Οι δρόμοι του Πειραιά "πλημμύρισαν" την Δευτέρα από χιλιάδες μαθητές που διαμαρτυρήθηκαν έτσι για την τραγωδία στα Τέμπη. Είναι πάντα θετικό όταν νέοι άνθρωποι βγαίνουν στους δρόμους, διαμαρτύρονται και διεκδικούν ένα καλύτερο μέλλον - κι εδώ ας παραβλέψουμε το γεγονός ότι μπορούσε να δει κανείς κάποιους 40αρηδες, που είτε μοίραζαν πανώ είτε εκτελούσαν εμφανώς χρέη "συντονιστή", σε διάφορα σημεία της διαδρομής.
Παραμένει κυρίαρχο στοιχείο της κινητοποίησης το ελπιδοφόρο μήνυμα που έστειλαν οι μαθητές των σχολείων του Πειραιά.
Μια απορία όμως υπάρχει. Γιατί δεν οργανώθηκε καμία τέτοια διαμαρτυρία πριν πέντε ή έξι χρόνια; Όταν είχαμε την εκατόμβη στο Μάτι ή τους πνιγμένους στην πλημμύρα της Μάνδρας;
Κατανοητό βεβαίως είναι το γεγονός πως υπάρχει από τους μαθητές η ιδιαίτερη ευαισθησία που υπάρχει για την τραγωδία στα Τέμπη, καθώς στο δυστύχημα αυτό οι νεκροί ήταν κατά 80% νέα παιδιά. Αλλά, άραγε φτάνει αυτό; Από την μια εκκωφαντική σιωπή στις δύο προηγούμενες τραγωδίες και τώρα πάνδημο "ξέσπασμα";
Προφανώς και κάτι άλλο συμβαίνει. Νομίζω το υποψιαζόμαστε όλοι μας...
