Του Λεωνίδα Κουτρουμάνου
Ας υποθέσουμε ότι τουλάχιστον προς το παρόν έχουμε αφήσει πίσω μας την περιπέτεια της υγειονομικής κρίσης που προκάλεσε ο κορωνοϊός. Και ότι σιγά σιγά θα επανέλθουμε στην κανονικότητα μας. Μια άλλη κανονικότητα όμως. Που θα επιβάλλει στους καταστηματάρχες εστίασης να αναπτύσσουν τα μισά τραπεζοκαθίσματα ή και καθόλου αν δεν διαθέτουν εξωτερικό χώρο. Σε καταστήματα που εμείς οι ίδιοι ως πελάτες θα κοιτάμε καχύποπτα τον απομακρυσμένο διπλανό μας.
Με αυτήν την πραγματικότητα θα τεθούν αντιμέτωποι σύντομα δεκάδες χιλιάδες επιχειρηματίες, οι οποίοι θα πρέπει να εκπληρώνουν ολόκληρες τις επαγγελματικές τους υποχρεώσεις, αλλά με…. μισή δυναμική. Και είναι ασφαλές, λογικό και δεδομένο ότι θα αναζητήσουν λύσεις και διεξόδους οικονομικής επιβίωσης. Ήδη συζητιέται έντονα το ζήτημα του ύψους των εκάστοτε μισθωμάτων. Πρόσφατα σε συζήτηση με επιχειρηματία, ήταν έκδηλη η ανησυχία του, καθώς καταβάλλει 4.000 ευρώ μηνιαίο μίσθωμα και η επιχείρηση του δεν διαθέτει ούτε μπορεί να διαθέσει εξωτερικά χώρο για την υποδοχή πελατών.
Η έλευση του ιού στην ζωή μας, κατά την άποψη του γράφοντος είναι φωτογραφική απεικόνιση του άρθρου 388 Αστικού Κώδικα, το οποίο ορίζει την δυνατότητα να ανατραπεί μία συμφωνία, όπως είναι η συμφωνία μίας μίσθωσης αναφορικά με το ύψος του μισθώματος, τουλάχιστον για ένα χρονικό διάστημα. Το οποίο μπορεί, μάλλον ή ήττον, να υπολογισθεί μέχρι το τέλος του τρέχοντος έτους και τούτο αν ο ιός δεν μας επισκεφθεί ξανά από τον ερχόμενο Οκτώβριο, κάτι που οι επιστήμονες θεωρούν σχεδόν βέβαιο. Στην περίπτωση που έχουμε νέα έξαρση αυτή η μεταβολή μπορεί να αποκτήσει πιο μόνιμο χαρακτήρα. Βέβαια η αναπροσαρμογή των μισθωμάτων δεν μπορεί να λάβει χώρα χωρίς δικαστική απόφαση. Και αυτό σημαίνει ότι τις επόμενες εβδομάδες δεν είναι διόλου απίθανο οι επαγγελματίες μισθωτές να αναζητήσουν από τους εκμισθωτές τους να επαναδιαπραγματευτούν τα ύψη των εκάστοτε μισθωμάτων, ώστε να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στις νέες συνθήκες και για όσο αυτές διαρκέσουν. Ασφαλώς το ποσοστό της μείωσης του κάθε μισθώματος δεν μπορεί να υπολογιστεί a priori, είναι ζήτημα δικαστικής κρίσης σε κάθε περίπτωση.
Είναι όμως βέβαιο ότι το δικαιοπρακτικό θεμέλιο των περισσότερων συμβάσεων, όπως και των μισθώσεων έχει ανατραπεί, απρόβλεπτα και κατά τρόπο που να δικαιολογεί απόλυτα μια αναπροσαρμογή των μισθωμάτων, απομειώνοντας τούτα τουλάχιστον για μία χρονική περίοδο. Η αποφυγή δικαστικών αγώνων είναι πάντα ευκταία. Και ίσως αυτή την φορά οι ιδιοκτήτες ακινήτων θα πρέπει να αφουγκραστούν με μεγαλύτερη επιείκεια τα αιτήματα των μισθωτών τους για μείωση των μισθωμάτων και να προσέλθουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με ελαστική διάθεση. Άλλωστε η όποια αιτηθησόμενη μείωση θα έχει πρόσκαιρο χαρακτήρα, δεν θα διατρέχει όλη την μισθωτική περίοδο.
Είναι προφανές ότι είναι ώρα που όλοι πρέπει να κόψουμε. Κάτι!
