Τόπο συνάντησης όλων των τεχνών. Χωρίς προκαταλήψεις. Αυτό θέλει να κάνει το Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά ο νέος του διευθυντής, ο σκηνοθέτης Νίκος Διαμαντής, που αναλαμβάνει για τον επόμενο χρόνο το τιμόνι της καλλιτεχνικής διεύθυνσης. Εναν τόπο όπου θα συναντιέται το θέατρο με τη μουσική, η φωτογραφία και τα εικαστικά, με τον χορό και την ποπ κουλτούρα. Να κάνει συνεργασίες με όλες τις κρατικές σκηνές (Εθνικό, ΚΘΒΕ και Λυρική Σκηνή), τα μουσεία της πόλης με πρώτο το Αρχαιολογικό Μουσείο με τα ιδιαίτερα χάλκινα αγάλματα και τους πλούσιους θησαυρούς, αλλά και τα καινούργια που ετοιμάζονται στην Πολιτιστική Ακτή: το Εναλίων Αρχαιοτήτων στα παλιό σιλό και το Θεματικό Μουσείο. Επίσης, τα Πανεπιστήμια Αθηνών και Πειραιά, τα Τμήματα Θεατρικών Σπουδών, την ΑΣΚΤ, το Φεστιβάλ Αθηνών και τις άστεγες νέες δυνάμεις που παλεύουν με πείσμα.Συγκινημένος που επιστρέφει στην πόλη όπου μεγάλωσε, κι ας γεννήθηκε στην Κοκκινιά, ο Νίκος Διαμαντής μιλάει για τα σχολικά χρόνια, τους συμμαθητές του στο Ράλλειο Δημοτικό Σχολείο αλλά και το Λύκειο της Ιωνιδείου Σχολής. «Εδώ πήγα σχολείο, εδώ ήταν το γραφείο του πατέρα μου (διευθυντής στο υπουργείο Υγείας και Πρόνοιας), και όλες μου οι παρέες». Ισχυρίζεται ότι γνωρίζει τις ευαισθησίες και τις αδυναμίες της πόλης, τα προβλήματα των ανθρώπων της, του λιμανιού, τις ιδιαιτερότητες και τις αντιθέσεις του τόπου. Λίγες ημέρες πριν ανακοινώσει το πρόγραμμά του, μιλάει στην «Κ» για τη μεγάλη ευθύνη που ανέλαβε. Θεωρητικές υποσχέσεις; «Εχω εξηγήσει στη δημοτική αρχή και στον Οργανισμό Πολιτισμού - Αθλητισμού ότι ο πολιτισμός δεν είναι μια κοντοπρόθεσμη επένδυση αλλά επένδυση σε βάθος χρόνου και σε πολλά επίπεδα. Θέλω, όταν τελειώσει η θητεία μου, να έχω αφήσει κάτι να μπορώ να μιλάω γι’ αυτό».
Αξονες Αθήνας - Πειραιά
Βέβαια, σ’ ένα χρόνο τι μπορεί να κάνει ένας καλλιτεχνικός διευθυντής; «Θα κοιτάξω να κάνω το καλύτερο» απαντά με πείσμα. Δεν στέκεται στο τι παραλαμβάνει από τον προκάτοχό του, τον Τάκη Τζαμαργιά, αλλά «στο καινούργιο νοικοκυριό» που θα χτίσει. «Με σύνεση, γιατί δεν περισσεύει τίποτα». Το πρώτο που θα κάνει είναι ένα οργανόγραμμα στο θέατρο, ενώ στο πλαίσιο των επαφών, ξεκίνησε συζητήσεις με φορείς και τον εμπορικό κόσμο της πόλης. Σε «Πύλη πολιτισμού θέλω να μετατραπεί το Δημοτικό Θέατρο», στο οποίο θα κάνει ό,τι μπορεί για να προσελκύσει από τους τουρίστες των κρουαζιερόπλοιων μέχρι τους απρόβλεπτους επισκέπτες. Πύλη στην οποία θα καταλήγουν, όπως υπογραμμίζει, και οι δυο άξονες πολιτισμού της Αθήνας: η λεωφόρος Συγγρού και η οδός Πειραιώς. Ο πρώτος, που ξεκινά από το Σύνταγμα, περιλαμβάνει το Μουσείο Ακρόπολης, το ΕΜΣΤ, τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, το Ιδρυμα Ευγενίδου μέχρι τις εγκαταστάσεις του πάρκου «Στ. Νιάρχος». Ο δεύτερος ακολουθεί τη διαδρομή που συνδέει το ιστορικό κέντρο της Αθήνας και του Πειραιά μέσω της Πειραιώς, υποστηρίζοντας χρήσεις πολιτισμού, εκπαίδευσης, έρευνας όπως τα: Μουσείο Μπενάκη, Ιδρυμα Κακογιάννη, Μείζονος Ελληνισμού, Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, Φεστιβάλ Αθηνών, το «Σχολείον» της Ειρήνης Παπά (Εθνικό Θέατρο). «Με τον πρόεδρο του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Πειραιά, Βασίλη Κορκίδη, συζητάμε τρόπους συνεργασίας, με τον δήμαρχο Πειραιά Γιάννη Μώραλη, με φορείς που μπορούν να συνεισφέρουν στο θέατρο με διάφορα ανταποδοτικά οφέλη».
