Στην πολιτική είναι γνωστό ότι πολλές φορές η επικοινωνία επικρατεί έναντι της ουσίας. Ενίοτε το ίδιο ισχύει και στον χώρο των επιχειρήσεων. Ιδίως όταν οι «μπίζνες» κάπως … μπλέκονται και με πολιτικές επιδιώξεις ή μυθεύματα.
Έτσι λοιπόν, ενώ κυκλοφόρησε σε όλο το διαδίκτυο ότι το ΣτΕ αποφάσισε μετά από 17 (!) χρόνια ότι για το ναυάγιο του Sea Diamond η εταιρεία πρέπει να καταβάλει ως «τέλος ναυαγίου» στο Λιμενικό Ταμείο Θήρας τα επτά εκατομμύρια που της είχαν καταλογιστεί, ελάχιστοι ασχολήθηκαν με την ουσία της υπόθεσης.
Ποια είναι αυτή; Ότι η ασφαλιστική εταιρεία της τότε Λούης (που εδώ και χρόνια είναι Celestyal με διαφορετική μετοχική διάρθρωση) είχε νομικά αμφισβητήσει το πρόστιμο.
Σε ότι αφορά δε την εφοπλιστική εταιρεία, οι τότε θεωρούμενοι ως νομικά συνυπεύθυνοι απαλλάχθηκαν πλήρως από τα ποινικά δικαστήρια του Πειραιά.
Επί της ουσίας, η απόφαση του ΣτΕ αφορά τις ασφαλιστικές. Πλην όμως επικοινωνιακά βλάπτει όχι μόνο την εταιρεία, αλλά, θα έλεγε κανείς, κι ολόκληρο τον κλάδο της κρουαζιέρας.
Και κάπως έτσι επανερχόμαστε στον τίτλο του σημειώματος, περί ουσίας και επικοινωνίας.
Αλλά όταν έχουν δημιουργηθεί οι όποιες εντυπώσεις ποιος θα ασχοληθεί πραγματικά με την ουσία της υπόθεσης;
