Δήμος Πειραιά – ΟΛΠ: Σε αναζήτηση μιας «νέας ισορροπίας»...

peiraias limani dytika

Οι επενδύσεις στο λιμάνι και η σημασία της παρέμβασης Β. Μαρινάκη

Αν και το 2014 φαντάζει πολύ μακρινό, στην πραγματικότητα μπορεί να αποδειχτεί πολύ επίκαιρο.
Τότε, πριν έξι χρόνια και ενώ η χώρα ετοιμαζόταν να γυρίσει σελίδα με την αναμενόμενη εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ (ήλθε τελικά τον Ιανουάριου του 2015), στον Πειραιά ελάμβανε χώρα μια εντυπωσιακή ανατροπή. Ο Β. Μιχαλολιάκος, δήμαρχος ήδη από το 2010, αν και φαβορί, έχανε τον Δήμο από την νεοεμφανιζόμενη κίνηση Μώραλη, που στηριζόταν φυσικά στην επιλογή του Βαγγέλη Μαρινάκη να ανακατευθεί με τα αυτοδιοικητικά πράγματα της πόλης που γεννήθηκε και μεγάλωσε.

Η ανατροπή εκείνη εμπεριείχε και άλλες, σημαντικές «ανατροπές».
Για παράδειγμα, μια δημοτική κίνηση όπως ο «Πειραιάς Νικητής» του Γιάννη Μώραλη, που στηριζόταν, πέρα από την τοπική εκκλησία και τον Ολυμπιακό και στην τοπική επιχειρηματική/ναυτιλιακή κοινότητα, θα ανέμενε κανείς ότι θα ήταν υπέρ της ιδιωτικοποίησης του λιμανιού. Η κυβέρνηση της ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά είχε δρομολογήσει της πώληση του ΟΛΠ στην Cosco. Σχέδιο που κατήγγειλε σε όλους τους τόνους η αξιωματική αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ, που έκανε ακόμη τότε λόγο για 100% δημόσιο λιμάνι!

Εκείνη την προεκλογική περίοδο και πριν ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει μια πρώτη κωλοτούμπα δίνοντας όλο το λιμάνι στους Κινέζους, το πρόγραμμα του «Πειραιάς Νικητής» πρότεινε μια Τρίτη, ισορροπημένη λύση. Αυτή στηριζόταν στο μοντέλο των επιμέρους παραχρήσεων δραστηριοτήτων του λιμανιού σε ιδιωτικά σχήματα και τη δημιουργία Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου για το κεντρικό λιμάνι του Πειραιά που «ακουμπάει» στον Δήμο Πειραιά και λίγο στη Δραπετσώνα. Σημειωτέον πως αυτό το μοντέλο, με τη συμμετοχή τοπικών Επιμελητηρίων και φορέων, είναι το μοντέλο που υφίσταται στα μεγαλύτερα λιμάνια της Ευρώπης. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι τότε η Κομισιόν δια του αρμόδιου Επιτρόπου Βάλενσταιν, αντιδρούσε στην επιλογή πώλησης του ΟΛΠ ως «πακέτου».

Σε κάθε περίπτωση, είναι γνωστό πως γράφτηκε η ιστορία. Μέσω μιας διακρατικής συμφωνίας, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ παρεχώρησε το 67% της ΟΛΠ ΑΕ στην COSCO, μη μεριμνώντας μάλιστα για την θεσμική, ex officio συμμετοχή στο ΔΣ της εταιρείας, εκπροσώπων των εργαζομένων, του ΕΒΕΠ και του δημάρχου Πειραιά, όπως ίσχυε μέχρι τότε. Οφείλεται δε σε μια έμπνευση του τότε Προέδρου του ΤΑΙΠΕΔ Στ.Πιτσιόρλα η συμμετοχή του Γιάννη Μώραλη στο ΔΣ, ως ενός εκ των τριών εκπροσώπων του Δημοσίου. Έμπνευση που διατήρησε, έστω και με αυτό τον τρόπο, την ελάχιστη θεσμική σχέση της πόλης με το λιμάνι.

Η παρέμβαση Βαγγέλη Μαρινάκη

Όλη η παραπάνω, σχετικά πρόσφατη ιστορία, έχει τη σημασία της για να εξηγήσει την ηχηρή παρέμβαση του Βαγγέλη Μαρινάκη στη συνεδρίαση, μέσω τηλεδιάσκεψης, του Δημοτικού Συμβουλίου Πειραιά την Παρασκευή το απόγευμα.
Ο γνωστός εφοπλιστής, ιδιοκτήτης της ΠΑΕ Ολυμπιακός και πρώτος σε σταυρούς δημοτικός σύμβουλος Πειραιά, έκανε λόγο για μονοπώλιο στον ΟΛΠ, υπενθύμισε τις θέσεις του συνδυασμού «Πειραιάς Νικητής» ήδη από το 2014 και στάθηκε πολύ επιφυλακτικός, αν όχι ανοιχτά αρνητικός, απέναντι στο υπό Cosco ΟΛΠ και τα όποια οφέλη της πόλης από το συγκεκριμένο καθεστώς.

Κατ΄ αρχήν, ως «παγκόσμιος παίκτης» στο χώρο της ναυτιλίας, αυτονόητο είναι ότι ο Β.Μαρινάκης γνωρίζει από πρώτο χέρι πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις που έχουν σχέση με την ανάπτυξη των λιμένων, όπως για παράδειγμα η λειτουργία των ναυπηγείων ή μια σειρά άλλες λιμενικές επενδύσεις.

