«Οι Επιστολές της Καραντίνας»

«Να ‘τανε Θεέ μου όνειρο αυτή η πανδημία
και της ζωής να παίρναμε ξανά εμείς τα ηνία.
Να ‘τανε να ξαναγύριζε, ότι ήταν δεδομένο
και να τελειώναμε με μιας με αυτό το πεπρωμένο»
Απόσπασμα επιστολής του Θ. από το 1o ΚΑΠΗ ΝΙΚΑΙΑΣ

Τα συναισθήματα έγιναν λέξεις και τον εγκλεισμό τους λόγω πανδημίας τον «στόλισαν» γράμμα-γράμμα για να αναπνεύσουν ελεύθερα. Η Διεύθυνση Ισότητας και Τρίτης Ηλικίας Δήμου Νίκαιας-Αγ.Ι. Ρέντη, ενθάρρυνε τα μέλη των ΚΑΠΗ να καταγράψουν τις σκέψεις τους σε ένα κομμάτι χαρτί. Ο Δήμος θα αναλάβει την έκοδση αυτών των «Επιστολών της Καραντίνας» και στη συνέχεια θα τις μοιράσει στους «συγγραφείς» τους ως ένδειξη αναγνώρισης του αγώνα που δίνουν απέναντι στην άδεια αγκαλιά.

Ο Δήμαρχος Νίκαιας-Αγ.Ι. Ρέντη Γιώργος Ιωακειμίδης υπογραμμίζει:
«Η Τοπική Αυτοδιοίκηση οφείλει να υιοθετήσει ένα νέο μοντέλο δράσης που να εγγυάται την κοινωνική και ψυχική ενδυνάμωση των ατόμων της Τρίτης Ηλικίας. Με πρωτοβουλία της Αντιδημάρχου Δέσποινας Σωτηροπούλου παροτρύναμε τα μέλη των ΚΑΠΗ μας να γράψουν τις δικές τους ‘Επιστολές της Καραντίνας’. Μ’ αυτό τον τρόπο θελήσαμε να ‘ακούσουμε’ το βίωμα τους κατά τη διάρκεια της πανδημίας και παράλληλα να τους μυήσουμε στη θεραπευτική δύναμη της γραφής προκειμένου να βελτιώσουμε τη συναισθηματική τους διάθεση. Έρευνες έχουν αποδείξει ότι η γραπτή έκφραση συμβάλλει στην αντιμετώπιση αρνητικών συναισθημάτων, στη διαχείριση εσωτερικών συγκρούσεων καθώς και στη βελτίωση του ανοσοποιητικού μας συστήματος. Το θέμα δεν είναι μόνο να προσθέτουμε χρόνια στη ζωή αλλά ζωή στα χρόνια, ένα από τα ‘μαθήματα’ που μας δίδαξε η πανδημία».

• Αχ… αχ… τη βλέπω τη δουλειά φίλοι μου και να το θυμάστε. Λίγο ακόμα και θα καταλήξει η ΑΝΙΑ σε ΑΝΟΙΑ. Ουφ… ουφ…. Τα είπα και ξέσκασα λίγο.
  2ο ΚΑΠΗ ΡΕΝΤΗ.
• Πολύ δύσκολη κατάσταση. Όλη η γη τα ίδια λες και είμαστε μια γειτονιά. Πόλεμο έχουμε….
  1ο ΚΑΠΗ ΡΕΝΤΗ
• Σας πεθυμήσαμε. Όμως μέσα σε ένα χρόνο μάθαμε την αξία της υγείας, της χαράς, της επιθυμίας, της αλληλεγγύης, της αγάπης. Κι αφού τα μάθαμε, θέλουμε να επιστρέψουμε. Α. Ε.
• Αρρωσταίναμε ψυχικά και σωματικά με τον άντρα μου επί ένα χρόνο, μέχρι που τον έχασα από ανεύρυσμα αορτής. Τώρα είναι χειρότερη η μοναξιά και από την απώλεια του άντρα μου. Πότε θα τελειώσει αυτό το μαρτύριο; Ε. Γ
• Θα γράψω με βαριά καρδιά και πιστέψτε με… Αυτά που γράφω, μου έρχονται δάκρυα και πονάω για το καλό μας Γ΄ ΚΑΠΗ. Οι αναμνήσεις μου φέρνουν κι άλλα δάκρυα γι' αυτό και σταματάω. Ι.Β
• Να μη βλέπουμε τα εγγόνια μας; Τους συγγενείς και τους φίλους μας; Και το χειρότερο; Οι ψυχούλες που φύγανε και φεύγουν. Μας έχει επηρεάσει όλους η αβεβαιότητα για το αύριο.
  3ο ΚΑΠΗ ΝΙΚΑΙΑΣ
• Ελπίζω να έρθει ο καιρός που θα ξαναβρεθούμε και θα αγκαλιαστούμε χωρίς κίνδυνο. Και τότε εύχομαι να μη λείπει κανείς…. Ε.Κ.
• Θα το περάσουμε κι αυτό αγαπημένοι μου. Μη στενοχωριέστε…. Και τότε μια ζεστή αγκαλιά θα μας περιμένει στο ΚΑΠΗ μας. Μ.Κ
  2ο ΚΑΠΗ ΝΙΚΑΙΑΣ
• Και φτάνεις σε ένα σημείο στη ζωή σου, που όλα όσα έχεις δημιουργήσει, έχουν πάρει το δρόμο τους. Δε σε χρειάζονται πια… Χαίρεσαι γι αυτό όμως τότε δημιουργείται κι ένα ΚΕΝΟ. Πως θα το γεμίσεις αυτό; Και τότε έρχονται τα ΚΑΠΗ. Και μετά… η πανδημία. Η ζωή όμως με ένα μαγικό τρόπο όλα τα ρυθμίζει. Και τότε θα χορέψουμε, θα τραγουδήσουμε και θα αγκαλιαστούμε ξανά.
  ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ. Κ. Φ
• Μας διέλυσε αυτός ο covid. Θυμάμαι όλους σας. Εσάς τους εργάτες που νοιαζόσασταν για εμάς, τις βασίλισσες…. Θυμάμαι, το δήμαρχο να σας βγάζει στους δρόμους να μας μοιράσετε μάσκες. Θυμάμαι… και… Ευχαριστώ. Πολύ συχνά ξεχνάμε να το πούμε. Α…
  1ο ΚΑΠΗ ΝΙΚΑΙΑΣ