21η Απριλίου του 1967 στον Πειραιά...

alana mpala

Με αφορμή τα 55 χρόνια απο το πραξικόπημα της χούντας, ένα μικρό έμμεσο σχόλιο για την "μαύρη" αυτήν επέτειο, μέσα από τα μάτια ενός πεντάχρονου παιδιού τότε.
"Πενηνταπέντε χρόνια μετά, θυμάμαι απλώς ένα περιπολικό να κατεβαίνει την Αντωνίου Θεοχάρη από την Κλεισόβης (ήταν διπλής κατευθύνσεως τότε), προς τον Άγιο Νείλο και να διαλύει μια παρέα πιτσιρικάδων που έπαιζε μπάλα στον δρόμο. 
Κατέβηκα στην πόρτα του υπογείου, χτύπαγα κι έκλαιγα που δεν με ακούγανε. Δεν καταλάβαινα γιατί όλη μέρα οι μεγαλοι ασχολούνταν με το που είναι ο 'Αρης. Αργότερα, πολύ αργότερα, έμαθα ότι ήταν όλοι τους στην κουζίνα, άκουγαν Μόσχα σε ένα μικρό τρανζίστορ και Θεοδωράκη σε ένα παλιό πικάπ. 
Κι ότι εγώ, πέντε χρονών παιδάκι, έπρεπε να λέω ότι ο μεγάλος ξάδελφος μου ο Αρης σπούδαζε στο Παρίσι, ενώ ήταν στις φυλακές του Ωρωπού και στη συνέχεια στο Παρθένι.
Μαυρίλα"...

Ν.Α

eep logo