Ιδιαίτερα αρνητικά σχολιάστηκε το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός επέλεξε να μην κατέβει στον Πειραιά για τον αγιασμό των υδάτων. Και η αλήθεια είναι πως είτε ο Αλ.Τσίπρας δεν ήθελε να δει τον κκ. Σεραφείμ, είτε ήθελε να αποφύγει τους συγκεντρωμένους της ΛΑΕ του Π.Λαφαζάνη και τις αποδοκιμασίες τους, η απουσία του δεν μπορεί να θεωρηθεί δικαιολογημένη, καθώς ανήμερα των Φώτων ο Πειραιάς ως ναυτική πρωτεύουσα (πρέπει να) έχει την τιμητική του.
Πρέπει να σημειωθεί πάντως ότι δεν ήταν η πρώτη φορά που πρωθυπουργός απουσιάζει από τον αγιασμό των υδάτων στον Πειραιά. Μόλις πέρυσι, ο τότε πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς επέλεξε την ιδιαίτερη πατρίδα του, την Πύλο, για να παρακολουθήσει την Τελετή.
Αλλά και το 2007, ο Κώστας Καραμανλής ως πρωθυπουργός, δεν κατέβηκε στον Πειραιά, αλλά πήγε στην Κάλυμνο για τον αγιασμό των υδάτων. Ο νεοεκλεγείς μάλιστα τότε δήμαρχος Παν.Φασούλας, διαβλέποντας ίσως ότι η τελετή πήγαινε να χάσει κάτι από τη λαμπρότητά της, υιοθέτησε εισηγήσεις που του έκαναν στενοί του συνεργάτες (οι οποίοι στη συνέχεια για άλλους λόγους απομακρύνθηκαν από τον κύκλο του) και φρόντισε να «ξαναζωντανέψει» το έθιμο να βουτάνε πολίτες για να πιάσουν τον σταυρό – μέχρι τότε επί δεκαετίες στον Πειραιά δεν βουτούσαν στη θάλασσα λόγω μολυσμένων υδάτων, γι’ αυτό άλλωστε πλέον βουτούν άνδρες των ειδικών δυνάμεων , «βατράχια» του λιμενικού και του Πολεμικού Ναυτικού. Επιπλέον τότε ο Π.Φασούλας συμφώνησε και εξήγγειλε τη θεσμοθέτηση μιας σειράς εκδηλώσεων γύρω από τη ναυτιλία και την οικονομία, που θα πλαισίωναν την τελετή και θα μετέτρεπαν για μια σειρά ημερών τον Πειραιά στο επίκεντρο της πολιτικής και οικονομικής ζωής κατά το πρότυπο της ΔΕΘ. Στην πορεία αυτή η ιδέα ξεχάστηκε και ποτέ δεν υλοποιήθηκε, αλλά εξακολουθεί να έχει ενδιαφέρον. Ίσως μάλιστα τώρα, που τρίτωσε το κακό, με τη μη κάθοδο Τσίπρα, θα ήταν χρήσιμο να ξανασκεφτούν στο Δήμο Πειραιά εκείνη την ιδέα.