Βεβαίως το έχουμε εμπεδώσει στην Ελλάδα ότι η περίφημη αποστροφή του Ουμπέρτο Έκο, εδώ δεν ισχύει.
Σχεδόν πάντα τον Αύγουστο (αλλά και τον Ιούλιο) έχουμε ειδήσεις και μάλιστα «καυτές», λες και συντονίζονται με την ΕΜΥ. Οι παραιτήσεις του γενικού γραμματέα του πρωθυπουργού (και ανιψιού του πρωθυπουργού) Γ. Δημητριάδη και του διοικητή της ΕΥΠ Π. Κοντολέων που υπάγεται απ’ ευθείας στον Κυριάκο Μητσοτάκη, λόγω του σκανδάλου των παρακολουθήσεων του προέδρου του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, συνιστούν ένα μείζονος σημασίας πολιτικό ζήτημα. Το οποίο επιφέρει σοβαρό πολιτικό πλήγμα στον ίδιο τον πρωθυπουργό - ότι κι αν λέει η κυβέρνηση.
Η απάντηση είναι αναμενόμενη : είχαμε επιτέλους μια, για την ακρίβεια δύο, παρατήσεις , πράγμα εξαιρετικά σπάνιο για τα ελληνικά πολιτικά ήθη. Στην λογική της προέκταση η απάντηση αυτή οδηγεί σε συγκρίσεις με την σχεδόν πενταετή διακυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, όταν για πολλές κραυγαλέες περιπτώσεις, με κορυφαία την εκατόμβη στο Μάτι, η παραίτηση παρέμενε άγνωστη λέξη.
Όμως αυτό δεν σώζει ούτε καν τα (κυβερνητικά) προσχήματα. Για όποιον λόγο και για όσο χρονικό διάστημα ο τότε απλώς ευρωβουλευτής Νίκος Ανδρουλάκης και αν παρακολουθείτο, το γεγονός παραμένει. Είναι σκάνδαλο και οι συμψηφισμοί περισσεύουν παρ’ ότι και επί Ανδρέα Παπανδρέου (εποχή Τόμπρα στον ΟΤΕ) κι επί πατρός Μητσοτάκη (Γρυλλάκης και Μαυρίκη), αλλά και επί Τσίπρα (καταγγελίες Λαφαζάνη) γίνονταν παρακολουθήσεις.
Εκ των πραγμάτων κερδισμένο ηθικά και πολιτικά αναδεικνύεται το ΠΑΣΟΚ και προσωπικά ο ίδιος ο Νίκος Ανδρουλάκης που κατήγγειλε την υπόθεση. Ως εκ τούτου εκείνο που μένει, αν δεν ξεχαστεί η υπόθεση (και φυσικά το ΠΑΣΟΚ δεν έχει κανένα λόγο να την αφήσει να ξεχαστεί) είναι να δούμε σε ποιο βαθμό θα επηρεάσει τους πολιτικούς συσχετισμούς. Κάτι που θα δούμε περί τα τέλη του μήνα – αρχές του επόμενου. Γιατί τον Αύγουστο τελικά υπάρχουν ειδήσεις, αλλά δεν υπάρχουν (αξιόπιστες ) δημοσκοπήσεις. Η ιστορία πάντως έχει «ουρά»…
