«Σαράντα παλικάρια από τη Λειβαδιά πάνε για να πατήσουν την Τριπολιτσά» λέει το δημοτικό τραγούδι. Την Κυριακή το βράδυ στο ΟΑΚΑ πάντως, κάτι κουρασμένα παλικάρια της ΑΕΚ την πάτησαν από τον Αστέρα Τρίπολης.
Η άλωση της Τριπολιτσάς από τους επαναστατημένους Έλληνες του ’21 έχει περιγραφεί με τα πιο ένδοξα χρώματα στην Ελληνική Ιστορία. Είναι σχετικά γνωστό ότι οι βαρβαρότητες που διέπραξαν εναντίον του άμαχου μουσουλμανικού πληθυσμού της πόλης οι επαναστάτες ανέκοψαν για ένα σημαντικό διάστημα το κύμα φιλελληνισμού στην Ευρώπη.
Εκείνο που είναι ακόμα λιγότερο γνωστό όμως είναι ότι η σφαγή των αμάχων ακολούθησε μια συμφωνία που δεν τηρήθηκε. Για την ακρίβεια, μόνο ο Κολοκοτρώνης και οι δικοί του άντρες τήρησαν τη «μπέσα» με τους Τουρκαλβανούς της φρουρά του Πασά και τους συνόδευσαν μέχρι το Αίγιο για να περάσουν στη συνέχεια στη Στερεά και να κατευθυνθούν προς την Ήπειρο. Οι υπόλοιποι οπλαρχηγοί αποδείχτηκαν μπαμπέσηδες.
Στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχουν συμφωνίες – λέμε τώρα. Εντάξει, υπάρχουν στημένα, παλιότερα έκανε χρυσές δουλειές η «παράγκα». Χθες πριν το γκολ του Παπαδόπουλου στην εκπνοή του αγώνα, ο αστέρας Τρίπολης είδε το διαιτητή να ακυρώνει ένα πεντακάθαρο γκολ, πάλι του Παπαδόπουλου. Άρα, αν δούλεψε η παράγκα, αυτή δούλεψε εις βάρος της Τρίπολης.
Στο πόλεμο και στην πολιτική πάντως, οι συνθήκες και οι συμφωνίες πολλές φορές καταπατώνται. Κατά κανόνα δε από τους ισχυρότερους. Αν αυτό ισχύει και στο ποδόσφαιρο, δεν περιμέναμε την αδυναμία της παράγκας για να διαπιστώσουμε πως η ΑΕΚ ήταν η αδύνατη ομάδα. Το είδαμε σε όλη τη διάρκεια του αγώνα και το αποτύπωσε το αποτέλεσμα.
Η προσπάθεια της κυβέρνησης να αλλοιώσει την ουσία της συμφωνίας που υπέγραψε στηριζόμενη από την αντιπολίτευση το καλοκαίρι, θυμίζει διαπραγμάτευση μεταξύ ενός χρηματιστή και ενός μπατίρη. Αν το σενάριο του έργου δεν το υπογράφει ο Σαίξπηρ, ο χρηματιστής δεν είναι ο Έμπορος της Βενετίας και δεν τον λένε Σάιλοκ, τότε ο μπατίρης είναι χαμένος από χέρι. Κάτι σαν την ΑΕΚ δηλαδή…
Αναγνώστης Κέντρος
