Η Πανελλήνια Ένωση Αξιωματικών Λιμενικού Σώματος με παρέμβασή της ζητά «τον επανασχεδιασμό της δράσης των Υπηρεσιών, σύμφωνα με τα νέα δεδομένα και την ενίσχυση τους σε ανθρώπινο δυναμικό και επιχειρησιακά μέσα». Ακολουθεί η σχετική ανακοίνωση:
«Τον τελευταίο μήνα, με αφορμή τις αυξημένες μεταναστευτικές ροές, από τα θαλάσσια εξωτερικά σύνορα της πατρίδας μας, διαπιστώνουμε να «παίζεται» ένα νέο πολιτικό «πόκερ» αναφορικά με την διαχείριση των μεταναστών, που πλησιάζουν πλέον κατά εκατοντάδες καθημερινά τις ελληνικές ακτές. Ένα παιχνίδι «επικίνδυνο» και «άνισο» για τους λιμενικούς συναδέλφους της πρώτης γραμμής.
Δυστυχώς, τις σκηνές αυτές τις έχουμε ξαναζήσει, δεν μας είναι άγνωστες. Για άλλη μια φορά το Σώμα που υπηρετούμε «μονοπωλεί» όλες τις πράξεις του ιδιαίτερα δύσκολου αυτού έργου. Τα στελέχη αγωνίζονται καθημερινά στην πρώτη γραμμή του πυρός υπό αντίξοες συνθήκες, για να φέρουν εις πέρας την αποστολή τους, με αυταπάρνηση αλλά με ελάχιστα μέσα στη διάθεσή τους. Από την άλλη πλευρά, κάποιοι εμμένουν σε ανούσιες συσκέψεις επί συσκέψεων, δηλώσεις επί δηλώσεων, εξαγγελίες προθέσεων, ενώ επί της ουσίας η αδράνεια και η ολιγωρία τους λειτουργούν ως ανασταλτικοί παράγοντες στην εξεύρεση αποτελεσματικής λύσης στο πρόβλημα. Η ανυπαρξία στοχευμένων και καλά σχεδιασμένων πρωτοβουλιών προς την Ε.Ε «ρίχνει λάδι στη φωτιά» και μας απομακρύνει από την δέουσα κοινή -ευρωπαϊκή αντιμετώπιση του προβλήματος, ρίχνοντας το βάρος της επίλυσης στη μία πλευρά, τη δική μας.
Η Ελλάδα είναι πραγματικά μια από τις χώρες που δέχεται την πίεση και εισπράττει τις συνέπειες. Η Ευρώπη απλά παρακολουθεί εκ του ασφαλούς, αφού βέβαια προηγούμενα οι χώρες που την συναποτελούν, κεντρικές και βόρειες, εξασφάλισαν τα νώτα τους, με την συνυπογραφή μας (Δουβλίνο ΙΙ) ότι οι παράνομοι μετανάστες παραμένουν στις χώρες υποδοχής. Δηλαδή, χθες και σήμερα μας βλέπουν από μακριά, εκ του σύνεγγυς και με συμπάθεια.
Το Λιμενικό Σώμα, ως οργανισμός, η Ελληνική Αστυνομία και τα στελέχη τους, αυτή τη στιγμή μαζί με τους παράτυπους μετανάστες είναι τα εξιλαστήρια θύματα μιας απίστευτης ανικανότητας, ενός «εγκλήματος» που διαπράττεται εδώ και χρόνια, με την ανοχή και την σύμπραξη των επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Ένωσης. O ‘Έλληνας Επίτροπος για το μεταναστευτικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οφείλει να αναλάβει πρωτοβουλίες προς την κατεύθυνση ανακούφισης της Ελλάδας. Έχουμε ανάγκη την Ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και αυτή την στιγμή δεν την έχουμε. Οι αριθμοί είναι καταλυτικοί, καθώς ένα σκάφος, ένα αεροπλάνο και μια κινητή μονάδα επιτήρησης είναι η συμμετοχή του FRONTEX στη φύλαξη
των συνόρων της ΕΕ.Η δε οικονομική συμμετοχή τους ελάχιστη, αγγίζει μόλις το 1/5 των όσων διατίθενται από την Ελλάδα για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Σήμερα υπάρχει άρνηση συμμετοχής των κρατών στις κοινές επιχειρήσεις με ευθύνη του FRONTEX, ενός οργανισμού που έχει μετεξελιχθεί σε γραφειοκρατικό μηχανισμό, όπου οι άνθρωποι του υπάρχουν μόνο, για να χτίζουν καριέρες. Ως ένα ακόμη παράδειγμα ελλείμματος αλληλεγγύης και ορθής εκτίμησης της δύσκολης και έκτακτης κατάστασης, είναι οι διατιθέμενοι (ανά μήνα) οικονομικοί πόροι για τις κοινές επιχειρήσεις στη Μεσόγειο. H Κοινή Επιχείρηση Τρίτων (J.O.Triton) στην Κεντρική Μεσόγειο έφτασε τα 4.οοο.οοο ευρώ ανά μήνα εν αντιθέσει με την επιχείρηση Ποσειδών στην Ανατολική Μεσόγειο μόνο τα 600.000 ευρώ, την στιγμή που οι μεταναστευτικές ροές είναι κατά 35% υψηλότερες από την Κεντρική Μεσόγειο.
Καλούμε το σύνολο των εμπλεκόμενων, καθαρά και χωρίς υπεκφυγές να τοποθετηθούν αλλά κυρίως να αλλάξουν τους όρους. του παιχνιδιού. Στις άμεσες λύσεις που προτείνουμε και αφορούν στον οργανισμό που εμείς υπηρετούμε, είναι ο επανασχεδιασμός της δράσης των Υπηρεσιών, σύμφωνα με τα νέα δεδομένα και η ενίσχυση τους σε ανθρώπινο δυναμικό και επιχειρησιακά μέσα. Κατά τα άλλα και πάνω από όλα, πρέπει η πολιτική ηγεσία να εκπέμψει προς βορρά και προς ανατολάς μήνυμα σαφούς κατεύθυνσης και αποφασιστικότητας για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Οι δε εταίροι μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση οφείλουν να δείξουν έμπρακτα επιτέλους την αλληλεγγύη τους, διαθέτοντας, δια της Frontex, εκείνα τα μέσα, τον εξοπλισμό αλλά και την χρηματοδότηση που απαιτείται. Τα θαλάσσια σύνορα της Ελλάδας αποτελούν συνάμα και εξωτερικά σύνορα της Ε.Ε και συνεπώς μόνο με μια κοινή-ευρωπαϊκή αντίληψη και αλληλεγγύη θα αντιμετωπιστεί ουσιαστικά το κοινό πρόβλημα.
