Στην πολιτική μπορείς έστω δύσκολα να την πετύχεις. Τη συναίνεση. Στον αθλητισμό σπάνια να την βρεις στην κερκίδα. Μετά από μια μεγάλη εμφάνιση για παράδειγμα να χειροκροτήσουν μια ομάδα οι αντίπαλοι. Ή έναν μεγάλο παίκτη. Θυμάμαι για παράδειγμα την δεκαετία του ’80, όταν επιτρέπονταν μετακινήσεις οπαδών και στα ντέρμπι, ίσως στην τελευταία του εμφάνιση ο Κούδας στο Καραισκάκη να αποθεώνεται όταν έγινε αλλαγή κατά το 70ο λεπτό από Ολυμπιακούς και Παοκτζήδες. Συναίνεση, μάλλον κοινή αναγνώριση μιας αξίας, αλλά μέχρι εκεί.
Εχοντας μπει για τα καλά τα τελευταία τρία – τέσσερα χρόνια στον αστερισμό των κυβερνητικών συνεργασιών
θα περίμενε κανείς ότι μια συζήτηση των πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας θα ήταν κάτι απλό. Τουλάχιστον για τα κόμματα που ψήφισαν από κοινού το Μνημόνιο της Πρώτης Φοράς Αριστερά. Αμ, δε. Γιατί, μια του ψεύτη, δυο του ψεύτη, τρεις και η κακιά του μοίρα.
Ο Τσίπρας πληρώνει τα επίχειρα του καλοκαιριού. Όταν δούλεψε κανονικά Μειμαράκη, Φώφη και Θεοδωράκη σε στυλ «βάλτε πλάτη και δεν θα κάνω εκλογές». Ή όταν άφησε , τουλάχιστον τους δύο τελευταίους, με την πλάνη ότι μετεκλογικά θα συνεργαζόταν μαζί τους. Τη συνέχεια την ξέρουμε και ο Καμμένος κάνει ακόμη παρελάσεις.
Γι’ αυτό είναι να απορεί κανείς που το συζητάνε εκεί στην αντιπολίτευση αν θα προσέλθουν και υπό ποίους όρους στο Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών. Κι ακόμη να γελάει με τους όρους που θέτουν και τις δικαιολογίες που προβάλουν για να δικαιολογήσουν την προσέλευση τους.
«Θα πάω, αλλά μόνο για το μεταναστευτικό», λέει η Φώφη. Δηλαδή θα παίξω ένα ημίχρονο και μετά θα φύγω;
«Θα πάω αν με καλέσει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας», λέει ο Σταύρος. Μα ρε παιδί μου Συμβούλιο γίνεται μόνο αν το ζητήσει ο πρωθυπουργός. Τελεία και παύλα. Ο ΠτΔ απλώς υποχρεούται εκ του Συντάγματος να διεκπεραιώσει την διαδικασία.
«Θα πάω να ζητήσω κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας», λέει ο Λεβέντης, αλλά εδώ απλώς γελάμε, αφού σε καλούν για μπάλα κι εσύ λες βάζεις λευκό «Λακόστ» για να πας να παίξεις τένις.
Υπάρχει (;) τέλος και η ΝΔ όπου εκεί ο προεδρεύων Πλακιωτάκης(!) λέει θα συνεννοηθεί με τους υποψηφίους προέδρους για να του πουν πως θα παίξει. Σαν να βρω στο καφενείο Χατζηπαναγή, Δομάζο και Δεληκάρη και να τους ζητήσω συμβουλές πώς να παίξω στο Τσάμπιονς Λιγκ που κανονικά θα το έβλεπα, όπως γινόταν πάντα μέχρι τώρα, μόνο από την τηλεόραση.
Αυτά βλέπει ο Τσίπρας και τους δουλεύει ψιλό γαζί. Μόνο που, όπως φάνηκε να προσπαθεί ο Στ. Θεοδωράκης να γράψει στο facebook (άλλο που δεν του βγήκε, αφού μάλλον «δεν το είχε») : "You can fool all the people some of the time, and some of the people all the time, but you cannot fool all the people all the time.". Ή όπως θα το έλεγε στα Ελληνικά ο Αβραάμ Λίνκολ, μπορείς να δουλεύεις όλο τον κόσμο για λίγο καιρό, λίγο κόσμο για πολύ καιρό, αλλά δεν μπορείς να δουλεύεις όλο τον κόσμο για πάντα…
Η Φώφη Γεννηματά, π.χ., μόλις πληροφορήθηκε ότι είχαν σκοπό να κάνουν κοτζάμ για το Ασφαλιστικό υπό την προεδρία του Προέδρου της Δημοκρατίας, ακούστηκε να λέει σε συνεργάτες της: «Τι δουλειά έχει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας με το Ασφαλιστικό;». Ο Στ. Θεοδωράκης έλεγε ότι αν κληθεί θα πάει, αλλά το Ασφαλιστικό είναι έργο της κυβέρνησης και όχι της αντιπολίτευσης. Ο Ι. Πλακιωτάκης προσπαθούσε να βρει τους τέσσερις υποψηφίους για να χαράξουν κοινή γραμμή, το ΚΚΕ εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία έλεγε ότι δεν πρόκειται να συμμετάσχει και ο Β. Λεβέντης έλεγε ότι θα πάει αλλά θα θέσει ζήτημα σχηματισμού οικουμενικής κυβέρνησης και ότι δεν υπάρχει συναίνεση α λα καρτ.
Αναγνώστης Κέντρος
