Του Ν. Δημοσθένους*
Η πρόσφατη υπόθεση της εμπλοκής του υπουργού Ναυτιλίας, Γ. Βουλγαράκη, σε επιχειρηματικές δραστηριότητες, υπόθεση η οποία ανεδείχθη δημοσιογραφικά και τροφοδότησε έντονες φήμες ακόμη και για παραίτησή του, δίνει την ευκαιρία να δούμε κάπως αποστασιοποιημένα την διαδρομή του και ίσως μέσω αυτής της διαδικασίας
Του Ν. Δημοσθένους*
Η πρόσφατη υπόθεση της εμπλοκής του υπουργού Ναυτιλίας, Γ. Βουλγαράκη, σε επιχειρηματικές δραστηριότητες, υπόθεση η οποία ανεδείχθη δημοσιογραφικά και τροφοδότησε έντονες φήμες ακόμη και για παραίτησή του, δίνει την ευκαιρία να δούμε κάπως αποστασιοποιημένα την διαδρομή του και ίσως μέσω αυτής της διαδικασίας να φωτίσουμε ορισμένες πολιτικές παραμέτρους, της τρέχουσας συγκυρίας.
Ο Γ. Βουλγαράκης, έγινε, το πρώτον, γνωστός στο πανελλήνιο, όταν επελέγη από τον τότε πρόεδρο της ΝΔ, Κ. Μητσοτάκη, διαδεχόμενος τον Β. Μεϊμαράκη, στην θέση του προέδρου της ΟΝΕΔ, να συνεχίσει την διαδικασία απογαλακτισμού της νεολαίας του κόμματος της συντηρητικής παράταξης, από την ακροδεξιά παρακαταθήκη των «κενταύρων» και των «ρέιντζερς» της προηγούμενης, επί Μιχαλολιάκου – Μανωλάκου περιόδου. Είχε έναν αέρα φιλελεύθερο στις εμφανίσεις του, η θητεία του συνέπεσε με την αλλαγή του πολιτικού κλίματος και την νίκη για πρώτη φορά σε φοιτητικές εκλογές της φοιτητικής παρατάξεως ΔΑΠ – ΝΔΘΚ και τον έφερε σε ηλικία 29 ετών, το 1989, στο ελληνικό κοινοβούλιο, μέλος του οποίου, έκτοτε εκλέγεται συνεχώς. Ήταν μάλιστα τόσο νέος, που εκπλήρωσε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις, ως βουλευτής, πηγαίνοντας στρατό, μόλις λίγους μήνες. Στη συνέχεια διετέλεσε υφυπουργός ΠΕΧΩΔΕ της κυβέρνησης Μητσοτάκη, αλλά το κυρίαρχο στοιχείο κατά την εντεκαετή άνυδρο πολιτικά για την ΝΔ περίοδο που ακολούθησε, ήταν το άνετο επικοινωνιακό στυλ που είχε, ιδίως κατά τις τηλεοπτικές του εμφανίσεις. Στυλ που τον ανέδειξε σε ένα από τα κορυφαία στελέχη της ΝΔ. Στην πρώτη κυβέρνηση Κ. Καραμανλή, τοποθετείται στο κρισιμότατο, λόγω της ασφάλειας των Ολυμπιακών Αγώνων, υπουργείο Δημόσιας Τάξης. Τα πηγαίνει εξαιρετικά, τόσο κατά την διάρκεια των Αγώνων, όσο και την διαχείριση μιας κρίσιμης ομηρίας ανυποψίαστων επιβατών ενός λεωφορείου από έναν ένοπλο και πιστώνεται πολιτικά, ότι η ΕΛΑΣ έφυγε από την εποχή που κάθε τέτοια δύσκολη κρίση, ήταν ένα φιάσκο ή μια τραγωδία. Είναι τότε η περίοδος, που σύμφωνα με το ρεπορτάζ των πολιτικών συντακτών, φέρεται να έχει δηλώσει ο Γ. Βουλγαράκης, πως η Ντόρα (Μπακογιάννη) «θα βλέπει τώρα την πλάτη μου». Συμπτωματικώς, λίγες μέρες μετά, προκύπτει η υπόθεση των υποκλοπών με τον ίδιον αρμόδιο υπουργό, να παραδέχεται ότι ξένες μυστικές υπηρεσίες παρακολουθούσαν ακόμη και το τηλέφωνο του πρωθυπουργού της χώρας! Και λίγο αργότερα, η υπόθεση της απαγωγής πακιστανών και της κράτησής τους, κάπου στο ελληνικό έδαφος, πάλι από ξένες υπηρεσίες, έρχεται να ολοκληρώσει, με τον πιο άσχημο τρόπο, έναν κύκλο που όταν άνοιγε, φάνταξε ότι αν δεν θα ήταν ένδοξος, οπωσδήποτε θα οδηγούσε τον πρωταγωνιστή του σε υψηλότερα κλιμάκια της εξουσίας.
