Σε ηλικία 75 ετών έφυγε από την ζωή ο Βαγγέλης Βαγιανός. Ένας παλιός μαραθωνοδρόμος του Πειραϊκού και της Εθνικής ομάδας.
Ένα από τα καλύτερα παιδιά του στίβου, που στάθηκε άτυχος λόγω αλλεπάλληλων τραυματισμών οι οποίοι δεν του επέτρεψαν να έχει μια καριέρα αντάξια των προσόντων και της αντοχής του.
Όπως είχε πει σε μια παλιότερη συνέντευξη του άρχισε να κάνει αθλητισμό «στις 24 Ιουνίου 1963, σε ηλικία 17 ετών, στο γήπεδο του Πειραϊκού Συνδέσμου με περίμετρο 122,5 μ., στην οδό Χαρ. Τρικούπη, στο σημερινό Αρχαιολογικό Μουσείο Πειραιά απέναντι από τη Γαλλική Σχολή. Εργαζόμουν τότε σε ένα μηχανουργείο στο Νέο Φάληρο όπου δούλευε κάποιος αθλητής με το όνομα Κώστας Κατσαράς. Του είπα ότι μου αρέσει και εμένα ο αθλητισμός και με προσκάλεσε έτσι στον Πειραϊκό. Μόλις έκανα δύο στροφές έρχεται κατευθείαν ο Βασίλης Βυτινάρος ο προπονητής, και με άρπαξε. Σημαντική ήταν και η βοήθεια του Χρήστου Βαρτζάκη και του Νίκου Βελισσαράτου οι οποίοι ανήκαν επίσης στον Πειραϊκό Σύνδεσμο και μου μετέφερε την εμπειρία τους.
Τα τρία πρώτα χρόνια δούλευα και έκανα προπόνηση μέχρι και το 1966 όπου ορκίστηκα στη Χωροφυλακή. Στη συνέχεια κατάφερα να αφοσιωθώ στην προπόνηση καθώς ήμουν μέλος της Εθνικής Ενόπλων(…)».
Ο Βαγγέλης Βαγιανός είχε εξαιρετικούς για την εποχή του χρόνους στον Μαραθώνιο (γύρω στις 2 ώρες και 20 λεπτά!) αλλά, όπως προαναφέρθηκε, οι πολλοί τραυματισμοί του δεν του επέτρεψαν να συμμετάσχει σε Ολυμπιακούς Αγώνες – είναι χαρακτηριστικό ότι είχε προκριθεί και στους Ολυμπιακούς του 1968 και του 1972, ενώ επίσης, λόγω τραυματισμών που προέρχονταν από την υπερβολική προπόνηση και καταπόνση, δεν μπόρεσε να λάβει μέρος ούτε στους Βαλκανικούς του 1972 και του 1973. Κι ενώ πάντα είχε την καλύτερη επίδοση την Ελλάδα…
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει…
