” Μπασκετικός” δεν είμαι, αλλά παιχνίδια σαν το χθεσινό του Θρύλου στο Μιλάνο τα απολαμβάνει και φίλαθλος του… κρίκετ.
Κερδίσαμε στον πόντο, μπράβο μας και εύγε μας!
Δεύτερη όμως συνεχόμενη φορά (ή μήπως ήταν περισσότερες;) η ομάδα μας του Πειραιά φορούσε μια κίτρινη φανέλα – άντε με μια ρίγα κόκκινη.
Το ίδιο βλέπουμε ( με άλλες αποχρώσεις) να γίνεται και στο ποδόσφαιρο.
Καταλαβαίνω τις ανάγκες του σύγχρονου μάρκετινγκ. Να ανανεώνονται οι εμφανίσεις ώστε να πουλάνε φανέλες οι μπουτίκ. Αλλά υπάρχουν και βασικές αρχές και αξίες.
Ο Ολυμπιακός είναι ένας ερυθρόλευκος Θρύλος.
Και με βάση το κόκκινο και το λευκό μπορούν να σχεδιάζονται όσοι συνδυασμοί εμφανίσεων σκεφτεί και φανταστείτε κάθε χρονιά το ατελιέ.
Ακόμη κι ολόλευκη ή ολοκόκκινη είναι αποδεκτές εμφανίσεις.
Για μας τους Ολυμπιακούς, τους υπερήφανους γαύρους, τα χρώματα αυτά είναι η ταυτότητα μας. Κι ο Πειραιάς, ακόμη κι αν κάποιοι δεν τον έχουν επισκεφτεί ποτέ, ο τόπος καταγωγής μας. Όπως το ” Καραϊσκάκη” είναι ο ” Ναός” μας.
Απευθύνω ταπεινή έκκληση στην ΠΑΕ και την ΚΑΕ: Μόνο ερυθρόλευκα με τις άπειρες παραλλαγές τους.
Αλλιώς τι; Να ετοιμαζόμαστε να υποστηρίξουμε και μια ομάδα μας που θα φοράει… πράσινα;
Θεός φυλάξει.
Ν.Α.
