Πίστη και λογική

paok thriskeia

Το διαχωριστικό όριο θρησκευτικής πίστης – πολιτικής είναι η λογική. Στην μια περίπτωση πιστεύεις το όποιο δόγμα. Στην άλλη (θεωρητικά) κινείσαι με βάση μια συγκεκριμένη λογική ανάλυση. Υπάρχει βέβαια και η περίπτωση να υποστηρίζεις ένα κόμμα με όρους θρησκευτικής προσήλωσης. Η περίπτωση του ΚΚΕ. Και οπωσδήποτε υπάρχουν οι πιο διαδεδομένες περιπτώσεις αθλητικής ένταξης, υποστήριξης μιας ομάδας με τυφλό, θρησκευτικό φανατισμό.

Σ’ αυτές τις περιπτώσεις η λογική σηκώνει τα χέρια ψηλά.

Και μοιραία χρησιμοποιούνται μέσα μεταφυσικής για να δικαιολογηθούν αποφάσεις που κανονικά δεν μπορούν να δικαιολογηθούν. Την φράση «οι αγώνες χρειάζονται θυσίες» θα μπορούσε να την ακούσει κανείς από έναν αγωνιστή του Εμφυλίου, έναν αντιστασιακό επί χούντας ή έναν φανατικό οπαδό κάποιου αριστερού κόμματος τα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Επίσης θα μπορούσε να την φωνάζει ένας φανατικός μοναχός της Μονής Εσφιγμένου, που θεωρεί προδότη τον Οικουμενικό Πατριάρχη, όταν προ ετών η παλαιοημερολογίτικη αδελφότητα τους παρέμενε ελεύθερη πολιορκημένη στο μοναστήρι τους. Η διαφορά βρίσκεται στν αν η κοινή λογική μπορεί να οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι όντως οι θυσίες θα δικαιωθούν ή απλώς γίνονται για να γίνονται.

Στη Θεσσαλονίκη του 16ου αιώνα χριστιανοί «νεομάρτυρες» προκαλούσαν κι έβριζαν δημοσίως Οθωμανούς αξιωματούχους με στόχο μόνο να συλληφθούν, να βασανιστούν και να πεθάνουν κερδίζοντας τον επουράνιο Παράδεισο. Η άλλη πλευρά του νομίσματος της περίπτωσης των τζιχαντιστών που αυτοκτονούν σπέρνοντας τον όλεθρο επί αθώων θυμάτων, αλλά έχοντας την πεποίθηση ότι μετά θάνατον τους περιμένουν τα βουνά από πιλάφια και τα ουρί του παραδείσου.

Στη Θεσσαλονίκη του 21ου αιώνα ο πιστός χριστιανός πρόεδρος του ΠΑΟΚ αποφασίζει να μην στείλει την ομάδα του στην απολύτως τυπική διαδικασία της ρεβάνς της με τον Ολυμπιακό στον Πειραιά, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι θα χάσει τουλάχιστον τρεις βαθμούς από το επόμενο πρωτάθλημα. Ως επιτυχημένος επιχειρηματίας θα έπρεπε να λειτουργεί ορθολογιστικά και να κατέβαινε σε ένα ματς από το οποίο μετά θα 0-3 του περιπετειώδους πρώτου αγώνα στη Τούμπα, δεν θα μπορούσε να προσδοκά τίποτε. Λειτούργησε ως οπαδός. Και χρησιμοποίησε την φράση για τους αγώνες που χρειάζονται θυσίες για να δικαιολογήσει την επιλογή του.

Δεν έχει λογική. Όπως, σε πρώτη ανάγνωση δεν μπορεί να έχει λογική η υποδοχή από την Πρώτη Φορά Αριστερά του Αγίου Φωτός, με τιμές αρχηγού κράτους, από πολυμελή αντιπροσωπεία υπουγών του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά, αν πιστεύεις τι να την κάνεις τη λογική;

eep logo