Ελ ποροπομπέρο...

1 kapranos rect

Του Δημήτρη Καπράνου

Δοκιμασία αποτελεί μια πρωινή βόλτα στο κέντρο.
Αρκεί το θέαμα των θεόκλειστων καταστημάτων στην Σταδίου, η ερημιά στις στοές της Πανεπιστημίου, η μυρωδιά από τα αποκαΐδια στον περίγυρο των Εξαρχείων, για να σου βαρύνουν την διάθεση και να σου πλακώσουν την καρδιά.
Σε κάθε γωνιά κι ένας ή περισσότεροι αναξιοπαθούντες, τείνουν χείρα επαιτείας, σε πολλά σημεία "στρωσίδια" αστέγων, που περνούν εκεί τις νύχτες.
Η Αθήνα του Ντίκενς έχει σχεδόν ολοκληρώσει τη μετάλλαξη. Κι ακόμη είναι πολύ νωρίς, δεν έχουν βγει στις γωνίες τα παιδιά, που ζητιανεύουν, σταλμένα από τους σύγχρονους Φέιγκιν.
Περπατώ γρήγορα, σε μια προσπάθεια με διπλό στόχο. Από τη μια να βγω το γρηγορότερο στο ξέφωτο του Συντάγματος κι από την άλλη να κρατήσω την "καλή χοληστερίνη" στα καλύτερα για την υγεία όρια...
-Να περπατάς όσο μπορείς, είναι χαμηλά η καλή χοληστερίνη, είπε ο γιατρός.
-Μα, δεν νιώθω κάποια ενόχληση και κολυμπώ σχεδόν κάθε μέρα.
-Βρε να περπατάς, σου λέω! επανέλαβε ο επιστήμων, με έναν τόνο απειλής στη φωνή, του είδους "ξέρω εγώ τι λέω και πρόσεχε, κακομοίρη μου"...
Περπατώ και σκέπτομαι την περίπτωση της συμβίας μου, η οποία καπνίζει σχεδόν δύο πακέτα σιγαρέτα ημερησίως.
Την πίεζα μήνες να πάει στον πνευμονολόγο και κάποια στιγμή δέχθηκε.
Της έγιναν όλες οι εξετάσεις, σπειρομετρήσεις, φυσερά και άλλα, ώσπου ο επιστήμων, μελετώντας τις εξετάσεις της, χαμογέλασε με ικανοποίηση και της είπε: "Ευτυχώς που δεν καπνίζεις"!
Με τις ως άνω σκέψεις κατά νου, έφτασα στο μετρό, έκοψα εισιτήριο, το ακύρωσα επιδεικτικά και κάθισα σε ελεύθερο κάθισμα...
Ο κλιματισμός σε πολύ καλό σημείο, ο συρμός ξεκίνησε και σιγά-σιγά γέμισε. Μια αρκετά ευτραφής κυρία, κάθισε πλάι μου και άνοιξε φαρδύ-πλατύ ένα διαφημιστικό φυλλάδιο γνωστού πολυκαταστήματος.
Λίγο πριν το κολλήσει στα γυαλιά μου, της έκανα ένα ελαφρό νόημα με το χέρι. Σαν να κατάλαβε και μαζεύτηκε.
Κι ενώ στο ασφυκτικά γεμάτο βαγόνι επικρατούσε απόλυτη ησυχία, στην Ομόνοια μπαίνει ένα "τρίο" μουσικών.
Κλασική περίπτωση Βαλκανίων (μάλλον Ρουμάνοι), ένα ακορντεόν, ένα σαξόφωνο και μια κιθάρα, με "ψαθάκια" σο κεφάλι και σφυρίγματα, παίζουν το "Ζουργκαλάι", το κλασικό ρουμάνικο κομμάτι, που έγινε και παγκόσμια επιτυχία με τη φωνή της Εντίθ Πιαφ.
Το σαξόφωνο θορυβώδες, "άλτο" υπέρ το δέον και η κιθάρα ελαφρώς ξεκούρδιστη, αλλά το ακορντεόν "κεντάει". Ουδείς, όμως, απολαμβάνει την ερμηνεία τους, πρωινιάτικα, με τον ΕΝΦΙΑ στην τσέπη!
Οι μουσικοί αδιαφορούν για την δυσφορία και το γυρίζουν σε μάμπο, με το "Ελ ποροπομπέρο", που τραγουδά με ύφος ταυρομάχου και χτυπάει τα πόδια στο δάπεδο σαν μεθυσμένος χορευτής του Φλαμένκο, που πιστεύει ότι ο θόρυβος που κάνουν τα πόδια του είναι ρυθμός!
Κανείς δεν βάζει το χέρι στην τσέπη κι εγώ δεν τολμώ, μήπως με προγκήξει το κοινό.
Ο συρμός σταματά, οι μουσικοί βγαίνουν και ο τελευταίος, πριν περάσει την πόρτα, ρίχνει το βέλος.
-Παλιοτσιγκούνηδες!
-Ρε άει στο διάολο! απαντά ευπαρουσίαστος κύριος.
Και το ταξίδι συνεχίστηκε...

eep logo