Του Ν. Δημοσθένους*
Tελικά ο πρώην Yπουργός Αιγαίου ξέμπλεξε στο επίπεδο της Βουλής από τις κατηγορίες που τον βάραιναν. Το αν είχε δίκιο ή όχι υπερασπιζόμενος τον εαυτό του δεν έχει και πολύ σημασία. Το επισήμανε άλλωστε
ο πολύπειρος Απόστολος Κακλαμάνης, μιλώντας για σταγόνα στον ωκεανό. Όμως, πολύ λίγοι γνωρίζουν ότι η απίστευτη κατάσταση που επικρατεί σήμερα στις άγονες γραμμές και γενικότερα στην ακτοπλοΐα δεν είναι άσχετη με την γενικότερη δημόσια θητεία του κ. Παυλίδη. Είναι ευθεία απόρροια του Κοινοτικού Κανονισμού 3577/92 που «απελευθέρωσε» τις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες.
Ο κ. Παυλίδης τον καιρό που υιοθετήθηκε ο Kανονισμός στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ήταν Yπουργός της Εμπορικής Ναυτιλίας. Ασμένως συγκατένευσε στην υιοθέτηση του Kανονισμού. Θέλεις η μεγάλη μεταβατική περίοδος των 12 χρόνων που χορηγήθηκε, θέλεις η έλλειψη διορατικότητας, θέλεις οι πιέσεις των συμφερόντων, θέλεις συνδυασμός όλων των παραπάνω, έκαναν τον κ. Παυλίδη τότε να κομπάζει για την υιοθέτηση του Kανονισμού, παρουσιάζοντάς την ως μργάλη προσωπική του επιτυχία.
Ο Κανονισμός στο μικρό χρόνο σχετικά χρόνο εφαρμογής του, κυριολεκτικά διέλυσε τις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες της χώρας. Κανείς απ’ την ελληνική πλευρά δεν διαπραγματεύτηκε ούτε την ουσία του, αλλά ούτε και μέτρα διορθωτικά των συνεπειών από την εφαρμογή του. Οι κυβερνήσεις της σημερινής αξιωματικής αντιπολίτευσης που ακολούθησαν «διαχειρίστηκαν» τη μεταβατική περίοδο χωρίς καμία ουσιαστική παρέμβαση ή βιάστηκαν να τον εφαρμόσουν σε μια κατά το δοκούν ελληνική εκδοχή. Όσο για τις κυβερνήσεις της ΝΔ που επακολούθησαν, ας μη γίνει καλύτερα λόγος…
Η ουσία είναι ότι η εφαρμογή του Κανονισμού έχει δημιουργήσει μια άνευ προηγουμένου κατάσταση. Κατάσταση που και θα επιδεινώνεται, αλλά και είναι εξαιρετικά δύσκολο πλέον να ανατραπεί. Σε πείσμα όσων από νεοφιλελεύθερη ιδιωτία, άγνοια ή σκοπιμότητα διατυμπάνιζαν την «ισορροπία της ελεύθερης αγοράς», που δήθεν θα συνόδευε την εφαρμογή του Κανονισμού.
Καλές οι πρωτοβουλίες της αξιωματικής αντιπολίτευσης για το μεταφορικό ισοδύναμο ή την χρηματοδότηση της ναυπήγησης μικρών ταχυπλόων απ’ την Ευρωπαϊκή Ένωση. Μόνο που δεν λύνουν το πρόβλημα, αφού μόνο περιφερειακά το ακουμπούν. Θα αποδειχθούν ανεδαφικές και ατελέσφορες, εάν δεν συνδυαστούν με μία ουσιαστική ρήξη με την ευρωπαϊκή θεσμική πραγματικότητα στις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες.
Αλλά για να επανέλθουμε στον κ. Παυλίδη, αυτά που, δικαίως ή αδίκως, βιώνει σήμερα δεν είναι άσχετα με την προηγούμενη πολιτική διαδρομή και τις αποφάσεις του για την ακτοπλοία. Μάλλον, αντίθετα, είναι ευθέως ανάλογα και εξαρτημένα. Η Βουλή τον απάλλαξε για όσα πρόσφατα του καταμαρτυρούν. Για τα ιστορικά αμαρτήματά του ποιος αλήθεια θα τον απαλλάξει; Σίγουρα όχι οι νησιώτες, τους οποίους συχνά επικαλείται...
*Ο Ν. Δημοσθένους είναι παράγοντας της ελληνικής ναυτιλίας
