Το ερώτημα του τίτλου δεν είναι καθόλου θεωρητικό και ήδη απασχολεί μια σοβαρή μερίδα του κόσμου που εργάζεται στην ναυτιλία στην Ελλάδα και διεθνώς.
Η συνεχής πλύση εγκεφάλου που υφίσταται καθημερινά ο πολίτης από τα ΜΜΕ περί της καταστροφικής κλιματικής αλλαγής και πως για όλα φταίει η καύση ορυκτών καυσίμων, εύλογα έχει δημιουργήσει ανησυχία στην ναυτιλιακή κοινότητα, αφού ένα μεγάλο ποσοστό των πλοίων ασχολείται με την μεταφορά τους.
Ενώ δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η υφήλιος έχει εισέλθει για καλά σε μια πορεία άνευ επιστροφής σε ότι αφορά τον ενεργειακό της προσανατολισμό και την πορεία της προς ένα μέλλον καθαρής ενέργειας και σταδιακής αποδέσμευσης από τα ορυκτά καύσιμα, η πλήρης απεξάρτηση από αυτά δεν είναι δυνατή τουλάχιστον για τα επόμενα 30 με 40 χρόνια.
Όπως εξηγεί ο αρθρογράφος του πόρταλ Αδάμ Αδαμόπουλος σε επίκαιρο άρθρο του (εδώ), όπου αναλύει το World Oil Outlook 2024 που μόλις εξέδωσε ο OPEC στην Βιέννη, δεν προβλέπεται κορύφωση της παγκόσμιας παραγωγής πετρελαίου το 2029 όπως υποστηρίζει ο ΙΕΑ, αλλά πολύ αργότερα.
Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του OPEC, το 2030 η καθημερινή παραγωγή αργού και distillates πρόκειται να έχει αυξηθεί κατά 10 εκατ. βαρ./ημέρα από το σημερινό επίπεδο των 103 εκατ. βαρελιών/ημέρα, ενώ μέχρι το 2050 η παραγωγή αναμένεται να ξεπεράσει τα 120 εκατ. βαρ./ημέρα. Δηλαδή, πολύ πιο πάνω απ’ ό, τι τα διάφορα δυτικά think tanks εκτιμούν, καθότι δείχνουν απόλυτα πεπεισμένα ότι οι ΑΠΕ και οι άλλες τεχνολογίες θα επικρατήσουν απόλυτα εις βάρος των ορυκτών καυσίμων και μάλιστα πολύ σύντομα.
Και ενώ η στροφή, σε μακροχρόνια βάση, προς τις ΑΠΕ και την καθαρή ενέργεια γενικότερα είναι νομοτελειακά αναπόφευκτη και συνδέεται άμεσα με τους τεχνολογικούς κύκλους της ανθρώπινης εξέλιξης, το παγκόσμιο ενεργειακό μίγμα δεν πρόκειται αίφνης να πρασινίσει.
Του Κ. Ν. Σταμπολή από energia.gr
