Ο καθένας μπορεί να έχει την άποψη του για την απεργία της ΠΝΟ, που συνεχίζεται για δεύτερο 48ωρο. Δικαιολογημένη ή υπερβολική, οπωσδήποτε η ΠΝΟ, όπως και κάθε εργατική ένωση έχει το αναμφισβήτητο δικαίωμα να κρίνει μόνη της και να αποφασίσει δημοκρατικά αν θα προχωρήσει ή όχι σε απεργία. Η εμμονή όμως εν προκειμένω της Πανελλήνιας Ναυτικής Ομοσπονδίας, η δογματική της επιμονή να μην δώσει άδεια και εξαιρέσει από την απεργία δυο- τρία πλοία ώστε να μεταφερθούν στον Πειραιά εγκλωβισμένοι πρόσφυγες στη Λέσβο ή και άλλα νησιά, προκαλεί. Υποβιβάζει τον αγώνα της ΠΝΟ από συνδικαλιστικό σε συντεχνιακό. Στο επίπεδο που δεν αναγνωρίζει υπέρτερες αξίες, όπως είναι το δικαίωμα στην ζωή, την αξιοπρέπεια, την ελπίδα σε ένα καλύτερο αύριο. Όλες αυτές τις αξίες, δηλαδή, για τις οποίες θαλασσοπνίγονται εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες. Κρίμα, γιατί οι επαγγελματίες της θάλασσας, οι ναυτεργάτες, στην ανθρώπινη ζωή που διακυβεύεται στην επικράτεια του Ποσειδώνα πρωτίστως θα περίμενε κανείς να δείχνουν σεβασμό. Και είναι βέβαιο ότι οι ναυτικοί όντως δείχνουν καθημερινά αυτόν τον σεβασμό. Για τους συνδικαλιστές τους απορεί κανείς.
Sidebar
18
Πεμ, Απρ
