Πέρασαν 80 χρόνια από την 17η Αυγούστου του 1944, την ημέρα της μεγαλύτερης επίθεσης των Γερμανών κατακτητών, όπου μαζί με τους πρόθυμους ντόπιους συνεργάτες τους, εισέβαλαν στην Κοκκινιά, πυρπόλησαν σπίτια, συνέλαβαν και δολοφόνησαν πατριώτες που δεν έσκυψαν το κεφάλι.
«Προσοχή-προσοχή! Σας μιλάνε τα τάγματα ασφαλείας. Όλοι οι άνδρες από 14-60 ετών να πάνε στην πλατεία της Οσίας Ξένης για έλεγχο ταυτοτήτων. Όσοι πιαστούν στα σπίτια τους θα τουφεκίζονται επί τόπου». Οι Έλληνες πατριώτες δεν δείλιασαν μπροστά στους κατακτητές και στους δωσίλογους, λίγο πριν δολοφονηθούν βάναυσα. Μάλιστα, δεν δέχθηκαν να προδώσουν τους συναγωνιστές τους, ακόμα κι αν ως αντάλλαγμα σώζονταν οι ίδιοι, γεγονός που δείχνει το υψηλό φρόνημά τους.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε, δεν έχουμε δικαίωμα να ξεχάσουμε αυτά τα εγκλήματα των Ναζί κατακτητών απέναντι στο λαό μας. Ειδικά σήμερα που ορισμένοι θέλουν να ξεπλύνουν τον φασισμό με άτοπους και ανιστόρητους συμψηφισμούς.
Στην εποχή μας βλέπουμε το αυγό του φιδιού να εκκολάπτεται, γεννώντας μορφώματα τα οποία ενδύονται έναν δήθεν δημοκρατικό μανδύα, λαμβάνοντας θέσεις σε εθνικά κοινοβούλια και στο Ευρωκοινοβούλιο. Ωστόσο κανείς δεν ξεχνά πως ο φασισμός είναι σκοτάδι, διχασμός και μισαλλοδοξία.
Οι δρόμοι που βάφτηκαν με αίμα πατριωτών, οι δρόμοι της Κοκκινιάς διηγούνται την ιστορία τους. Δικό μας χρέος είναι να μην ξεχαστεί, να ακουστεί από στόμα σε στόμα και από γενιά σε γενιά. Για να μην ξαναζήσουμε τέτοιες φρικτές περιόδους της ιστορίας μας.
