Διάβαζα τις προάλλες για την κακή παράδοση που έχει δημιουργηθεί στην συμπρωτεύουσα σε σχέση με τη βιομηχανία προσφυγών στο ΣτΕ, που έχει ως αποτέλεσμα την καθυστέρηση μία σειράς κρίσιμων έργων για τη Θεσσαλονίκη.
Κάπως έτσι σκέφτηκα και τη δική μας περίπτωση και πιο συγκεκριμένα την περίπτωση της Πειραϊκής, η οποία ίσως και να πληρώνει, κατά κάποιο τρόπο, την αναγκαία, αλλά μάλλον λανθασμένη, μονοδρόμησή της.
Το έχω ξαναγράψει πως κανονικά δεν προβάλλεις την αποθήκη ενός καταστήματος αλλά τη βιτρίνα του. (Μπορεί στην παράδοση της Αριστεράς η λέξη βιτρίνα να είναι κατακριτέα, αλλά επί της ουσίας επί της ουσίας έτσι είναι. Κάθε κατάστημα την βιτρίνα του προσέχει, πρώτα απ’ όλα)
Μπορεί να ήταν ένας καλός δήμαρχος ο Βασίλης Μιχαλολιάκος. Δεξιός αναμφισβήτητα, που λες και υιοθέτησε την λογική της Αριστεράς σε ότι αφορά την Πειραϊκή. Το αποτέλεσμα δεν τον δικαίωσε. Στο ωραίο αυτό παραλιακό “φρύδι” του Πειραιά, που λέγεται Πειραϊκή, δεν μπορεί να πάει εύκολα ο επισκέπτης. Το εύλογο θα ήταν, ερχόμενος από την Αθήνα να φτάσει εκεί από το Πασαλιμάνι μέσω Φρεαττύδας. Τώρα πρέπει να ..ανακαλύψει τη διαδρομή μέσω Χατζηκυριακού προς την παραλία… Τρέχα γύρευε…
Με σταματούν στο δρόμο και με ρωτάνε πώς να πάνε στο “Σταυρό”, στο Μπαϊκούτσι και δυσκολεύομαι ακόμα και εγώ που είμαι γέννημα θρέμμα Πειραιώτης να τους περιγράψω τη διαδρομή!
Έτσι τη βιτρίνα που λέγεται Πειραϊκή την ανακαλύπτει κανείς αφού επισκεφτεί την αποθήκη που λέγεται Χατζηκυριακού.
Τέλος πάντων αυτά είναι ιστορία. Και επαναλαμβάνω ότι μονοδρομήσεις επί Μιχαλολιάκου δεν ήταν γενικώς λανθασμένες, ήταν επιβεβλημένες. Και ας είχαν επιμέρους λάθη.
Η αλήθεια είναι ότι ο Γιάννης Μώραλης κατάφερε να εξασφαλίσει μέσω του Ταμείου Ανάκαμψης ένα σημαντικό κονδύλι, περίπου 25 εκατομμυρίων ευρώ, για την ανάπλαση της Πειραϊκής. Όχι για αυτό που καταρχάς θα έπρεπε να γίνει, την αντιδρόμηση, που είναι ακόμα πιο δύσκολο και σύνθετο πλέον έργο, αλλά τουλάχιστον τη διαπλάτυνση του πεζοδρομίου, την ανάδειξη των Μακρών Τειχών και τη διαμόρφωση ένας ωραίου περιπάτου από τη Σχολή Δοκίμων μέχρι σχεδόν τη Φρεαττύδα. Όχι το 100% της παραλίας, αλλά έχουμε ξαναπεί ότι εχθρός του καλού είναι το καλύτερο.
Λοιπόν, καλός ο σχεδιασμός, καλή η πρόθεση και καλή η προσπάθεια. Το ζήτημα είναι να ευωδοθεί το σχέδιο. Να μη χαθούν τα 25 εκατομμύρια και να γίνει όσο γίνεται καλύτερα η ανάπλαση της Πειραϊκής.
Δεν νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος με κοινό νου που να μην το θέλει. Στο κάτω κάτω της γραφής αυτό που υπάρχει σήμερα στην πειραϊκή είναι οριακά ανεκτό. Αυτό που μπορεί να γίνει θα είναι πολύ καλύτερο!
Τα γράφω όλα αυτά γιατί τέσσερις, ναι ακριβώς μόλις 4 (!) κάτοικοι (όχι όλοι της περιοχής) έχουν προσφύγει στο ΣτΕ κατά του σχεδίου ανάπλασης της Πειραϊκής.
Τους αρέσει όπως είναι, είναι βολεμένοι, ως φαίνεται, με αυτό που καθημερινά ζουν εκεί και έτσι υπάρχει κίνδυνος να χαθούν τα συγκεκριμένα κονδύλια. Γιατί, ως γνωστόν το Ταμείο Ανάκαμψης παρέχει ένα ορισμένο χρονικό περιθώριο και εάν μέχρι τότε δεν απορροφηθούν τα χρήματα “πάπαλα”!
Τα κονδύλια χάνονται. Δεν θα πάνε ούτε καν σε άλλο έργο, πολύ περισσότερο δε, δεν υπάρχει περίπτωση όπως στο ΕΣΠΑ , να γίνει “γέφυρα” και να μεταφερθούν χρονικά παραπίσω. Απλώς η χώρα και ειδικότερα ο δήμος Πειραιά δεν θα αξιοποιήσει τα συγκεκριμένα έργα και το σχέδιο φυσικά θα μείνει στα χαρτιά.
Θα μου πείτε στην Ελλάδα όλα μπορούν να γίνουν. Ναι, στην Ελλάδα ζούμε, αλλά επειδή μιλάμε για την ιδιαίτερη πατρίδα μας τον Πειραιά, για την ιδιαίτερη περιοχή μας την Πειραϊκή, για μία ξεχωριστή περιοχή που αποτελεί υπερτοπικό πόλο έλξης επισκεπτών, ε, επιτέλους μπάστα …
Φτάνει δηλαδή με αυτή τη βιομηχανία προσφυγών στο ΣτΕ.
ΥΓ1
Ελπίζω να έχει προβλεφθεί στο νέο Ποινικό Κώδικα του Γιώργου Φλωρίδη ότι, όπως εκείνοι που κάνουν μηνύσεις θα πληρώνουν εφ’ όσον αποδειχθεί ότι τσάμπα απασχόλησαν τα δικαστήρια αφού δεν είχαν βάση οι μηνύσεις τους, κάπως έτσι και στο ΣτΕ θα έχει προβλεφθεί πολύ ισχυρότερο οικονομικό αντικίνητρο για εκείνους που προσφεύγουν με το παραμικρό στο Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας. Κι αν εν τέλει δεν δικαιωθούν θα κληθούν να καταβάλουν ένα τσουχτερό πρόστιμο.
ΥΓ2
Σε κάθε περίπτωση καλό είναι να γνωρίζουμε τα ονόματα αυτών που προσέφυγαν. Οι ίδιοι ασκούν ένα ένδικο δικαίωμα τους και μάλλον θα έχουν (;) ένα σκεπτικό. Αλλά και οι πολίτες του Πειραιά καλό είναι να ξέρουμε ποιοι τέσσερις πολίτες (!) στέκονται εμπόδιο στην ανάπτυξη της πόλης.
Ν.Α.
