του Σάββα Αθανασίου
Διακονώ τη ναυτιλία πάνω από 4 δεκαετίες και με αφορμή τις προσφυγικές ροές στη Χίο, αλλά και με την επιστολή του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Χίου, κραυγάζω: Που είναι οι Χιώτες εφοπλιστές; ακούνε, βλέπουν και γιατί σιωπούν;
Απόσπασμα από τον Γιώργο Σεφέρη, 1822:
Σήμερα άκουσα από έναν πρόσφυγα τούτο: Έφευγαν από τη Σμύρνη, όταν βγήκαν στη Χίο, μαγαζιά, σπίτια, πόρτες, παράθυρα, τα πάντα έκλεισαν μονομιάς. Αυτός με τη γυναίκα του μέσα στο κοπάδι. Το μωρό, έξι μέρες να τραφεί, έκλαιγε, χαλούσε τον κόσμο. Η μάνα ζητά νερό. Από ένα σπίτι τέλος πάντων αποκρίνουνται: ένα φράγκο το ποτήρι.
Και πατέρας διηγείται: Έφτυσα τότε μέσα στο στόμα του παιδιού για να το ξεδιψάσω.
