Αυθεντική συγκίνηση…

Ο καθένας μπορεί να έχει την άποψη του για τη νέα κυβέρνηση. Εκείνο το στοιχείο πάντως, τουλάχιστον στον Πειραιά και κατά την τελετή παράδοσης – παραλαβής του υπ. Ναυτιλίας, που ξεχώρισε ήταν το αίσθημα αυθεντικής συγκίνησης. Όχι μόνο από τους δύο υπουργούς που ανέλαβαν, τον «υπερυπουργό» Σταθάκη και τον υπουργό αναπληρωτή Δρίτσα – αν και οι δυο τους επίσης είχαν κάθε λόγο να είναι συγκινημένοι, άνθρωπος από ναυτιλιακή – εφοπλιστική οικογένεια ο πρώτος, γέννημα – θρέμμα Πειραιώτης ο δεύτερος. Αναφέρομαι κυρίως στη συγκίνηση του κόσμου. Που ήταν πολύς , πάρα πολύς, και δεν είχε όλος αυτός ο κόσμος σχέση με τη Ναυτιλία. Ήταν παλιοί συναγωνιστές του Θοδωρή Δρίτσα από το «Λιμάνι της Αγωνίας», απλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, φίλοι του οικογενειακοί που έβλεπαν στη «στιγμή» τη δικαίωση μιας ζωής. Τη δικαίωση της ακεραιότητας και της μετριοπαθούς σταθερότητας που πρεσβεύει στη ζωή του ο νέος υπουργός Ναυτιλίας. Βεβαίως τώρα αρχίζουν τα δύσκολα, άρχισαν ήδη, για τον Θοδωρή, αλλά η «στιγμή» αξίζει να λάμψει λίγο ακόμη. Σιδεροκέφαλος!

Ν.Α.