Ένα υπέροχο πολιτικό αυτογκόλ










Του Ν. Δημοσθένους*


Ειλικρινά δυσκολεύομαι να αντιληφθώ την πολιτική τακτική του κ. Γ. Παπανδρέου. Κορυφαίο θέμα της επικαιρότητας, της πολιτικής ατζέντας όπως λένε οι πολιτικοί αναλυτές, ήταν τις προηγούμενες ημέρες τα οικονομικά μέτρα της









Του Ν. Δημοσθένους*


Ειλικρινά δυσκολεύομαι να αντιληφθώ την πολιτική τακτική του κ. Γ. Παπανδρέου. Κορυφαίο θέμα της επικαιρότητας, της πολιτικής ατζέντας όπως λένε οι πολιτικοί αναλυτές, ήταν τις προηγούμενες ημέρες τα οικονομικά μέτρα της κυβερνήσεως, τα οποία εξήγγειλε ο αρμόδιος υπουργός επί των Οικονομικών κ. Γ. Αλογοσκούφης. Η ατζέντα αυτή, ανεμένετο να κυριαρχήσει μέχρι και αρκετές ημέρες μετά την επίσκεψη του πρωθυπουργού εις την Διεθνή Έκθεση της Θεσσαλονίκης. Απολύτως λογικό και αναμενόμενο, αφού ο κ. Κ. Καραμανλής, δεν θα είχε και δεν έχει πολλά περισσότερα να πει, από όσα εξήγγειλε ο υπουργός του. Απλώς, θα τα εμφανίσει με ένα ωραίο περιτύλιγμα, περί μεταρρυθμίσεων, θα τα εμπλουτίσει με κάποιες φτωχές, ούτως ή άλλως, δόσεις εξαγγελιών υπέρ των φτωχότερων στρωμάτων και αυτό που επί της ουσίας θα μείνει, θα είναι η φορολογική επιδρομή.

Μια φορολογική επιδρομή για την οποία κάθε οικονομολόγος που σέβεται τις σπουδές του, ανεξαρτήτως ιδεολογικών τοποθετήσεων, δεν μπορεί παρά να συμφωνήσει ότι συνιστά  ένα τραγελαφικό παράδοξο : μία θεωρητικά φιλελεύθερων οικονομικών αντιλήψεων κυβέρνηση, λαμβάνει «κόκκινα» μέτρα, θέτοντας στο στόχαστρο της εφορίας, δυναμικά αναπτυσσόμενα στρώματα, τα οποία αποτελούν, εκτός από τους πάρα πολύ πλούσιους, τα μοναδικά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας, τα οποία σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, μπορούν να παράγουν πλούτο. Οι πάρα πολύ πλούσιοι, οι σχετικά λίγες στην Ελλάδα οικογένειες μεγαλοκεφαλαιούχων, είναι βέβαιο ότι δεν θα ανησυχήσουν, δεν θα ενοχληθεί η τσέπη τους από τα μέτρα αυτά. Οι φόροι που εξαγγέλθηκαν, στοχεύουν στο δυναμικό εκείνο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας που κατά κανόνα, χωρίς ιδιαίτερες εξαρτήσεις από το κράτος και τις δουλειές του, εργάζονται σκληρά σε ένα διεθνές ανταγωνιστικό περιβάλλον, παράγουν πλούτο, μέρος του οποίου διανέμουν στην αγορά. Δηλαδή, στους άλλους. Ακριβώς γι’ αυτό το λόγο τα μέτρα είναι άδικα. Και ακόμη πιο άδικα γιατί, δεν τα εξαγγέλλει κάποια σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση, αλλά μια φιλελεύθερη που, υποτίθεται, θα έπρεπε να στηρίζει και να στηρίζεται σε αυτά τα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας.

Προφανώς, δεν μπορεί να κατηγορήσει κανείς για «σοσιαλμανία» τον κ. Κ. Καραμανλή, κατηγορία που προσήψαν προ τριακονταπενταετίας περίπου στον συνονόματο θείο του. Προφανέστατα, δεν κατελήφθη ο πρωθυπουργός από έναν σοσιαλαϊκισμό, όπως καταληφθεί προ εικοσιπενταετίας ο τότε πρωθυπουργός, πατέρας του σημερινού αρχηγού της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως. Η εξήγηση είναι απλή : τα ταμεία του κράτους είναι άδεια και κάπως πρέπει να γεμίσουν. Το κράτος, λοιπόν, ως συνήθως προσφεύγει στην πιο εύκολη και την πιο άδικη μέθοδο, που είναι η υπερφορολόγηση, όσων εργάστηκαν και κατάφεραν να έχουν. Πληροφορούμαστε δε και με αναδρομικούς όρους, θα αποτελέσουν λέει τεκμήριο και τα ΙΧ αυτοκίνητα που αποκτήθηκαν από το 2004.

Θα μπορούσε να γράφει κανείς, χιλιάδες – χιλιάδων λέξεων αναλύοντας την αδικία αυτής της φορολογικής πολιτικής. Όμως το θέμα μας είναι άλλο. Είναι η ειλικρινής μου απορία, γιατί ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ δεν θέτει στο επίκεντρο της αντιπολιτευτικής του πολιτικής ακριβώς την αποτυχία της οικονομικής πολιτικής της κυβερνήσεως, η οποία οδηγεί σε αυτήν την φορολογική επιδρομή. Το θέμα μας είναι, με άλλα λόγια, γιατί επιλέγει να αναδείξει ένα ζήτημα περί νοθείας, μάλλον αμφισβητούμενης, και σε κάθε περίπτωση, όπως θα έγραφε κάποιος πολιτικός αναλυτής, να «αποπροσανατολίσει» την κοινή γνώμη.

Εξακολουθώ να μένω με την απορία που διετύπωσα στην αρχή αυτού του σχολίου. Αδυνατώ να αντιληφθώ την αντιπολιτευτική τακτική του κ. Γ. Παπανδρέου. Του προσφέρεται ένα ιδεολογικά και πολιτικά νικηφόρο πεδίο και επιλέγει να αναδείξει ένα αμφιλεγόμενο ζήτημα. Είναι, για να το πούμε με ποδοσφαιρικούς όρους, σαν να βλέπει κενό το τέρμα του αντιπάλου, να διστάζει να σουτάρει, να προτιμά να γυρίσει από πολύ μακριά την μπάλα πίσω, προς την άμυνά του, και να πετυχαίνει ένα υπέροχο αυτογκόλ.

*Ο Ν. Δημοσθένους είναι παράγοντας της ελληνικής ναυτιλίας

eep logo