Όταν ο «πρίγκιπας της ροκ» κατέβηκε στο λιμάνι!

pavlos sidiropoulos

Με αφορμή την συμπλήρωση 30 ετών από τον θάνατο του Παύλου Σιδηρόπουλου και την πολύ καλή εκπομπή της Έλενας Κατρίτση στην ΕΡΤ για την ζωή του, ο παλιός συνάδελφος Γιάννης Πολυμενέας θυμήθηκε ανέκδοτες λεπτομέρειες από την μοναδική ίσως φορά που ο «πρίγκιπας της ροκ», όπως τον αποκαλούσαν, έπαιξε επαγγελματικά στον Πειραιά. Ήταν χειμώνας του 1984-85 όταν η ΕΚΙΤΕΠ (Εταιρεία Κινηματογράφου Τέχνης και Πολιτισμού) οργάνωσε ένα τριήμερο Φεστιβάλ Μουσική στον κινηματογράφο «Τερψιθέα», που ακόμη δεν είχε κατεδαφιστεί για να δώσει την θέση του στο Εμπορικό Κέντρο της ομώνυμης πλατείας. Ο Γ. Πολυμενέας μάλιστα θυμάται ότι μεσολάβησε ως γραμματέας της ΕΚΙΤΕΠ προς τους ιδιοκτήτες του σινεμά για να παραχωρήσουν τον χώρο, αλλά και το υφυπουργείο της Νέας Γενιάς (υφυπουργός Κώστας Λαλιώτης, γεν. γραμματέας Πέτρος Ευθυμίου) για να χρηματοδοτηθούν οι «Ανησ –ηχοι» όπως ονομάστηκε το Φεστιβάλ.
Σε αυτό συμμετείχαν, εκτός από τον Παύλο Σιδηρόπουλο και την «Σπυριδούλα», σύμφωνα με όσα θυμάται ο Γιάννης Πολυμενέας, ο Χρήστος Ζυγομαλάς (μόνος του, χωρίς το Νικόλα Άσιμο που συνήθως τον συνόδευε στις συναυλίες της εποχής), ο Νίκος Ζιώγαλας με τους «Ερμαφρόδιτους», η Κρίστι Στασινοπούλου, οι πειραιώτες «Meletis band» και άλλοι, κυρίως νέοι καλλιτέχνες. Το μεγάλο όνομα της εποχής και ευλόγως του Φεστιβάλ ήταν βεβαίως ο Παύλος Σιδηρόπουλος. Ήταν ήδη γνωστό ότι δυστυχώς είχε εξάρτηση από ουσίες, αλλά παρέμενε το πολύ μεγάλο όνομα της ελληνικής ροκ (και όχι μόνο) μουσικής σκηνής.
Ο Παύλος Σιδηρόπουλος σύμφωνα με το πρόγραμμα, ήταν να τραγουδήσει το Σάββατο, δεύτερη μέρα του Φεστιβάλ. Είχε εμφανιστεί στην ώρα του στο θρυλικό «Στέκι» της ΕΚΙΤΕΠ, ένα ημιυπόγειο στην Αλκιβιάδου, λίγο πριν την διασταύρωση με την Σωτήρος, και το πρώτο άγχος για το αν έλθει ή όχι έφυγε. Με την συνοδεία των υπόλοιπων μελών του συγκροτήματος και των στελεχών της ΕΚΙΤΕΠ ανέβηκαν στην Τερψιθέα και πήγαν στα υποτυπώδη καμαρίνια του κινηματογράφου. Η αίθουσα ήταν κατάμεστη – υπενθυμίζεται ότι το «Τερψιθέα» διέθετε μια από τις μεγαλύτερες αίθουσες του Πειραιά.
Κάπου εκεί ξεκίνησε ένα δεύτερο κύμα άγχους για τους διοργανωτές. Ο Παύλος άρχισε να εμφανίζει συμπτώματα σύνδρομου στέρησης και μέσα σε λίγη ώρα δήλωσε αδυναμία να βγει στην σκηνή. «Τι θα κάναμε; Θα μας έτρωγαν ζωντανούς οι θεατές» θυμάται ό Γιάννης Πολυμενέας. Και προσθέτει ότι δεν ήταν ζήτημα χρημάτων, τα εισιτήρια μπορούσαν να επιστραφούν σε όσους είχαν πληρώσει (διότι υπήρχαν και πολλοί τζαμπατζήδες). Ήταν κυρίως ζήτημα «πάθους» για το ίνδαλμα της εποχής.