Ο νέος διευθυντής του ΔΘΠ θέλει να αξιοποιήσει όλους τους χώρους του επιβλητικού κτιρίου που σχεδίασε ο Ιωάννης Λαζαρίμος. Από την είσοδο, το φουαγιέ, την κεντρική σκηνή με τον εντυπωσιακό πολυέλαιο που άναβε τα 120 φώτα του με γκάζι έως και τον τελευταίο όροφο, στον οποίο αποκαλύπτεται όλη η μαστοριά του 130χρονου θόλου. Για το ρεπερτόριο υπάρχει η δέσμευση του ΘΟΚ με το «Τρίτο στεφάνι» του Κ. Ταχτσή σε σκηνοθεσία Τάκη Τζαμαργιά, η συνεργασία με τη Λυρική Σκηνή και την οπερέτα «Θέλω να δω τον Πάπα» του Θεόφραστου Σακελλαρίδη. Επιδιώκει όμως και συνεργασίες –εκτός των κρατικών σκηνών– με τα θέατρα ρεπερτορίου (Θ. Τέχνης, Πορεία, Κεφαλληνίας κ.ά), κάποια μάλιστα και σε εκπαιδευτικό επίπεδο.
Ακατάτακτοι δημιουργοί
Ενα 24ωρο, ίσως 48ωρο καλοκαιρινό φεστιβάλ για νέους δημιουργούς, με επτά νεανικές ομάδες (ανάμεσά τους οι Ars Morienti του Θάνου Νίκα με τη «Σαλώμη» του Οσκαρ Ουάιλντ, Ομάδα Μπερν, Γιώργος Κατσής και Κωνσταντίνος Πλεμμένος, «Mind the Gap»), έχει δρομολογηθεί. «Το ΔΘΠ θα πλημμυρίσει από τη νέα ακατάτακτη δημιουργία, που θεωρώ ότι θα φέρει την έκπληξη στην τέχνη. Βρίσκεται ακόμη στο ξεκίνημά της αλλά είναι σημαντική, για να δημιουργήσουμε ένα πολυχρωματικό, πολύ-πρισματικό θεατρικό κέντρο. Αυτή τη στιγμή όλοι γνωρίζουμε ότι στο ελληνικό θέατρο παλεύει ο καθένας μόνος του».
Και αρχαίο δράμα
Θα φιλοξενήσει, επίσης, παραστάσεις όπερας της Λυρικής Σκηνής κι όχι μόνο, τις κρατικές ορχήστρες, ενώ θα δώσει χώρο και στο τραγούδι. Λαϊκό, έντεχνο, ρεμπέτικο, σαν μια γέφυρα για τις γειτονιές του Πειραιά. Θα συνεργαστεί με εικαστικούς που θα παρουσιάσουν τη δουλειά τους όπως ο Χρήστος Μποκόρος, τη Δημοτική Πινακοθήκη, ενώ για να κρατήσει τους τουρίστες στην πόλη θα ετοιμάσει δύο παραγωγές αρχαίου δράματος. «Το θέατρο μπορεί να αναλάβει κι έναν ευρύτερο ρόλο στα Βαλκάνια και τη Μεσόγειο και συνεργασίες με Κύπρο, Ισραήλ, Αίγυπτο αλλά και ελληνόφωνες πόλεις της Ιταλίας». Δρώμενα στις πλατείες του Πειραιά θα οδηγούν το κοινό στο ΔΘΠ. «Πρέπει να γίνει ένα εξωστρεφές θέατρο, ανοιχτό ακόμη και στην ποπ κουλτούρα». Καλλιτέχνες όπως η Μόνικα και οι Daphne and the Fuzz, μια jazz-pop μπάντα που σχημάτισε πριν από δυόμισι χρόνια η Δάφνη Λάζου, μπορούν να συναντηθούν στο ΔΘΠ. «Φαντασία χρειάζεται και χορηγοί» λέει ο Ν. Διαμαντής. Οσο για το δικό του θέατρο, το «Σημείο», το αναλαμβάνει η ηθοποιός και σύζυγός του, Ιωάννα Μακρή.
*Αναδημοσίευση από την «Καθημερινή»
