Το συνταγματικό θεμέλιο της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας είναι δεδομένο, ότι απαιτεί τον απόλυτο σεβασμό της πολιτείας, καθώς η επιλογή του προσώπου από τον Πρωθυπουργό και η εκλογή του από την Βουλή, επιτελεί έναν θεμελιώδη ενοποιητικό σκοπό. Ο θεσμός του αρχηγού του κράτους οφείλει να υπηρετεί την ενότητα και τη συναίνεση, αρετές, που ασφαλώς δεν ανήκουν, αποκλειστικά, σε κάποια πολιτική προσωπικότητα στον κυβερνώντα πολιτικό χώρο, καθώς υπάρχουν ενωτικά πρόσωπα σε όλους τους πολιτικούς χώρους, όπως η Λούκα Κατσέλη. Ο Πρωθυπουργός μαζί με το όνομα του Κωνσταντίνου Τασούλα, ανακοίνωσε και το σκεπτικό πίσω από την πρόταση του συγκεκριμένου προσώπου και επέλεξε ο ΠτΔ να είναι ένα πρόσωπο με ενεργή πολιτική δράση. Η επιλογή του νυν Προέδρου της Βουλής, προκύπτει από το γεγονός, ότι εξελέγη τρεις φορές Πρόεδρος του Ελληνικού Κοινοβουλίου με την ισχυρότερη πλειοψηφία στη Μεταπολίτευση με 283, 270 και 249 ψήφους.
Ας σημειωθεί, πάντως, πως στα τυπικά χαρακτηριστικά και οι 8 Πρόεδροι της Δημοκρατίας της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας είχαν άψογη γνώση νομικών. Οι γνώσεις αυτές τους έδωσαν τη δυνατότητα να γνωρίζουν τα όρια του συντάγματος και του ρόλου τους, να υπογράφουν προεδρικά διατάγματα, να διαχειρίζονται Συνταγματικές αναθεωρήσεις, να λειτουργούν ευεργετικά, σε στιγμές κρίσης, συγκαλώντας συμβούλια αρχηγών και να διευκολύνουν σχηματισμούς κυβερνήσεων, αλλά και να μπορούν να μεταφέρουν στο εξωτερικό με πυγμή, δίκαια αιτήματα της Ελλάδας. Ο Πρωθυπουργός περιγράφοντας τα χαρακτηριστικά, που απαιτούνται για την θέση του ΠτΔ, τονίζει πως πρέπει να διαθέτει γνώσεις, κύρος και διεθνή εμπειρία, ώστε να συνδράμει θετικά στην εσωτερική ζωή της χώρας, αλλά και να την εκπροσωπεί με αξιοπρέπεια και αυτοπεποίθηση στο εξωτερικό.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αποτελεί τον ρυθμιστή του Πολιτεύματος, παρά το γεγονός, πως οι ουσιαστικές αρμοδιότητες του Προέδρου είναι περιορισμένες, σε σχέση με τις αρμοδιότητες του Πρωθυπουργού και των Υπουργών. Οι αρμοδιότητες του ΠτΔ διακρίνονται σε συμβολικές, ρυθμιστικές, νομοθετικές, διοικητικές και δικαστικές, ενώ είναι συγκεκριμένες και απαριθμούνται περιοριστικά στο Σύνταγμα. Διέπονται από ερμηνευτικό κανόνα, σύμφωνα με τον οποίο, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει μόνο, όσες αρμοδιότητες του αναθέτουν ρητά το Σύνταγμα και οι νόμοι, που είναι σύμφωνοι με αυτό, ενώ με μικρές εξαιρέσεις καμία πράξη του Προέδρου δεν ισχύει, ούτε εκτελείται, χωρίς την προσυπογραφή του αρμοδίου Υπουργού.
Όπως ορίζει το ισχύον Σύνταγμα του 1975 και μετά, το Ψήφισμα της Αναθεωρητικής Βουλής το 2019, αφενός δεν υπάρχει αδιέξοδο στη διαδικασία εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας και αφετέρου δεν υφίσταται, πλέον, η υποχρεωτική διάλυση της Βουλής. Η εκλογή του ΠτΔ, κατά καιρούς, «εργαλειοποιήθηκε» για την άντληση κομματικών ωφελειών και την εξυπηρέτηση αντίστοιχων συμφερόντων, με αποκορύφωμα την εκλογή του 2015, που προκάλεσε έντονη πόλωση στην πολιτική ζωή, ενώ υπήρξαν έντονες επικρίσεις, περί καταστρατήγησης, ή ακόμη και παραβίασης του πνεύματος του Συντάγματος. Οι τότε πολιτικές δυνάμεις συμφώνησαν στην αναγκαιότητα της αναθεώρησής του άρθρου 32 και την κατάργηση της ρήτρας της υποχρεωτικής διάλυσης της Βουλής και αντίστοιχα, προκήρυξης πρόωρων εκλογών, σε περίπτωση αδυναμίας εκλογής ΠτΔ.
Κατά τον νέο Κανονισμό της Βουλής, για την προεδρική εκλογή απαιτούνται αρχικά 200 ψήφοι και αν δεν συγκεντρωθούν, διεξάγεται, μετά από πέντε ημέρες, νέα ψηφοφορία, πάλι, με όριο τις 200 ψήφους. Αν δεν επιτευχθεί, γίνεται τρίτη ψηφοφορία, μετά από πέντε ημέρες, με όριο τις 180 και αν δεν επιτευχθεί η εκλογή, γίνεται τέταρτη ψηφοφορία και ΠτΔ εκλέγεται το πρόσωπο, που συγκεντρώνει την απόλυτη πλειοψηφία του αριθμού των βουλευτών, δηλαδή, τουλάχιστον, 151 ψήφους. Το Σύνταγμα προβλέπει, μάλιστα, και μια πέμπτη ψηφοφορία, αν δεν υπάρξει εκλογή, στην οποία εκλέγεται ΠτΔ, όποιος συγκεντρώσει τη σχετική πλειοψηφία.
Η αναγκαιότητα της συνταγματικής αναθεώρησης της διαδικασίας της προεδρικής εκλογής, βρήκε, εξαρχής, και συνεχίζει να βρίσκει σύμφωνους τους ανθρώπους της αγοράς, που επιθυμούν οι εκλογές να γίνονται στο χρόνο τους, χωρίς τον εξαναγκασμό διάλυσης της Βουλής και σε βάθος τετραετίας.
Εφόσον, λοιπόν, δεν δημιουργούνται πολιτικές αναταράξεις, προϋπόθεση όλων είναι να εκτιμηθεί, με κριτήρια συναίνεσης και αποδοχής, πως το πρόσωπο που επελέγη, μπορεί να σταθεί στο ύψος των πολύ απαιτητικών περιστάσεων του προεδρικού θεσμού, σε ένα ταραγμένο διεθνές περιβάλλον. Μένει να δούμε, πώς τα κόμματα της Βουλής θα αξιολογήσουν αμερόληπτα την υποψηφιότητα του Κώστα Τασούλα, μέσα από το πρίσμα του κύρους και της εμπειρίας, της γνώσης αλλά και του ενωτικού χαρακτήρα, προκειμένου να αναδειχθεί σε πρώτο πολίτη της χώρας μας.
*Δήλωση του προέδρου Ε.Β.Ε.Π. Βασίλη Κορκίδη, για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας