Ότι ο εθνικισμός δεν έχει μεγάλη σχέση με τον ορθολογισμό είναι αυταπόδεικτο. Αν για παράδειγμα μιλάει η Ελλάδα για «Μεγάλη Ελλάδα» (Μεγάλη Ιδέα την λέγαμε και την ακριβοπληρώσαμε) γιατί να μην μιλάει και η Αλβανία για «Μεγάλη Αλβανία», η Βουλγαρία ή η Τουρκία για να περιοριστούμε στη γειτονιά μας. Οπότε απλώς θα μπλέκαμε (κι όχι μόνο τα μπούτια μας).
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν εθνικιστές σ’ όλες αυτές τις χώρες. Η βλακεία δεν γνωρίζει σύνορα. Ούτε ομάδες. Ο Σπανούλης π.χ. είναι πολύ μεγάλος παίκτης για να πανηγυρίζει με την ελληνική σημαία και να κάνει τον σταυρό του γιατί πέτυχε ένα τρίποντο με τη λήξη του αγώνα που βρήκε την εθνική να έχει φάει, ας πούμε 30 πόντους, από μια καθαρά καλύτερη αντίπαλο. Εάν συνεβαίνανε ποτέ κάτι τέτοιο
θα μιλάγαμε για βλάκα. Σαν τον Λίλα δηλαδή του ΠΑΣ Γιάννενα που ενώ η ομάδα του χάνει 5-0 πετυχαίνει ένα πολύ ωραίο γκολ στην λήξη του αγώνα. Κι επειδή είναι εθνικιστής και βλάκας δεν θυμόμαστε τώρα το πόσο ωραίο ήταν το γκολ, αλλά ότι έκανε καραγκιοζιλίκια σχηματίζοντας με τα χέρια του το δικέφαλο αητό, σύμβολο της σημαίας της Αλβανίας, αλλά και της «Μεγάλης Αλβανίας» κι αφού έκανε το γύρο του γηπέδου γονάτισε στο κέντρο για να κάνει το μουσουλμανικό τελετουργικό ευχαριστώντας τον Αλλάχ ! Κι όλα αυτά γιατί το 5-0 έγινε 5-1! Δηλαδή, αν είχε πετύχει το νικητήριο γκολ της ομάδας του σε ένα κρίσιμο παιχνίδι τι παραπάνω θα έκανε; Παρεμπιπτόντως ο ίδιος ήταν εκ των πρωταγωνιστών στα επεισόδια που έγιναν σε αγώνα της Αλβανίας με την Σερβία, όταν ο εθνοχουλιγκανισμός ξεπέρασε κάθε όριο κι οδήγησε στον αποκλεισμό της Σερβίας. Αλλά είπαμε ο εθνικισμός (όπως κι ο χουλιγκανισμός κι η βλακεία ξεπερνούν σύνορα κι ομάδες…
ΥΓ. Η φωτογραφία με τον παλαιότερο χαιρετισμό-ντροπή του Κατίδη, δείχνει που μπορεί να φτάσει κανείς. Από την άλλη, η δημόσια αυτοκριτική του ταλαντούχου πρώην παίκτη της ΑΕΚ και η παραδοχή εκ μέρους του πως η ημιμάθεια είναι πολύ επικίνδυνη, δείχνει ότι υπάρχει πάντα δρόμος επιστροφής.
Αναγνώστης Κέντρος