Έπρεπε πάση θυσία ο Παύλος να τραγουδήσει. Το αντιλαμβανόταν άλλωστε και ο ίδιος. Και γι’ αυτό πρότεινε μια λύση. Να προμηθευτεί ένα «σιρόπι» που λειτουργεί ως υποκατάστατο και πωλείται στα φαρμακεία. «Αισθανθήκαμε μάλιστα τυχεροί» θυμάται ο Γ. Πολυμενέας γιατί εφημέρευε το φαρμακείο επί της οδού Καραΐσκου, δίπλα στο βιβλιοπωλείο του Νίκου Παρασκευόπουλου, τότε αντιπροέδρου της ΕΚΙΤΕΠ. Πλην όμως, όπως θυμάται ο ίδιος, όταν πήγε στο φαρμακείο να ζητήσει το συγκεκριμένο φάρμακο ο φαρμακοποιός που τον γνώριζε από μικρό τον απέπεμψε, ρωτώντας τον μάλλον χλευαστικά «Νικολάκη τι το θες εσύ αυτό;» και αρνήθηκε να του δώσει το σιρόπι, το οποίο ούτως ή άλλως διετίθετο μόνο με συνταγή.

Η ώρα περνούσε, αλλά ευτυχώς η ΕΚΙΤΕΠ είχε πρόεδρο της τον Βαγγέλη Δρίτσα. Ο μακαρίτης, αδελφός του σημερινού βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Θοδωρή, για κάποιον λόγο (υγείας;) δεν είχε κατέβει στην συναυλία. Τότε δεν υπήρχαν κινητά για να επικοινωνήσουμε μαζί του, αλλά υπήρχε πάντοτε η μηχανή του Νίκου Παρασκευόπουλου με την οποία πήγε μέχρι την Αντωνίου Θεοχάρη, στην Πηγάδα, όπου έμενε τότε ο Βαγγέλης. Κατέβηκαν μαζί με την μηχανή μέχρι το φαρμακείο του στην Β.Γεωργίου, στο Δημοτικό, ανέβασαν τα ρολά, πήραν το «μαγικό» σιρόπι και χωρίς να το μάθει κανείς άλλος το έδωσαν στον Παύλο, ο οποίος στη συνέχεια έγινε «άλλος άνθρωπος», ανέβηκε στην σκηνή, έδωσε μια υπέροχη παράσταση κι όλοι ήταν ευχαριστημένοι.

Όλοι; Όχι ακριβώς όλοι. Διότι, μετά την συναυλία και ενώ κάποια στελέχη της ΕΚΙΤΕΠ γυρίζανε στο «Στέκι», όπως κάθε μέρα για ένα ποτό και απολογισμό της ημέρας, δέχθηκαν επίθεση από «αναρχοαυτόνομους» της εποχής στην διασταύρωση Αλκιβιάδου και Μπουμπουλίνας, στο ύψος του τότε Forum. Συγκεκριμένα την αρχικά λεκτική και μετά βίαιη επίθεση δέχθηκε ο ταμίας της ΕΚΙΤΕΠ Αλέκος Τσουρινάκης και ο νεαρός τότε, δημοσιογράφος σήμερα Νότης Ανανιάδης που τον συνόδευε. Μόνο που η επίθεση δεν είχε στόχο τις εισπράξεις, αλλά εξαπελύθη για «ιδεολογικούς» λόγους. Συγκεκριμένα τα στελέχη της ΕΚΙΤΕΠ κατηγορήθηκαν διότι η συναυλία χρηματοδοτήθηκε από τη «Νέα Γενιά», άρα από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κι έτσι «ξεπούλησαν την ροκ στη εξουσία».
Άλλο που χωρίς την χρηματοδότηση το φεστιβάλ δεν μπορούσε να οργανωθεί, αφού οι ροκ σταρ της εποχής ευλόγως έπρεπε να πληρωθούν…
Τρέχα γύρευε…

eep logo