Του Δημήτρη Καπράνου
Αν θέλετε να αντιληφθείτε το μέγεθος του "Προσφυγικού" προβλήματος, δεν έχετε παρά να πάρετε τον "Ηλεκτρικό" και να κατεβείτε στον Πειραιά. Να περάσετε απέναντι, μέσα στο λιμάνι και να περπατήσετε εκεί που μέχρι πριν λίγο καιρό, υπήρχε χώρος άπλετος, καθαρός, εκεί που σε μια βραδινή βόλτα θα μπορούσες να απολαύσεις το αεράκι και να χαζεύεις τα βαπόρια, που στέκουν φωτισμένα τη νύχτα και μοιάζουν με χριστουγεννιάτικες ζωγραφιές. Εκεί που, μέχρι προ τινος, θα έβλεπες, το σούρουπο προς το βράδυ, κάποιους αμετανόητους λάτρεις της πετονιάς, να δολώνουν γάμπαρη ή ψωμοτύρι και να περιμένουν να τσιμπήσει καμιά ξέμπαρκη σάλπα, κάνας κέφαλος, που θα μυρίζει ελαφρώς πετρέλαιο, ή αν πάνε στο τέρμα του λιμενοβραχίονα, προς τη Δραπετσώνα, κανένα παμφάγο και πεινασμένο λαβράκι.
Εκεί, λοιπόν, που συνέβαιναν όλα τούτα τα ωραία, τώρα υπάρχει ένα δάσος από φτηνά, πλαστικά αντίσκηνα, υπάρχει ένα σμήνος από παιδιά που γυρίζουν συνεχώς πέρα-δώθε είτε κυνηγώντας κάποια μπάλα είτε απλώς τρέχοντας πάνω-κάτω. Γυναίκες, με τσεμπέρια στο κεφάλι, σκυμμένες και σκυθρωπές, άλλες φωνάζουν τα παιδιά, άλλες ακούνε τους άντρες, που συζητούν δυνατά γύρω τους. Οι άντρες είναι φάτσες αγριεμένες οι περισσότεροι, καθώς η αναμονή και η αβεβαιότητα για το μέλλον, τους έχει σπάσει τα νεύρα. Και όλα αυτά, μέσα σε ένα περιβάλλον που μυρίζει αμμωνία και άλλες οσμές, που σκορπίζουν απλόχερα οι συνθήκες του "πατείς-με πατώ σε" τόσο μέσα στους επιβατικούς σταθμούς, που αντί για εκατό-διακόσια άτομα φιλοξενούν χίλια και βάλε. Ένα βράδυ που έβρεχε, η εικόνα ήταν ακόμη πιο τραγική, καθώς ο αέρας σήκωνε τα αντίσκηνα και μουσκεμένες γυναίκες έτρεχαν να πιάσουν το "σπίτι" τους, που είχε γίνει φτερό στον άνεμο!
Έτυχα εκεί και το βράδυ τη συμπλοκής μεταξύ Σύρων και Αφγανών. Σε χρόνο μηδέν, άναψαν τα αίματα, έπεσαν μπουνιές, έσπασαν πλαστικά καθίσματα από τα υπόστεγα αναμονής, έπεσε ξύλο και των γονέων! Κι όλα αυτά, στο λιμάνι-καθρέφτη της τουριστικής Ελλάδας, το λιμάνι που σε λίγες μέρες θα ανοίξει την εφετινή σαιζόν με την έξοδο του Πάσχα. Εντάξει, οι Πειραιώτες αλλά και άλλοι πολίτες, κάνουν ότι μπορούν για να ανακουφίσουν τους ταλαίπωρους ξένους που εγκλωβίσθηκαν στη χώρα μας.
Το κράτος, όμως, τι κάνει; θα μπει το καλοκαίρι με το λιμάνι σε κατάληψη και σε αναρχία; Θα πατήσει τουρίστας σε ένα λιμάνι που θυμίζει τη Βομβάη σε άλλες εποχές;
Το λιμάνι πρέπει να αδειάσει, να μεταφερθούν οι άνθρωποι σε ασφαλή σημεία και ο Πειραιάς να ξαναβρεί τον ρυθμό του. Οι πρόσφυγες στο λιμάνι είναι βραδυφλεγής βόμβα, που θα εκραγεί το καλοκαίρι, αν δεν υπάρξει παρέμβαση.
