Του Ν. Δημοσθένους*
Ανεξάρτητα απ’ την πολιτική επικαιρότητα των ημερών «τρέχει» η οικονομική πραγματικότητα. Η Ελλάδα, η ελληνική οικονομία, παρά τα όσα κατά καιρούς με πομφόλυες κατά κανόνα, επιμένουν οι κυβερνώντες, ότι δήθεν εξαιρείται από την παγκόσμια οικονομική κρίση και τάχα είναι πιο ασφαλισμένη, έναντι των κινδύνων που σαρώνουν τον πλανήτη, αποδεικνύεται εξαιρετικά «εύθραυστη».
Η απορία είναι απλή. Την διατυπώνουν πρωτοετείς φοιτητές των Οικονομικών , έγκυροι οικονομολόγοι, αναγνωρισμένοι τεχνοκράτες, οι πάντες. Γιατί η ελληνική κυβέρνηση δεν ακολουθεί το μοντέλο του Γκόρντον Μπράουν; Είναι οικονομικά ανόητος ο βρετανός πρωθυπουργός; Αδαής, ο άνθρωπος που διετέλεσε, άλλωστε, τόσα χρόνια υπουργός οικονομικών της Μ. Βρετανίας; Γιατί δεν προχωρά η ελληνική κυβέρνηση, σε μερική έστω, κρατικοποίηση του τραπεζικού συστήματος και ουσιαστική συμμετοχή στα Δ.Σ. των τραπεζών;
Ούτως ή άλλως, χρήματα διαθέτει και ετοιμάζεται να τα «ρίξει» στην αγορά. Πάρα πολλά χρήματα για τα σημερινά δεδομένα. Κεφάλαια που υπερκαλύπτουν συνολικά την σημερινή αξία του ελληνικού τραπεζικού συστήματος. Κεφάλαια που θα χρειασθεί να δανεισθεί ή που βγαίνουν κατ’ ευθείαν από τα θυλάκια των φορολογουμένων.
Αφού το κράτος είναι απαραίτητο για να σώσει τις Τράπεζες, αφού ετοιμάζεται να το κάνει, το εξήγγειλε ήδη – και καλά κάνει – το πιο τίμιο είναι να προχωρήσει στην κεφαλαιακή συμμετοχή του στο σύστημα αυτό.
‘Η ακόμη να ακολουθήσει πρακτική ανάλογη του Νικολά Σαρκοζύ, δημιουργώντας ένα κρατικό επενδυτικό ταμείο, έτοιμο να παρέμβει, όποτε χρειασθεί. Δεν είναι σοσιαλιστής ο Γάλλος Πρόεδρος, ούτε σοσιαλμανής. Απλώς αποδεικνύεται πλέον εχέφρων από τους εγχώριους Κυβερνήτες.
*Ο Ν. Δημοσθένους είναι παράγοντας της ελληνικής ναυτιλίας
