Από τα μέσα της δεκαετίας του 70 ως σχεδόν στα τέλη της δεκαετίας του 80 γνώρισα όλα τα γήπεδα της Αττικής. Από τη Ριζούπολη ως τη Φιλαδέλφεια και από το Αιγάλεω ως τη Νέα Σμύρνη και φυσικά στη Λεωφόρο και στο ΟΑΚΑ ήμουν πάντα εκεί κάθε Κυριακή που κατέβαινε ο Ηρακλής.
Χατζηπαναγιά μου, καταβιβάζοντας τον τόνο, τον έλεγαν τα καρντάσια της Βορείου Ελλάδος, Χατζηπαναγία μου εμείς οι νότοι, οι χαμουτζήδες.Ο Χατζηπαναγής ήταν μια κατηγορία μόνος του, «Θεός της μπάλας» και μοναδικός για μας τους γαύρους ακόμα κι όταν έκανε γιο-γιο το Γλέζο και το Σιώκο σε κείνο τον απίστευτο τελικό κυπέλου Ελλάδος που κέρδισε ο Ηρακλής τον Ολυμπιακό.
Ήταν ο Τσίπρας της εποχής του; Δύσκολα να το πει κανείς. Ακριβώς γιατί δύσκολα γίνεται κάποιος μια κατηγορία μόνος του. Ο Τσίπρας έχει πετύχει το «τρεμπλ». Τρεις νίκες μέσα σε εφτά μήνες την ίδια σεζόν, αλλά ο Χατζηπαναγής, όπως κάθε μεγάλος παίκτης κρίνεται και από τη διάρκεια. «Θεός» και διάττων αστέρας δεν γίνεται.
Την Τετάρτη το βράδυ, ένας τριανταοκτάχρονος προπονητής με σχετικά μικρή καριέρα, τόλμησε την ώρα που η ομάδα του έχανε εκτός έδρας να βγάλει τον καλύτερο παίκτη της, τον αμυντικογενή Κασάμι που εκείνη την ώρα δεν τον χρειαζόταν και να βάλει έναν επιθετικό. Τον Πάρντο, που τους πήρε παραμάζωμα κι έβαλε δυο γκολ ανατρέποντας το παιχνίδι.
Ο Χατζηπαναγής κάποτε έκανε τρεις ντρίμπλες στον Οικονομόπουλο που βρισκόταν στη δύση της καριέρας του μες τη μικρή περιοχή στο Καυτατζόγλειο, πριν λυτρώσει «το πουλί», στέλνοντας τη μπάλα στο βάθος της εστίας του. Μια άλλη φορά – το είχα δει με τα μάτια μου – έκανε «χαζό» τον Ταράση, ακραίο μπακ εξαιρετικό του Παναθηναϊκού επίσης, πριν βγάλει μια φαρμακερή σέντρα-διαβήτη που άφησε ξερο στο καναβάτσο του ΟΑΚΑ το «τριφύλλι».
Ο Αλέξης με τη φόρα του Ιανουαρίου έκανε μια απίστευτα ριψοκίνδυνη ντρίμπλα με το δημοψήφισμα του καλοκαιριού, που ακόμα πληρώνουμε, χάζεψε τους αντιπάλους του που τους υποχρέωσε να τον στηρίζουν κι έκανε ακόμη έναν εκλογικό περίπατο το Σεπτέμβριο. Ο μόλις τριανταοκτάχρονος Μάρκο Σίλβα του Θρύλου, έχει εννιά στα εννιά εντός της χώρας, τρεις συνεχόμενες νίκες στο Τσάμπιονς Λιγκ και μια μπαγκέτα επιπέδου Φον Κάραγιαν για να διευθύνει από τον πάγκο.
Δεν μπορεί ν α πει κανείς ότι θα τρέχει το φίλαθλο κοινό από γήπεδο σε γήπεδο για να δει το κοουτσάρισμα του Μάρκο Σίλβα. Άλλωστε ο Χατζηπαναγής είχε το πλεονέκτημα ότι έπαιζε σε μικρή ομάδα. Το Ολυμπιακό τον λατρεύουν πολλοί. Σχεδόν όσοι τον μισούν. Και για τον Τσίπρα δεν μπορεί να πει κανείς ότι έγινε ο Χατζηπαναγής της πολιτικής. Έγινε ο μικρότερος πρωθυπουργός της χώρας, αλλά παίζει μπάλα στη Βουλή μόλις 4-5 χρόνια. Κι αν ο Ηρακλής πήρε μόνο ένα κύπελο Ελλάδας και ο Χατζηπαναγής δεν έπαιξε ποτέ στην Ευρώπη, Ο Μάρκο Σίλβα γίνεται μεγάλος στο Τσάμπιονς Λιγκ και ο Τσίπρας είναι υποχρεωμένος να σηκώσει κύπελο μες τις Βρυξέλλες. Αν θέλει να τον θυμούνται στο μέλλον ως πραγματικά μεγάλο παίκτη.
Αναγνώστης Κέντρος