Βεβαίως στελέχη της δημοτικής αρχής δεν αρνούνται ότι η ανάπτυξη του λιμανιού του Πειραιά τα τελευταία χρόνια, συνέβαλε – έστω εμμέσως – στη δημιουργία ενός θετικού επενδυτικού κλίματος για την πόλη του Πειραιά. Η ανάπλαση της περιοχής του «Παπαστράτου», η εξεύρεση επενδυτή επιτέλους για τον «Πύργο», οι προχωρημένες συζητήσεις για την υπογειοποίηση των γραμμών του ΗΣΑΠ μέχρι το Νέο Φάληρο, έρχονται και ως αποτέλεσμα μιας «αύρας αισιοδοξίας» που φέρνει η ανάπτυξη του λιμανιού.

Την ίδια ώρα όμως, οι ίδιοι παράγοντες παραδέχονται ότι η άμεση σχέση της Cosco /ΟΛΠ με την όλη του Πειραιά είναι ακόμα ζητούμενη. Για την ακρίβεια, περιορίζεται σε ένα ποσοστό επί του τζίρου, που συμφωνήθηκε να δίνεται στους επιλιμένιους δήμους, όταν υπογράφηκε η συμφωνία παραχώρησης. «Ούτε ένα πάρκο, μια πλατεία, μια χορηγία για τα Χριστούγεννα, που λέει ο λόγος» δεν έχουμε δει, έλεγε χαρακτηριστικά στο Portnet παράγοντας της δημοτικής αρχής. Ο οποίος πρόσθετε πως οι Κινέζοι θα έπρεπε και θα μπορούσαν άνετα, όλα αυτά τα χρόνια, στο πλαίσιο της Κοινωνικής Εταιρικής Ευθύνης, να έχουν σφυρηλατήσει μια ισχυρή και αμοιβαία επωφελή σχέση με τις τοπικές κοινωνίες.

Κάπως έτσι, ακόμη και παράγοντες που διάκειντο θετικά υπέρ των επενδυτικών σχεδίων της Cosco, εμφανίζονται τώρα να έχουν «δεύτερες σκέψεις». Και αυτοί δεν είναι μόνο οι μικροναυπηγοεπισκευαστές, ή οι δραστηριοποιούμενοι στον χώρο των logistics, που διατηρούν εδώ και χρόνια μια σχέση «καχυποψίας» με τον ΟΛΠ, είναι και παράγοντες που μέχρι πρόσφατα στέκονταν θετικά απέναντι στην επένδυση της κρουαζιέρας.
Είναι χαρακτηριστικό ότι αυτή η κρίση ξεσπά με αφορμή ένα ήσσονος σημασίας επεισόδιο. Τη διέλευση βαρέων φορτηγών που μεταφέρουν αδρανή υλικά για την προβλήτα της κρουαζιέρας από την Ακτή Μιαούλη και εν συνεχεία την Ακτή Ξαβερίου, στον Άγιο Νικόλαο του Πειραιά. Η δημοτική αρχή Πειραιά είχε ζητήσει η μεταφορά αυτών των φορτηγών να γίνεται με «παντόφλες» από τη Δραπετσώνα στο Χατζηκυριάκειο. Αντ΄ αυτού, με έκπληξη έλαβε την περασμένη Πέμπτη «γνωστοποίηση» από τον ΟΛΠ ότι τα φορτηγά θα εξέρχονται από τη λιμενική ζώνη στην Ε10 πύλη του λιμανιού! «Γνωστοποίηση με άδεια ποιου;» φέρεται να ακούστηκε σε όλο τον 7ο όροφο του Δημαρχείου να φωνάζει ο Γιάννης Μώραλης, όταν έλαβε τη συγκεκριμένη επιστολή. Σημειωτέον δε ότι ο ίδιος έχει ταχθεί υπέρ της επένδυσης της κρουαζιέρας, όπως άλλωστε και οι Νίκος Βλαχάκος και Νίκος Μπελαβίλας (παρά την παράσταση κατά της διέλευσης φορτηγών που είχαν πραγματοποιήσει προ ημερών στο λιμάνι μέλη του «Πειραιάς για όλους»).

Κάπως έτσι, οι σχέσεις του Δήμου Πειραιά με τη Διοίκηση του ΟΛΠ βρίσκονται σε μια αναζήτηση ισορροπίας σε τεντωμένο σχοινί. Μια διακρατική συμφωνία φυσικά δεν είναι εύκολο να ανατραπεί. Αλλά και μια επιχείρηση, όσο μεγάλη κι αν είναι, δεν είναι εύκολο να λειτουργήσει ερήμην της τοπικής κοινωνίας. Με αποτέλεσμα η αναζητούμενη «νέα ισορροπία» να φαντάζει μια δύσκολη εξίσωση. Για τη λύση της οποίας απαιτείται κατ΄ αρχήν η αλληλοκατανόηση των δύο πλευρών, αλλά και η αναζήτηση της λειτουργίας του άγνωστου Χ τον ρόλο του οποίου, πέραν και ανεξαρτήτως όλων των παραπάνω, παίζει ο γεωπολιτικός παράγοντας.

 

eep logo