Εντάξει η κυβέρνηση καθυστέρησε να αντιληφθεί το μέγεθος του προσφυγικού προβλήματος και την (αναγκαστική) εμπλοκή του Πειραιά με αυτό. Κυρίως καθυστέρησε να ενημερώσει και να διαβουλευθεί με την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Αλλά υπάρχει μία πρόταση και μία συμφωνία όλων πλέον για το αναγκαίο hotspot : Σχιστό! Παρ’ όλα αυτά συνεχίζονται οι ενστάσεις και οι γκρίνιες. Θα μπορούσε να βρεθεί καταλληλότερος χώρος. Αλλού, λένε όσοι συνεχίζουν να διαφωνούν. Προτάσεις υπάρχουν, επιμένουν. Αλλά, προσθέτουν, δεν είναι της παρούσης να συζητηθούν. Είναι σαν τα συνθήματα μιας ορισμένης αριστεράς που ήδη από την δεκαετία του ’80 μιλούσαν για την ανάγκη μιας «άλλης ανάπτυξης». Χωρίς να μαίνουν στον κόπο να μας εξηγήσουν για ποια ακριβώς μιλάνε και πως θα την πετύχουν. Ή εκείνα των αρχών της δεκαετίας του 2000 : «ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός». Αλλά δεν μας είπαν πως. Ούτε με ποιο κόστος. Αυτό το τελευταίο , βέβαια, δεν χρειαζόταν, γιατί υπήρχε και το άλλο περίφημο σύνθημα της εποχής : « οι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη». Με το οποίο βέβαια δεν διαφωνεί κανείς. Όπως, άλλωστε, δεν διαφωνεί κανείς και με την ευχή «την υγεία μας να έχουμε»…
Στα σοβαρά τώρα, προτάσεις παιδιά. Συγκεκριμένες προτάσεις…
