Portnet – Ειδήσεις Πειραιά
Παραλιακά

Μετά το μεγάλο συλλαλητήριο για τα Τέμπη

Υπάρχουν κάποια δεδομένα που μπορεί να κρατήσει κανείς από το συλλαλητήριο της Κυριακής για την τραγωδία στα Τέμπη.
Ήταν αναμφισβήτητα μια τεράστια συγκέντρωση (ιδίως στο Σύνταγμα) και μάλιστα είναι δύσκολο να προσδώσει κανείς «πολιτικά χαρακτηριστικά» στο πλήθος που συνέρρευσε. Οπωσδήποτε πρωταγωνίστησαν τα κόμματα της (αριστερής) αντιπολίτευσης, αλλά είναι λάθος να «χαρίζει» κανείς μόνο σε αυτή την πλευρά ανθρώπους κάθε ηλικίας και γονείς με παιδιά που έδωσαν το «παρών». Λάθος φυσικά είναι να κάνει κάποιος συγκρίσεις με τα μεγάλα συλλαλητήρια του 2011-12, στην αρχή της εποχής των Μνημονίων. Θα αποτελούσε ύβρη, κάτι τέτοιο, πρώτα από όλα για τους ίδιους τους νεκρούς. Γιατί αν την περίοδο των Μνημονίων σχεδόν όλοι μας βρεθήκαμε στο ίδιο «τρένο» του αιφνιδιασμού, της οργής και της απόγνωσης, στα Τέμπη συνέβη κάτι εντελώς διαφορετικό. Νέα παιδιά, στην πλειοψηφία τους φοιτητές, επέστρεφαν χαρούμενα από ένα εορταστικό αποκριάτικο τριήμερο. Ο πόνος βεβαίως υπάρχει. Τα αίτια είναι διαφορετικά. Κι επιπλέον εδώ πρέπει να γίνει μια υπογράμμιση. Ο «εκτροχιασμός» των δημόσιων οικονομικών της εποχής εκείνης , μπορούσε ίσως να προβλεφθεί και η πορεία να είχε διορθωθεί εγκαίρως. Στα Τέμπη κάποιος άνθρωπος (μάλλον κάποιοι άνθρωποι) άφησαν εν ψυχρώ να «πάμε κι όπου βγει». Αν είχαν κάνει την δουλειά τους όλα τα άλλα (εύφλεκτο υλικό, έλλειψη τηλεματικής, μοντάζ ή μπαζώματα) θα ήταν απλώς παρεπόμενα – μέχρι ίσως το επόμενο δυστύχημα. Στις θαλάσσιες μεταφορές που είναι πιο αναπτυγμένες στην χώρα μας το έχουμε δει το έργο.
Με δυο λόγια οι πολίτες έχουν κάθε δικαίωμα να διαμαρτύρονται και να ζητούν να χυθεί άπλετο φως στην τραγωδία. Για την μνήμη των θυμάτων και για να μην επαναληφθεί ένα τέτοιο αδιανόητο δυστύχημα. Κάτι που ισχύει για την Μάνδρα, το Μάτι, τις φωτιές που είχαν κατακαύσει το 2007 την Πελοπόννησο, το ναυάγιο του «Σαμίνα» και πάει λέγοντας.
Ένα μόνο δεν δικαιούται το πλήθος και οι πολιτικοί που συμμετείχαν στις διαδηλώσεις της Κυριακής. Να βγάζουν μόνοι τους καταδικαστικές αποφάσεις. Και συνεπάγεται ότι η κυβέρνηση πρέπει να αφήσει την Δικαιοσύνη να κάνει την δουλειά της. Κι αυτή να την κάνει όσο γίνεται γρήγορα και απερίσπαστη…