάποιες δεκαετίες ήταν ένα ψαροχώρι.
Η μείωση της απόστασης από το Χονγκ Κονγκ και οι χαμηλότερες τιμές έχουν ευνοήσει την εντυπωσιακή ανάπτυξη του Σενζέν.
Πολλοί είναι εκείνοι που επιλέγουν να μείνουν εδώ, ενώ εργάζονται στο Χονγκ Κονγκ. Ενώ επίσης πάρα πολλοί κάτοικοι της άλλοτε βρετανικής αποικίας, επιλέγουν το Σενζέν για εκδρομές του Σαββατοκύριακου ή και για τα ψώνια της εβδομάδας.
Το κέντρο της πόλης ορίζεται από τους συνηθισμένους πλέον, όσο και εντυπωσιακούς ουρανοξύστες (ένας από τους οποίους μάλιστα φιλοξενούσε και το ξενοδοχείο μας), ενώ οι μικρές ανοιχτές αγορές και τα πολλά εστιατόρια θα έλεγε κανείς ότι θυμίζουν στην σύγχρονη όψη της πόλης το πρόσφατο παρελθόν της.
Ο καιρός είναι βροχερός και παίρνουμε από μία ομπρέλα με την σύνοδο μας Τζιν για να κάνουμε μια βόλτα στο κέντρο.
Περπατάμε χωρίς πρόγραμμα μέχρι που συναντάμε τυχαία τον Σλοβένο συνάδελφο Άλες, με τον οποίο συνεχίζουμε όλοι μαζί την βόλτα μας. Πολλά εστιατόρια που έχουν ζωντανά ψάρια, καβούρια, χταπόδια κι άλλα θαλασσινά που μπορείς να διαλέξεις – είπαμε η «μνήμη» της πόλης…
Φωτογραφίες, συζητήσεις με ντόπιους, με την βοήθεια της Τζιν, μια μπύρα σε μια μικρή ανοιχτή αγορά.
Δίπλα μας μια παρέα νεαρών παίζει χαρτιά και μια άλλη ένα παιχνίδι με ζάρια. Η Τζιν δεν μας αφήνει να την κεράσουμε, πληρώνει την μπύρα της, υπενθυμίζοντας ότι τα δυτικά στερεότυπα δεν ισχύουν πάντα στην Άπω Ανατολή.
Στη συνέχεια κι αφού οι συνοδοιπόροι μου επιστρέφουν στο ξενοδοχείο μας, εμένα με τρώει η περιέργεια. Άλλη μια ανοικτή αγορά είναι λίγο παρακάτω με ενημερώνει η ρεσεψιόν – εδώ μιλούν άψογα αγγλικά.
Χωρίς την βοήθεια της κινέζας συνόδου όμως η συνεννόηση στο μαγαζάκι, μάλλον κιόσκι, που κατέληξα ήταν ιδιαίτερα προβληματική. Κάπως έτσι προέκυψε η κανάτα μπύρας από ροδάκινο (!) που έβγαλα φωτογραφία…
Κάθομαι να συγκεντρώσω στο σημειωματάριο μου τις εντυπώσεις της ημέρας και να …αποκρυπτογραφήσω τα ορνιθοσκαλίσματα που κατά παραχώρηση θα τα έλεγε κανείς «σημειώσεις».
Η βροχή έχει σταματήσει, η υγρασία είναι αφόρητη, αλλά το χειρότερο είναι η επιθετικότητα των ντόπιων κουνουπιών.
Η μπύρα – ροδάκινο μένει στη μέση, επιστροφή στο ξενοδοχείο και ύπνος.
Αύριο έχει ξύπνημα στις 7(!) και εκδρομή στις εγκαταστάσεις δύο κολοσσών. Της Huawei και της BYD.
Ες αύριον τα σπουδαία λοιπόν…
