Το σύνθημα, συνήθως σε διπλή επανάληψη (Θα μπού-με μέ-σα) παραπέμπει σε χρόνια κατά τα οποία το ποδόσφαιρο διένυε μια διασυλλογική περίοδο αθωότητας. Γι’ αυτό άλλωστε και το περί ου ο λόγος σύνθημα ακουγόταν στις κερκίδες όλων των ομάδων.
Χαρακτήριζε και εξέφραζε η αθωότητα ενός τέτοιου συνθήματος την οργή φιλάθλων που αισθάνονταν εμπαιζόμενοι από την ομάδα τους. Καμιά φορά σε συνδυασμό και σε συμπαιγνία με την αντίπαλη ομάδα. Κάπως έτσι στις αρχές της δεκαετίας του 1960
Ολυμπιακοί και Παναθηναϊκοί μπουκάρησαν και τα έκαναν γης μαδιάμ από κοινού στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας σε έναν τελικό Κυπέλου Ελλάδος που στον τρίτο επαναληπτικό του παρέμενε 0 – 0.
Ήταν ένα «ντου» που θα μπορούσε να πει κανείς ότι θύμιζε –τηρουμένων των αναλογιών- και τη στάση του Νίκα. Όταν τα δύο αντίπαλα στρατόπεδα της Βυζαντινής αυτοκρατορίας στον Ιππόδρομο, οι Βένετοι και οι Πράσινοι, με αφορμή μια απροσδιόριστη ιστορικά σύγκρουσή τους, κόντεψαν να γκρεμίσουν από τον θρόνο του τον πλανητάρχη τότε Ιουστινιανό.
Είναι τα καπρίτσια της Ιστορίας όταν έρχονται κοντά εντελώς αντίπαλα μέρη ενός ζεύγους. Είτε όταν λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο εκφραστές εντελώς αντίπαλων και αντίθετων ιδεών. Εκείνοι που φώναζαν «να καεί, να καεί το μπουρδέλο η Βουλή» στην πλατεία των αγανακτισμένων ήταν ακροαριστεροί και ακροδεξιοί παράλληλα, αν όχι μαζί, χωρίς μάλιστα οι πρώτοι να καταλαβαίνουν ότι επέτρεπαν στους δεύτερους να βάλουν στο παιχνίδι και εν τέλει να νομιμοποιήσουν τη Χρυσή Αυγή. ‘Όλοι μαζί κατήγγειλαν τότε την βαρβαρότητα των ΜΑΤ, όταν αυτά κατέστειλαν τα διάφορα ντου στη Βουλή.
Τα χρόνια πέρασαν κι όπως πέφτει κάθε αυτοκρατορία, έτσι και η αλλαγή του ρεύματος έφερε τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Με τα Πρώτη Φορά Αριστερά ΜΑΤ πια, αφού έχουν «προστατεύσει» την ανιαρή πορεία στην Πρεσβεία ανήμερα του Πολυτεχνείου, έρχονται να ψεκάσουν σοσιαλιστικά με χημικά αγρότες που μάλιστα – οι προερχόμενοι από την Κρήτη - με συντριπτικά ποσοστά έφεραν πρώτο τον ΣΥΡΙΖΑ και πλέον προστατεύουν τη Βουλή από την έφοδο που επιχείρησαν οι αγρότες.
Το «θα μπούμε μέσα» ακούγεται πλέον όλο και πιο συχνά από όλο και πιο ετερόκλητες ομάδες που έχουν πάντως έναν κοινό στόχο: την ασκούμενη κυβερνητική πολιτική. Στις αρχές της δεκαετίας του ’60, Ολυμπιακοί και Παναθηναϊκοί ένιωσαν πως η κοροϊδία είχε ξεπεράσει τα όρια και αντέδρασαν από κοινού. Με τα ψέματα «Συριζαίικης κοπής» να ξεπερνούν κάθε όριο και την καυτή πατάτα του ασφαλιστικού να ακολουθεί, ενδιαφέρον θα είχε να στοιχηματίσει κανείς πότε Βένετοι και Πράσινοι θα κατέβουν από κοινού στον Ιππόδρομο για να αμφισβητήσουν το Ιμπέριουμ του αυτοκράτορα…
Αναγνώστης Κέντρος