Η τοποθέτησή του, μετά τις τελευταίες εκλογές, στο υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας, θεωρήθηκε κατά τους πολιτικούς σχολιαστές, υποβάθμιση. Ο ίδιος πάντως, θυμούνται ναυτιλιακοί συντάκτες, εμφανίστηκε με αυτοπεποίθηση στον Πειραιά, σπεύδοντας να υπογραμμίσει σε φιλικές συζητήσεις που είχε μαζί τους, ότι ο στόχος του είναι να συνοδευτεί η θητεία του με γενναίες τομές στον χώρο. Και η αλήθεια είναι ότι τα κατάφερε. Εκεί που είχε αποτύχει παταγωδώς ο προκάτοχός του, στην πολιτική ιδιωτικοποιήσεων των μεγάλων λιμένων της χώρας, ο ίδιος επέτυχε. Τόσο ο ΟΛΠ, όσο και ο ΟΛΘ, βγήκαν από την διαδικασία των διαγωνισμών παραχώρησης σε ιδιώτες, με το μικρότερο δυνατό κόστος, οικονομικό ή εργασιακό, ενώ το τίμημα που θα εισπράξουν, ιδίως το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, θεωρείται πολύ υψηλό. Και ενώ όλες οι πληροφορίες συνέτειναν στο ότι ο πρωθυπουργός κατά την ΔΕΘ θα επεκαλείτο τις επιτυχημένες αυτές παραχωρήσεις, ως «πιλότο» για επόμενες ιδιωτικοποιήσεις, κάτι που αναμφισβήτητα θα ανέβαζε τις μετοχές του Γ. Βουλγαράκη στο πολιτικό χρηματιστήριο, αίφνης προέκυψε το θέμα της εμπλοκής καταρχήν την συζύγου του, ως συμβολαιογράφου στην υπόθεση του Βατοπεδίου και στην συνέχεια των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων του ιδίου στον τομέα του real estate. Εξέλιξη που κλόνισε τη θέση του στην κυβέρνηση.
Δεν θα υπεισέλθουμε στην ανάλυση του αν ότι είναι νόμιμο είναι και ηθικό (διαβάσαμε κάπου ότι η πορνεία είναι νόμιμη, αλλά πόσοι την θεωρούν ηθική;), απλώς, η αναδρομή αυτή, μας δείχνει μια εγγενή αντίφαση που εξηγεί ενδεχομένως την παραμονή του Γ. Βουλγαράκη στην κυβέρνηση. Ίσως, μάλιστα, προβλέπει την διατήρησή του μετά και από έναν ενδεχόμενο ανασχηματισμό, ιδίως αν αυτός αργήσει. Έχουμε, λοιπόν, έναν νέο ηλικιακά πολιτικό, αλλά με περισσότερο από 20 έτη εμπειρίας, ο οποίος επιτυγχάνει στα δύσκολα και αποτυγχάνει στα εύκολα. Το γεγονός ότι τα τηλέφωνα της χώρας παρακολουθούνται από ξένες μυστικές υπηρεσίες, δεν θα ξάφνιαζε ιδιαιτέρως κανέναν, εάν δεν ήταν ο υπουργός Δημόσιας Τάξης εκείνος που το ανακοίνωνε. Όπως δεν θα ξάφνιαζε ιδιαίτερα κανέναν, αν μόνη της η σύζυγος ενός υπουργού, είχε επιχειρηματική δραστηριότητα, η οποία φυσικά δεν θα είχε άμεση σχέση με το αντικείμενο του χαρτοφυλακίου που κατείχε ο σύζυγός της. Το μείζον ζήτημα προκύπτει από την στιγμή που συνέταιρος εμφανίζεται ο ίδιος ο υπουργός. Όμως, αυτός ο ίδιος ο υπουργός, το αναφέραμε και νωρίτερα, είναι ένας επιτυχημένος κατά τις θητείες του υπουργός. Με τα μέτρα δε της παρούσης κυβερνήσεως, άνω του μέσου όρου.
Εκτιμούμε πως υπό το πρίσμα αυτό θα πρέπει να ερμηνεύσει κανείς την μη αντικατάστασή του και εφ’ όσον φροντίσει μέχρι τον επόμενο ανασχηματισμό, να απαλλαγεί, όσο γίνεται πιο διακριτικά, από την βαρύνουσα τον ίδιον επιχειρηματική του εμπλοκή, ίσως διατηρηθεί στο επόμενο κυβερνητικό σχήμα. Διότι, εν τέλει δεν διαθέτει η κυβέρνηση αυτή, πολλούς υπουργούς που θα μπορούσαν να χειριστούν και να φέρουν εις πέρας δύσκολες υποθέσεις, ούτε το πολιτικό προσωπικό του κυβερνώντος κόμματος, προσφέρει ικανές εφεδρείες που θα έδιναν μεγαλύτερη άνεση κινήσεων στον πρωθυπουργό.
*Ο Ν. Δημοσθένους είναι παράγοντας της ελληνικής ναυτιλίας
