του Χρήστου Φωτίου
Ζούμε στην ωραιότερη από τις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας.
Σε μια πόλη νησί.
Όπου κοιτάξεις,
σου χαμογελάει η θάλασσα.
Το μεγάλο λιμάνι,
η ατελείωτη ακτογραμμή,
από τη Σχολή Δοκιμών,
μέχρι όπου φτάνει το μάτι σου.
Στο μεταξύ,
παρεμβάλονται,
λιμανάκια, κολπίσκοι, αμμουδιές,
βότσαλο στρωτές
βατές στο κοινό παραλίες..
Όμως,
κάθε χρόνο,
οι αρμόδιες υγειονομικές υπηρεσίες
της χώρας,
απαγορεύουν την πρόσβαση του κοινού,
στις αγαπημένες μας παραλίες.
Τις κρίνουν ακατάλληλες και επικίνδυνες..
Ανεξάρτητα,
αν κάποιοι,
κακώς για μένα,
αψηφούν τις απαγορεύσεις,
κάτι πρέπει να γίνει.
Παρακαλώ, τον Δήμαρχο,
που σε λίγο καιρό
η αγάπη των Πειραιωτών,
θα τον επανατοθετησει στη θέση του,
όπως και τους άξιους συνεργάτες του
που θα προκύψουν
από την λαϊκή εντολή,
να ασχοληθούν με το θέμα.
Είναι κρίμα.
Ένα τόσο πολύτιμο αγαθό,
η θάλασσα μας,
να είναι απαγορευμένος καρπός.
Ας κάτσουν κάτω,
μαζί με τους σχετικούς
επιστημονικους φορείς της πόλης,
με την βοηθεια
και της κεντρικής εξουσίας,
αλλά και με την συμπαρασταση,
και κατανοηση,
των κυρίων ρυπογονων εστιών,
ΟΛΠ, COSCO,
διαφορων
διασπαρτων μονάδων επεξεργασίας πετρελαιοειδών,
αλλά και τους υπευθυνους,
για τον καθαρισμο των νερών
που κατεβάζει ο Κηφισός
στις εκβολές του,
ώστε, κάποτε,
ο Λαός του Πειραιά,
να απολαμβάνει την αγαπημένη του Πόλη,
σε όλες της τις πανέμορφες εκφανσεις της, με πρώτη και καλύτερη
την Θάλασσα μας!!
Γιάννη Μωραλη,
μπορείς.
Ένταξε το σαν προτεραιότητα
στο νέο σου πρόγραμμα.
Μπορείς!!!!
