Με την ελληνόκτητη ναυτιλία να καλύπτει το 50% της χωρητικότητας του ευρωπαϊκού στόλου και την Ελλάδα ένα από τα μεγαλύτερα ναυτιλιακά κέντρα διεθνώς, καθίσταται σαφές πως το διακύβευμα από ενδεχόμενη έξοδο επιχειρήσεων προς τρίτες χώρες είναι σημαντικότατο.
Με την ελληνόκτητη ναυτιλία να καλύπτει το 50% της χωρητικότητας του ευρωπαϊκού στόλου και την Ελλάδα ένα από τα μεγαλύτερα ναυτιλιακά κέντρα διεθνώς, καθίσταται σαφές πως το διακύβευμα από ενδεχόμενη έξοδο επιχειρήσεων προς τρίτες χώρες είναι σημαντικότατο.Τον κίνδυνο μετανάστευσης των ευρωπαϊκών ναυτιλιακών επιχειρήσεων σε νέα αλλά και παλαιότερα ναυτιλιακά κέντρα, όπως το Ντουμπάι, η Σιγκαπούρη, το Βανκούβερ, το Χονγκ Κονγκ και η Σαγκάη, επισημαίνει σε μελέτη της η Deloitte. Η παροχή φορολογικών, χρηματοδοτικών και άλλων κινήτρων για τη μετεγκατάσταση της ιδιοκτησίας και διαχείρισης πλοίων εκεί έχει ήδη ενισχύσει τα μερίδιά τους στην παγκόσμια αυτή αγορά, εκτιμά ο συμβουλευτικός οίκος, σε μια δημοσίευση που έρχεται στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής ναυτιλιακής εβδομάδας που διοργανώνει η Ενωση Ευρωπαϊκών Εφοπλιστικών Ενώσεων (ECSA: Εuropean Community Shipowners’ Associations).
Οπως προκύπτει, η Ευρώπη γίνεται ολοένα και λιγότερο ανταγωνιστική ως έδρα για ναυτιλιακές επιχειρήσεις, αλλά αντί να βελτιώνει το θεσμικό της πλαίσιο για να μην «αιμορραγεί» όσον αφορά τον συγκεκριμένο κλάδο, εξετάζει πιο επιβαρυντικού όρους, σχολιάζουν οι επαΐοντες. Η Deloitte καταλήγει μάλιστα στο συμπέρασμα πως για να αντιμετωπιστεί ο «άγριος ανταγωνισμός», η Ευρώπη θα πρέπει να διευρύνει τα παρεχόμενα φορολογικά κίνητρα για τις ναυτιλιακές επιχειρήσεις.
Σύμφωνα με άλλη έκθεση της Oxford Economics για την ECSA, η ευρωπαϊκή ναυτιλία απασχολεί άμεσα 640.000 άτομα στη θάλασσα και τη στεριά και συνεισφέρει 57 δισ. ευρώ στο ΑΕΠ της Ευρώπης. Εάν, δε, συνυπολογιστούν και οι έμμεσες συνεισφορές στην οικονομία από τις αμοιβές και τη φορολογία των εργαζόμενων, αλλά και τη δραστηριότητα συναφών κλάδων που εξαρτώνται από τη ναυτιλία, τότε η συμμετοχή της στο ΑΕΠ της Ε.Ε. φθάνει τα 140 δισ. ευρώ και στην απασχόληση τα 2 εκατ. άτομα. Σημειώνεται επίσης ότι το 40% των 516.000 ναυτικών που απασχολεί άμεσα η ευρωπαϊκή ναυτιλία είναι Eυρωπαίοι πολίτες.
Με την ελληνόκτητη ναυτιλία να καλύπτει το 50% της χωρητικότητας του ευρωπαϊκού στόλου και την Ελλάδα ένα από τα μεγαλύτερα ναυτιλιακά κέντρα διεθνώς, καθίσταται σαφές πως το διακύβευμα από ενδεχόμενη έξοδο επιχειρήσεων προς τρίτες χώρες είναι σημαντικότατο. Στην Ελλάδα εκτιμάται πως η ναυτιλία συνεισφέρει το 7% του ΑΕΠ και περί τις 200 χιλιάδες θέσεις εργασίας.
Με βάση τα στοιχεία της Deloitte, το Βανκούβερ στον μακρινό Καναδά σημείωσε αύξηση 10% στο τονάζ, του οποίου η διαχείριση γίνεται από εταιρείες εγκατεστημένες εκεί την τελευταία διετία. Ανάλογη ήταν η αύξηση της διαχείρισης τονάζ που γίνεται από τη Σιγκαπούρη και το Ντουμπάι και συγκεκριμένα της τάξης του 10%. Αλλά και το «παλαιότερο» Χονγκ Κονγκ γνώρισε στο ίδιο διάστημα αύξηση του από εκεί διαχειριζόμενου τονάζ, της τάξης του 15%.
Καταλύτης, σύμφωνα με την Deloitte, τα ολοένα και ελκυστικότερα κίνητρα που παρέχουν στις εταιρείες. Ενδεικτικά αναφέρεται πως η Σιγκαπούρη παρέχει επιδοτήσεις μέσω του Maritime Cluster Fund και φορολογικά κίνητρα (Maritime Sector Incentive). Η Σαγκάη έχει αναπτύξει το σύμπλεγμα Shanghai Pudong Free Trade Zone και επίσης χορηγεί επιδοτήσεις στη ναυτιλία. Το Βανκούβερ έχει δημιουργήσει το Vancouver International Maritime Centre και προσφέρει μηδενικό (0%) φορολογικό συντελεστή στις ναυτιλιακές δραστηριότητες, ενώ το Ντουμπάι έχει μηδενικό φορολογικό συντελεστή και για τις επιχειρηματικές δραστηριότητες που σχετίζονται με τη ναυτιλία και για το προσωπικό εισόδημα που προέρχεται από αυτές.
* του Ηλία Μπέλλου από την kathimerini.gr
