Κάπου στα τέλη της δεκαετίας του 1970, με αφορμή ένα κρούσμα ηπατίτιδας, τα τότε συστεγαζόμενα Β’ Γυμνάσια Αρρένων και Θηλέων Πειραιώς, έκαναν αποχή – δεν είχαν «εφευρεθεί» οι καταλήψεις τότε. Μια μέρα οι μαθητές και οι μαθήτριες έκαναν συγκέντρωση έξω από την τότε Νομαρχία Πειραιά κι ο συμμαθητής που κρατούσε την ντουντούκα, ενώ είχε χαρτάκι με τα συνθήματα, φώναξε κατά λάθος: «Θέλουμε αυξήσεις και όχι απολύσεις». Είχε πάει την προηγούμενη σε μια εργατική συγκέντρωση και είχε μπλέξει τα χαρτάκια.
Την Πέμπτη το πρωί στην συγκέντρωση που έκαναν οι μαθητές του Μουσικού Σχολείου Πειραιά μπροστά στο Δημοτικό Θέατρο της πόλης, τέτοιο λάθος δεν υπήρχε περίπτωση να επαναληφθεί. Βλέπετε, κάποιοι μουσικοί μαθητές βαρούσαν τύμπανα στα σκαλιά της εισόδου του Θεάτρου ένας – δυο εξ αυτών φώναζαν συνθήματα, ενώ σχεδόν όλοι οι μαθητές είχαν στα smartphones τους γραμμένα τα συνθήματα που φώναζαν. Σταλμένα προφανώς από κάποιο κέντρο. Την καθοδήγηση, όπως λέγαμε πριν 45 χρόνια.
Κάποια πράγματα μένουν σταθερά στον χρόνο: διαμαρτυρία για την διαμαρτυρία.
Και κάποια πράγματα εκσυγχρονίζονται: sms αντί για χαρτάκια…
